جائو گوو، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
خط ۱: خط ۱:
=== ''جائو گوو''[[جائو گوو، خوشنویس چینی#%20ftn1|(Zhao Gou]])''   '' ===
 
«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می­ گذاشت.   
«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می­ گذاشت.   
   
   
او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تین­جیانگ»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو[[جائو گوو، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Zhong Yao]])»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی­جی[[جائو گوو، خوشنویس چینی#%20ftn3|(Wang Xizhi]])» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام خوشنویسان دوران­ های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «''پیرامون خوشنویسی»'' نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.<ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین." تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
او نخست از [[هنر خوشنویسی چینی|سبک خوشنویسی]] «خوانگ تین­ جیانگ»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو[[جائو گوو، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Zhong Yao]])»، [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس مشهور]] دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی ­جی[[جائو گوو، خوشنویس چینی#%20ftn3|(Wang Xizhi]])» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویسان]] [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|دوران­ های «وِی»، «جین»]] و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «''پیرامون خوشنویسی»'' نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>


= نیز نگاه کنید به =
= نیز نگاه کنید به =

نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۱۴

«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می­ گذاشت.

او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تین­ جیانگ»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو(Zhong Yao)»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی ­جی(Wang Xizhi)» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام خوشنویسان دوران­ های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «پیرامون خوشنویسی» نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.