مکانیسم افزایش بودجه نظام مشارکتی در فعالیت های فرهنگی در چین

از دانشنامه ملل

در ژانویه‌­ی سال1997، دولت برای تقویت فعالیت­‌های بخش فرهنگی در سرتاسر کشور، قانونی را تصویب نمود که براساس آن تمامی مؤسسات و واحدهای تجاری فعال در زمینه‌­های تفریحی و سرگرمی ­ساز، مانند تالارهای آوازخوانی و رقص، کارائوکه، چایخانه­‌های موزیکال، زمین­‌های گلف و سالن­‌های بولینگ، موظف شدند 3 درصد از حجم تجاری خود را به بخش امور فرهنگی اختصاص دهند. هم­چنین، مؤسسات رسانه‌­ای و تبلیغاتی نیز موظف شدند که 3درصداز حجم تجاری خود را به این امر اختصاص دهند. دولت مؤسسات فرهنگی را تشویق کرد تا افزون بر استفاده از سرمایه‌­های دولتی، خودشان نیز برای توسعه‌­ی فعالیت‌­ها سرمایه‌­گذاری نمایند، مدیریت­شان را اصلاح و از طریق ارائه­‌ی خدمات متنوع، کمبود سرمایه‌­ای خود را جبران کنند. دولت از اتحادو ادغام مؤسسات فرهنگی کوچک با بنگاه‌­های تجاری بزرگ در جهت دستیابی به سرمایه‌­های بلندمدت و ثابت پشتیبانی می کند.

هم­چنین، کمک­‌های مردمی را جمع آوری و به مؤسسات آثار باستانی و موزه­‌ها اجازه می­دهد تا به اکتشافات باستان شناسی پرداخته و از طریق هم­کاری با سرمایه­‌گذاران خارجی، پیرامون آثار باستانی به تحقیق و پژوهش پرداخته و از آن­ها محافظت نمایند. افزون براین، مؤسسات خارج از کشور و افراد خصوصی را تشویق می­ کند تا در توسعه‌­ی فعالیت­‌های فرهنگی دولتی و ساخت امکانات فرهنگی سرمایه‌­گذاری نمایند.

سیستم ویژه‌­ی مالیاتی و قیمت گذاری در بخش فرهنگ

از جمله راهکارهای مؤثر دولت چین در مدیریت فعالیت­‌های فرهنگی، می ­توان به ایجاد توازن کلان و نظارت از طریق تعیین مالیات و سیاست قیمت ­گذاری با در نظر گرفتن سطح، سلایق و مدیریت محصولات و خدمات فرهنگی اشاره کرد. دولت چین در سال1993، نظام مالیاتی خود را اصلاح و برخی از فعالیت­‌های فرهنگی را مشمول کاهش یا معافیت مالیاتی کرد. اگرچه اصلاح نظام مالی و مالیاتی چین، باعث اختلاف و تفاوت در سیستم مالیاتی دولت مرکزی و حکومت­‌های محلی شده است، اما در دو زمینه هر دو مشترک هستند، یکی نرخ‌­های متفاوت مالیاتی و دیگری کاهش مالیات یا معافیت‌­های مالیاتی. نرخ مالیات تجارت خدمات فرهنگی3درصد اعلام شده است. در حالی­که مالیات واحدهای سرگرم کننده‌­ی فرهنگی بین 5 تا 20درصد در نظر گرفته شده است. نرخ مالیات فروش کتاب، روزنامه و مجلات، 13درصداست که کمتر از نرخ مالیات 17درصدی پایه­‌ی تعیین شده برای سایر واحدهاست.

سود حاصل از فروش بلیط مربوط به فعالیت‌­های فرهنگی در تالارهای یادمان، موزه‌­ها، مراکز فرهنگی، گالری­‌های هنری، تالارهای نمایشی، مراکز خطاطی و نقاشی، کتابخانه­‌ها و نهادهای حفاظت از آثار تاریخی، معاف از مالیات شناخته شده و از پرداخت مالیات ارزش افزوده معاف هستند. هم­چنین، از فروش محصولات صوتی و تصویری اصل، مالیات اخذ نمی ­شود. بنگاه­‌های اقتصادی که توسط نهادهای فرهنگی تأسیس شده­‌اند و حساب مالی مجزایی دارند، چنان­چه در نخستین سال فعالیت خود دارای مشکلاتی باشند و اداره‌­ی مالیات آن را تأیید کند، از پرداخت مالیات حاصل از درآمد معاف شده و یا میزان پرداخت آنها کاهش می ­یابد. املاک، خودروها، کشتی­‌ها و زمین­‌هایی که در اختیار نهادهای فرهنگی دولتی هستند، از پرداخت مالیات معاف می­باشند.

علی­رغم توسعه‌­ی اقتصاد مبتنی بر بازار در چین، دولت کمابیش نقشی اساسی در تعدیل قیمت­‌ها ایفا می ­کند. با توجه به خصوصیات ویژه­‌ی محصولات فرهنگی، معمولا تفاوت­‌هایی بین قیمت­‌ها و ارزش­‌های آن­ها وجود دارد. برخی از مواقع قیمت­‌ها حتی کفاف هزینه­‌های تولید را نیز نمی ­کنند. برای نمونه، در خصوص نمایش­‌های کودکان، که بر اساس نیاز نوجوانان و کودکان ساخته می­شوند، قیمت­‌های کنترل شده‌­ای در نظر گرفته می ­شود و برای برخی از محصولات فرهنگی، سیاست­‌های مشخصی تدوین شده تا محدودیت­‌های اعمال شده جبران شود[۱].

نیز نگاه کنید به

سیاست های فرهنگی چین؛ سیاست اقتصاد فرهنگی چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 509-512.