نمایش مبدأ برای وضعیت عمومی معماری باستانی چین

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

روند توسعه و پیشرفت معماری باستانی [[چین]] سه دوره را پشت سر گذاشته است: [[سلسله چین|دوران سلسله‌های«چین»]] و [[سلسله ی خن|«خَن»]]([[سلسله هان|سلسله‌هان]])؛ [[سلسله سویی|دوران سلسله‌های«سویی»]] و [[سلسله تانگ|«تانگ»؛]] و [[سلسله مینگ|سلسله‌های«مینگ»]] و [[سلسله چینگ|«چینگ»]]. از معماری هر سه دوره‌ی فوق، نمونه‌هایی از جمله قصرها، کاخ‌ها، مقبره‌ها و شهرها و همچنین استحکامات جنگی و تأسیسات آبیاری باقی مانده است که از لحاظ شکل معماری و مواد ساختمانی و دیگر موارد، در معماری نسل‌های بعدی بسیار تأثیر گذار بوده است. به هرحال، بیشتر بناهای کهن و تاریخی متعلق به دوران باستان، در طول تاریخ و سالیان دراز، بر اثر جنگ و آتش سوزی و حوادث طبیعی نابود شده و از بین رفته‌اند. لذا، اغلب ساختمان‌های باستانی که تاکنون باقی مانده اند، مربوط به دوران بعد از [[سلسله تانگ|سلسله‌ی«تانگ»]] (قرن 7میلادی)هستند.

=== [[معماری دوران سلسله ی تانگ|معماری دوران سلسله‌ی «تانگ»]] ===
[[سلسله تانگ|دوران حکومت سلسله‌ی «تانگ»]] (618 تا 907 میلادی) دوران اوج پیشرفت اقتصادی و فرهنگی جامعه‌ی فئودالیستی [[چین]] به‌شمار می‌رود. از ویژگی‌های [[معماری دوران سلسله ی تانگ|سبک معماری این عصر]] عظمت، شکوه، نظم، سادگی و وضوح رنگ‌ها است. در این دوران در شهر «چانگ آن» پایتخت [[سلسله تانگ|سلسله‌ی «تانگ»]] (شی‌آن امروز) و پایتخت شرقی آن «لویانگ»، قصرها، باغستان‌ها و ساختمان‌های ادارای زیادی با ترکیب بندی منظم و استانداردهای معقول معماری روز ساخته شده بود و شهر «چانگ اَن» در زمان خود بزرگ‌ترین شهر جهان به‌شمار می‌رفت. قصرهای امپراتوری در این شهر از عظمت و شکوه فوق‌العاده‌ای برخوردار بود و مساحت آن بیش از 3 برابر [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه‌ی پکن]] بود. 

ساختمان‌های چوبی این دوران هنر معماری را به اوج خود رسانده و تمامی بخش‌های از جمله ستون‌ها و سقف از چوب ساخته شده است. هم‌چنین، در معماری سنگی و آجری این سلسله نیز پیشرفت‌هایی حاصل شد و بیشتر [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|برج‌ها و معابد بودایی]] با سنگ و آجر ساخته می‌شد.

=== [[معماری دوران سلسله ی سونگ|معماری دوران سلسله‌ی«سونگ»]] ===
[[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران سلسله‌ی سونگ]] (960 تا 1279 میلادی) عصر زوال سیاسی و نظامی [[چین]] بود، ولی در این دوران، اقتصاد، [[صنایع دستی و تجارت فرهنگی در چین|صنایع دستی]] و تجارت به پیشرفت بسیاری نائل آمده و علوم و فنون شاهد توسعه بود که ظرافت و خوش ترکیبی و توجه به تزئینات ظاهری بنا از خصوصیات معماری این دوران است. در شهرهای این عصر ترکیب خیابان‌ها منظم و معمولاً مغازه‌ها رو به خیابان دایر می‌شد و در تأسیسات آتش‌نشانی، حمل و نقل، راه‌ها و ترافیک، مغازه‌ها و پل‌ها پیشرفت نوینی حاصل شد و سطح معماری بناهای سنگی و آجری در عصر این سلسله پیوسته ارتقا یافت. 

در [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|عصر سلسله‌ی «سونگ»]] و به‌دنبال پیشرفت جامعه در زمینه‌ی اقتصاد، معماری باغ‌سازی نیز با مفهوم هنری آن، آغاز شد. در باغ‌سازی کلاسیک این عصر [[چین]]، زیبائی طبیعی با ایجاد صخره‌ها و جویبارها و گل‌ها و درختان مصنوعی تلفیق و نوعی محیط سرشار از هنر و طبیعت به وجود آمد.

=== [[معماری دوران سلسله ی یوآن|معماری دوران سلسله ی«یوان»]]       ===
[[چین]] در [[سلسله یوان|عصر سلسله‌ی «یوان»]] (1206 تا 1368 میلادی) یک امپراتوری نظامی با سرزمینی پهناور بود که توسط حکمرانان مغول ایجاد شده بود. در این دوران اقتصاد و [[فرهنگ چینی|فرهنگ چین]] به‌تدریج و آهسته پیشرفت نموده و معماری نیز در حالت رکود بود و اکثر بناهای ساخته شده در این دوران ساده و غیر هنرمندانه بود. شهر «دا دو» پایتخت این سلسله واقع در شمال شهر [[پکن]] امروز مساحت عظیمی داشت که معادل مساحت [[پکن]] در [[سلسله مینگ|دوران سلسله‌های «مینگ»]] و [[سلسله چینگ|«چینگ»]] بود. از آنجا که حکمرانان این سلسله دین‌دار بوده و پیرو آیین بودای تبتی بودند، لذا [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|معماری بناهای مذهبی]] در این دوران بسیار شکوفا شد. برای نمونه، برج سفید معبد «میائو این‌سی» در [[پکن]]، یک برج لامائی است که در این عصر و به دست استاد معماران نپالی طراحی و ساخته شد.

=== [[معماری دوران سلسله ی مینگ|معماری دوران سلسله‌ی«مینگ»]]       ===
در عصر [[سلسله مینگ|سلسله‌ی «مینگ»]] (1368 تا 1644 میلادی)، [[چین]] وارد دوران پایانی جامعه‌ی فودالیستی شد. سبک معماری در این دوران عمدتاً سبک [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله‌ی «سونگ»]] را به ارث برده و تغییرات زیادی نداشت، اما در زمینه‌ی طراحی و نقشه‌کشی این بناها کاملاً از سبک سایر دوران‌ها متمایز هستند.

طراحی شهر و سبک معماری کاخ‌های این دوران، توسط نسل‌های بعدی نیز مورد استفاده قرار گرفت. شهرهای [[پکن]] و نانکن، بزرگ‌ترین شهرهای باستانی موجود در [[چین]]، مدیون طراحی و سبک معماری این سلسله به‌شمار می‌روند. در این دوران، [[پکن]] پایتخت [[چین]] تجدید بنا شد و به سه بخش بیرونی، داخلی و امپراتوری تقسیم گردید. در این دوران، هم‌چنین ساخت «[[دیوار بزرگ چین|دیوار دفاعی بزرگ چین»]] صورت گرفت که دیوارها، قلاع و گذرگاه‌ها و بسیاری از قسمت‌های مهم این دیوار، با آجر و مهارت و استادی از کرانه‌ی رود «یالو زیانگ» در شرق تا گذرگاه «زیایو گوانگ» در استان «گنسو» در غرب [[چین]] به طول 5660 کیلومتر امتداد دارد، آغاز و به پایان رسید. در این دوران، شیوه و سبک تعمیر و تزئین بنا، با مصالح گوناگون مانند سنگ، آجر، شیشه و الوارهای چوبی متداول و ترکیب بندی ساختمان‌ها پخته‌تر شد.

=== [[معماری دوران سلسله ی چینگ|معماری دوران سلسله‌ی«چینگ»]]     ===
در [[سلسله چینگ|عصر سلسله‌ی «چینگ»]] (1616 تا 1911 میلادی)، آخرین دودمان سلطنت فئودالی در [[چین]] است. معماری در این دوران، عموماً ضمن ادامه‌ی سبک معماری سلسله‌های پیشین، به ظرافت و جلال و شکوه ساختمان‌ها بیشتر توجه می‌شد. شهر [[پکن]] پایتخت این سلسله، اساساً چهره‌ی گذشته‌ی خود را حفظ کرده و باغستان‌های بزرگ از جمله پارک‌های «یوان مینگ‌یوان» و «آی‌خه‌یوان» یعنی پارک تابستانی خوش منظره در داخل [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه]]، در این عصر ساخته شدند. استفاده از شیشه در معماری این دوران و ساخت خانه‌های متنوع و به‌شکل آزاد، افزایش یافت. معماری بناهای مذهبی بودای تبتی با سبک خاص خود، در این دوران شکوفا شد. استفاده از مدل‌های گوناگون در [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|بنای معابد و ساختمان‌های سنتی]]، یکنواختی موجود را تغییر داد و اشکال جالب و متنوعی ایجاد گردید. در اواخر دوران این سلسله، در [[چین]] بناهایی با سبک چینی توام با سبک معماری فرنگی نیز پدید آمد.

== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر در چین]]؛ [[هنر معماری در چین]]؛ [[معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین]]؛ [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین]]؛ [[معماری باغ ها در چین]]؛ [[معماری آرامگاه های سلطنتی در چین]]؛ [[معماری خانه های مسکونی در چین]]     
== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:هنرهای تجسمی]]
بازگشت به وضعیت عمومی معماری باستانی چین.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=وضعیت_عمومی_معماری_باستانی_چین»