نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۶

در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ها و مکان های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ی از آنها زاجو(Zaju)ی شمالی مربوط به دوران سلسله ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ی مینگ است. از حدود سال های دهه ی1560 میلادی، شاخه ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان(Kunshan)توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو(Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن ها حتی در پکن روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی(Anhui)، در آغاز سال های دهه ی 1790 میلادی، برنامه های خود را روی سِن های پکن اجرا کردند. این گروه های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن(Han) از استان خوبِی(Hubei)، و با تلفیق ملودی ها و سبک های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی[i]، هم چنین با استفاده از ملودی های تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف پکن و به جریان اصلی اُپرای سنتی چین تبدیل شده است^[۱].

نیز نگاه کنید به

پاورقی

[i] - Xaanxi نام استانی در چین

کتابشناسی

↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.

[1] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.

[۱]

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۵۲ (نمایش مبدأ) Mahsa (بحث \| مشارکت‌ها) (←‏نیز نگاه کنید به) برچسب: ویرایشگر دیداری → تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر		نسخهٔ ‏۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۶ (نمایش مبدأ) Samiei (بحث \| مشارکت‌ها) بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایشگر دیداری تفاوت با ویرایش جدیدتر ←
خط ۱:		خط ۱:


	در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ها و مکان های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ی از آنها زاجو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn1\|(Zaju]])ی شمالی مربوط به دوران سلسله ی ~~یوان،~~ و اُپرای جنوبی در سلسله ی مینگ است. از حدود سال های دهه ی1560 میلادی، شاخه ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn2\|(Kunshan]])توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn3\|(Kunqu]]) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن ها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn4\|(Anhui]])، در آغاز سال های دهه ی 1790 میلادی، برنامه های خود را روی سِن های [[پکن]] اجرا کردند. این گروه های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn5\|(Han]]) از استان خوبِی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn6\|(Hubei]])، و با تلفیق ملودی ها و سبک های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی[[اپرای عامه پسند در چین#%20edn1\|[i]]]، هم چنین با استفاده از ملودی های تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است~~. (جانگ چی جی ،منتشر نشده)~~<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی ~~الهدی، جلد ...، ص ...~~ .</ref>		در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ها و مکان های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ی از آنها زاجو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn1\|(Zaju]])ی شمالی مربوط به [[سلسله یوان\|دوران سلسله ی یوان]]، و اُپرای جنوبی در [[سلسله مینگ\|سلسله ی مینگ]] است. از حدود سال های دهه ی1560 میلادی، شاخه ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn2\|(Kunshan]])توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط [[سلسله چینگ\|دوران سلسله ی چینگ]] به اُپرای مسلط کونچو[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn3\|(Kunqu]]) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آن ها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn4\|(Anhui]])، در آغاز سال های دهه ی 1790 میلادی، برنامه های خود را روی سِن های [[پکن]] اجرا کردند. این گروه های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn5\|(Han]]) از استان خوبِی[[اپرای عامه پسند در چین#%20ftn6\|(Hubei]])، و با تلفیق ملودی ها و سبک های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی[[اپرای عامه پسند در چین#%20edn1\|[i]]]، هم چنین با استفاده از ملودی های تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.

	== نیز نگاه کنید به ==		== نیز نگاه کنید به ==