نمایش مبدأ برای نیروهای مسلح مالی

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
نیروهای مسلح [[مالی]] شامل نیروی زمینی، نیروی هوایی، ژاندارمری، گارد ریاست جمهوری، گارد ملی و پلیس ملی است. نیروهای نظامی‌ هوایی و زمینی، گارد ملی و گارد ریاست جمهوری [[مالی]]، تحت نظارت وزیر دفاع و جنگجویان قدیمی‌ [[مالی]] قرار دارند و پلیس ملی، زیرنظر مستقیم وزیر امنیّت داخلی و حفاظت شهری فعالیت می‌کند.

نیروهای مسلح [[مالی]]، در دهۀ 1950 و در دورۀ استعمار [[فرانسه]]، تحت عنوان نیروهای مسلح [[سودان]] غربی [[فرانسه]] تشکیل شد. ارتش ملی [[مالی]] پس از کسب استقلال از [[فرانسه]] تأسیس شد. نظامیان فرانسوی تا سال 1961 در این کشور حضور داشتند و آخرین پایگاه‌های نظامی ‌[[فرانسه]] در گائو، باماکو، کاتی و تسالید در این سال تخلیه شدند <ref name=":0">برگرفته از https://www.articles.janes.com/articles/janes&#x20;sentinel&#x20;security&#x20;assessment&#x20;north&#x20;africa/armed&#x20;forces&#x20;mali</ref>. در سال‌های نخست استقلال این کشور، ارتش [[مالی]] را کارشناسان اتّحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی تجهیز و تقویت کردند و در سال 1968 و کودتای بدون خونریزی سروان [[سرگرد موسی ترائوره|موسی ترائوره]]، ارتش رسماً وارد سیاست شد. [[سرگرد موسی ترائوره|موسی ترائوره]] تا سال 1991 میلادی قدرت را در دست داشت. در این سال‌ها فرماندهان ارتش بسیاری از پست‌های اجرایی کشور را در دست داشتند و [[سرگرد موسی ترائوره|ژنرال ترائوره]] نیز به نظامیان خود اعتماد کامل داشت. حضور نظامیان در صحنۀ سیاسی کشور، بعد از کودتای افسران نظامی ‌به رهبری [[احمدو تومانی توره]] کماکان ادامه یافت <ref>Herbert Howe, H., Order, A. (2005)”Military Forces In African States” Lynne Rienner.p277</ref> و این وضعیت تاکنون و به‌دنبال کودتای نظامیان در مارس 2012 هم‌چنان ادامه دارد. ارتش [[مالی]] در جریان شورش [[طوارق در مالی|طوارق]] طیّ سال‌های 1990 تا 1995، ضربات سنگینی را از شورشیان طوارقی (مورد حمایت لیبی) که از جنگ‌افزارهای مجهزی برخوردار بودند، متحمل و این امر باعث بازسازی اساسی ارتش و دریافت تجهیزات نوین از کشورهای غربی، به‌ویژه [[ایالات متحده]] [[آمریکا]] و فرانسه شد. علاوه‌ بر آن، گروه‌های نظامی ‌و شبه‌نظامی ‌جدیدی در ارتش [[مالی]] و جهت تقویت بنیۀ نظامی ‌آن، طراحی گشت. در حال حاضر ارتش [[مالی]] در شش منطقۀ کشور استقرار دارد و از این طریق، سراسر این کشور را تحت پوشش خود قرار داده است. گائو، کاتی، کای، (سیکاسو)، تمبوکتو، سواره (در حوالی شهر موپتی) از مناطق اصلی استقرار هنگ‌های ارتش [[مالی]] به‌شمار می‌روند.

ارتش مالی یکی از اعضای کمیتۀ مشترک نظامی‌ کشورهای صحرایی الجزایر، موریتانی، نیجر و [[مالی]] است.[i] علاوه‌بر آن، نظامیان [[مالی]] طیّ چند سال گذشته، مانورهای مشترکی با ارتش ایالات متحدۀ آمریکا برگزار کرده‌اند و آمریکا از این طریق در تلاش است با روند رو به گسترش فعالیت‌های القاعده در منطقۀ صحرای بزرگ آفریقا مقابله کند.

علی‌رغم تمهیدات گستردۀ دولت، برای بهبود ساختار ارتش [[مالی]]، نیروهای مسلح این کشور از مشکلات اقتصادی فراوانی رنج می‌برند. پرداخت حقوق ارتشیان معمولاً با تأخیر مواجه‌ است و نظامیان مالی دچار کمبود تسلیحات پیشرفتۀ روز هستند. یکی از دلایل اصلی کودتای مارس 2012 نیز فقدان تجهیزات مناسب ارتش در جنگ با شورشیان [[طوارق در مالی|طوارق]] بود که در نهایت به کودتای گروهی از افسران رده پایین و ناراضی علیۀ دولت [[احمدو تومانی توره|تومانی توره]] منجر شد.[ii] علاوه بر آن یکی از بهانه‌های دولت [[فرانسه]] در اعزام نظامیان خود به این کشور در نخستین ماه‌های سال 2013 میلادی بی‌کفایتی و ضعف آشکار ارتش [[مالی]] در جنگ با شورشیان و شکست‌های پیاپی آن‌ها از شورشیان بود. تعداد کل نیروهای مسلح [[مالی|کشور مالی]] در حدود 20000 تا 22000 نفر است<ref>برگرفته از https://www.nationsencyclopedia.com/mali/2012</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح اتیوپی]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]]

== پاورقی ==
<small>[i] کشورهای [[مالی]]، موریتانی، نیجر و الجزایر از سال 2010 میلادی و با هدف ایجاد امنیّت و پاک‌سازی منطقه از باندهای قاچاق، مواد مخدر، ترافیک انسان، اسلحه و گروگان‌گیری، کمیتۀ مشترک نظامی خود را ‌متشکل از ستاد ارتش‌های کشور تأسیس کرده‌اند.</small>

<small>[ii] ناظران نظامی‌معتقدند کودتای 22 مارس 2012 در این کشور عمدتا حاصل نابرابری‌های حاکم بر ارتش این کشور و فساد مالی 60 ژنرال عالی ارتش بود که سرانجام منجر به وقوع کودتای نظامی‌افسران نسبتاً دون پایۀ مدعی ترمیم و اصلاح ساختار ارتش گردید.</small>
== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
عرب احمدی، امیربهرام (1391). جامعه و فرهنگ [[مالی]]. ناظر علمی ابوالحسن شریف محمدی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ، ص.128-130.

== نویسنده مقاله ==
امیر بهرام عرب احمدی
[[رده:نیروهای مسلح]]
بازگشت به نیروهای مسلح مالی.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نیروهای_مسلح_مالی»