اپرای عامه پسند در چین

در گذشته انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمان ­ها و مکان­ های مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونه ­ی از آن­ها زاجو(Zaju)ی شمالی مربوط به دوران سلسله ­ی یوان، و اُپرای جنوبی در سلسله ­ی مینگ است. از حدود سال ­های دهه­ ی1560 میلادی، شاخه ­ای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان(Kunshan)توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200سال و در اواسط دوران سلسله­ ی چینگ به اُپرای مسلط کونچو(Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دوران­ های مختلف شکل گرفت که هر کدام به منطقه­ ی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند.

تعدادی از آن­ ها حتی در پکن روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی(Anhui)، در آغاز سال­ های دهه ی 1790 میلادی، برنامه ­های خود را روی سِن­ های پکن اجرا کردند. این گروه­ های چهارگانه، حدود ده سال بعد، با همکاری هنرمندان اُپرای خن(Han) از استان خوبِی(Hubei)، و با تلفیق ملودی­ ها و سبک­ های نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَن­سی[i]، هم­ چنین با استفاده از ملودی­ های تعدادی از اُپرا­های محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف پکن و به جریان اصلی اُپرای سنتی چین تبدیل شده است.

نیز نگاه کنید به

هنر چینی؛ هنر تئاتر مدرن چین؛ هنر اپرای سنتی چینی

پاورقی

[i] - Xaanxi  نام استانی در چین