جائو گوو، خوشنویس چینی

«جائو گوو»(1187-1107 میلادی)، در دوران امپراتور گائوزونگِ سونگ جنوبی، از سال 1127 تا 1162 میلادی بر سرِ قدرت بود. وی و پدرش از نظر سیاسی بی لیاقت بودند ولی از نظر هنری موهبتی به شمار می­ آمدند. خوشنویسی جائو گوو از پدرش هم بهتر بود، از گذشته بهره ­ی زیادی برده و از خود بینش عمیقی به نمایش می­ گذاشت.

او نخست از سبک خوشنویسی «خوانگ تین­ جیانگ»، سپس«می­فِی»، پیروی کرد، و بعدها روی سبک «جونگ یائو(Zhong Yao)»، خوشنویس مشهور دوران سه پادشاهی، و «وانگ شی ­جی(Wang Xizhi)» تمرکز کرد. او به سختی کار می­ کرد. او گفته،«من در طول50 سال گذشته، هرگز حتی برای یک روز اگر کار مهمی نداشتم، قلمم را بر زمین نگذاشتم». «من سبک­ های تمام خوشنویسان دوران­ های «وِی»، «جین» و شش سلسله را آموختم». وی کتابی تحت عنوان «پیرامون خوشنویسی» نوشت، کتابی پُر از بصیرت و بینش.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان؛ خوشنویسان مشهور چین باستان