حزب داشناک لبنان: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''داشناک:''' ریشه‌های تاسیس این حزب ارمنی به سال1906 باز می گردد که سیمون زفاریان در راس گروه های دانشجویی با همکاری جمعیت اتحاد و ترقی ترکیه مبارزاتی را علیه سلطان عبدالحمید عثمانی سامان داده بود. با مهاجرت ارمنی ها به لبنان در دوره قیمومیت فران...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ریشه‌های تاسیس این حزب ارمنی به سال 1906 باز می گردد که سیمون زفاریان در راس گروه‌های دانشجویی با همکاری جمعیت اتحاد و ترقی ترکیه مبارزاتی را علیه سلطان عبدالحمید عثمانی سامان داده بود. با مهاجرت ارمنی‌ها به [[لبنان]] در دوره قیمومیت فرانسه، فعالیت‌های آن توسعه یافت. این حزب در این دوره با دولت قیم همکاری و در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی با حزب رقیب خود در درون طائفه ارمنی، حزب هانشاک و نیز با حزب کمونیست لبنان اختلافاتی داشت که گاه با برخورد های خونین همراه بود. در طول سال‌های جنگ نیز از حضور در صحنه درگیری‌ها خودداری کرد. این حزب تا کنون از دولت‌های حاکم در این کشور حمایت کرده و معمولا از طریق نمایندگان خود، در قوه مقننه این کشور حضور دارد.<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 144.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[سیاست و حکومت لبنان]] | |||
* [[نظام حزبی لبنان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۷
ریشه‌های تاسیس این حزب ارمنی به سال 1906 باز می گردد که سیمون زفاریان در راس گروه‌های دانشجویی با همکاری جمعیت اتحاد و ترقی ترکیه مبارزاتی را علیه سلطان عبدالحمید عثمانی سامان داده بود. با مهاجرت ارمنی‌ها به لبنان در دوره قیمومیت فرانسه، فعالیت‌های آن توسعه یافت. این حزب در این دوره با دولت قیم همکاری و در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی با حزب رقیب خود در درون طائفه ارمنی، حزب هانشاک و نیز با حزب کمونیست لبنان اختلافاتی داشت که گاه با برخورد های خونین همراه بود. در طول سال‌های جنگ نیز از حضور در صحنه درگیری‌ها خودداری کرد. این حزب تا کنون از دولت‌های حاکم در این کشور حمایت کرده و معمولا از طریق نمایندگان خود، در قوه مقننه این کشور حضور دارد.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1330). جامعه و فرهنگ لبنان. تهران: موسسه فرهنگی،هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص 144.