خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
«خوانگ گون گوانگ»(1354-1269 میلادی) نقاش [[سلسله یوان|دوران سلسله ی یوان]]، در میان سالی مأمور دون پایه ی دولت شد. وی درگیر پرونده ای شده و روانه ی زندان گردید. وقتی آزاد شد، به نقطه ی دِنج دور افتاده ای رفت و دیگر در خدمت دولت نبود. وی به پیرو سفت و سخت فرقه ی «چوانزِن»(حقیقت کامل) [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] تبدیل و به سراسر کشور مسافرت کرد. | |||
در سن حدود 50سالگی، [[هنر نقاشی در چین|نقاشی منظره]] را آغاز و در سال های آخر عمر [[هنر نقاشی در چین|سبک نقاشی]] خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب [[چین]] نقاشی شده اند. او در [[هنر نقاشی در چین|نقاشیِ رنگی و آب رنگ]]، و در قلم کاری خود، [[هنر خوشنویسی چینی|سبک های خوشنویسی]] خط شکسته و خط ویژه ی مُهرسازی را به کار می برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می کرد. | |||
[[هنر نقاشی در چین|نقاشی های]] او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و [[هنر نقاشی در چین|نقاشی مناظر]] سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد [[سلسله یوان|سلسله ی یوان]]»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn2|(Wu Zhen]])، نی زان[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn3|(Ni Zan]])، و وانگ مِنگ[[خوانگ گونگ وانگ، نقاش چینی#%20ftn4|(Wang Meng]])) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی های منظره ای]] [[سلسله مینگ|سلسله های مینگ]] و [[سلسله چینگ|چینگ]] گذاشت<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]] | |||
* [[نقاشان مشهور چین باستان]] | |||
* [[هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن]] | |||
= کتابشناسی = | = کتابشناسی = | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۲۱
«خوانگ گون گوانگ»(1354-1269 میلادی) نقاش دوران سلسله ی یوان، در میان سالی مأمور دون پایه ی دولت شد. وی درگیر پرونده ای شده و روانه ی زندان گردید. وقتی آزاد شد، به نقطه ی دِنج دور افتاده ای رفت و دیگر در خدمت دولت نبود. وی به پیرو سفت و سخت فرقه ی «چوانزِن»(حقیقت کامل) طریقت تائو تبدیل و به سراسر کشور مسافرت کرد.
در سن حدود 50سالگی، نقاشی منظره را آغاز و در سال های آخر عمر سبک نقاشی خاص خود را به وجود آورد. اغلب آثار او هنگام سفر به جنوب چین نقاشی شده اند. او در نقاشیِ رنگی و آب رنگ، و در قلم کاری خود، سبک های خوشنویسی خط شکسته و خط ویژه ی مُهرسازی را به کار می برد و از چند حرکت برای ایجاد دورنما و عمق استفاده می کرد.
نقاشی های او به عنوان«قله ی کوه های ساده و خوش بنیه و گیاهان پرپشت»توصیف شده است. وی علاقه مند به استفاده از رنگ قهوه ای- سرخ بود و نقاشی مناظر سرخ رنگ را ابداع کرد. از میان«چهار استاد سلسله ی یوان»(سه نفر دیگر عبارتند از وو جِن(Wu Zhen)، نی زان(Ni Zan)، و وانگ مِنگ(Wang Meng)) «خوانگ گون گوانگ» بهترین آنان شمرده می شود. او تأثیر زیادی در نقاشی های منظره ای سلسله های مینگ و چینگ گذاشت[۱].
نیز نگاه کنید به
- هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان
- نقاشان مشهور چین باستان
- هنر نقاشی صورت و گریم چهره در اپرای پکن