جیائوزه، غذای سنتی چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:جیائوزی.jpg|بندانگشتی|جیائو­زی]]
[[پرونده:جیائوزی.jpg|بندانگشتی|جیائو­زی]]
«جیائو­زی» نوعی غذای سنتی چینی است و بخشی از فرهنگ غذایی این کشور به شمار می‌­رود. خوردن «جیائو­زِه» توسط تمام اعضای یک خانواده نشان‌گر کامل بودن یک خانواده و پذیرائی با آن از میهمان نشانه‌­ی احترام و خون­‌گرمی است. «جیائو­زِه» غذائی است که با نوعی خمیر خیس شده از گندم و اضافه کردن سبزیجات یا گوشت به آن (این بخش به [http://wiki.icro.ir/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C زبان چینی] «شیان» است که همان معنای مایه‌­ی پیراشکی به [http://wiki.icro.ir/%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%20%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C زبان فارسی] را دارد) و جوشاندن آن درست می­‌شود. در گذشته، «جیائوزی» غذای مخصوص اعیاد مختلف به ویژه ایام [http://wiki.icro.ir/%D8%AC%D8%B4%D9%86%20%D8%B9%DB%8C%D8%AF%20%D8%A8%D9%87%D8%A7%D8%B1%D9%87 عید بهاره] بود و در هر خانواده درست می­‌شد. چینی­‌ها «جیائوزی» را با تشریفات کامل، از جمله آماده کردن «شیان»، درست می‌کنند که این جزو آداب و رسوم این ملت به شمار می‌­رود.
«جیائو­زی» نوعی غذای سنتی چینی است و بخشی از [[فرهنگ غذایی چین|فرهنگ غذایی این کشور]] به شمار می‌­رود. خوردن «جیائو­زِه» توسط تمام اعضای یک خانواده نشان‌گر کامل بودن یک خانواده و پذیرائی با آن از میهمان نشانه‌­ی احترام و خون­‌گرمی است. «جیائو­زِه» غذائی است که با نوعی خمیر خیس شده از گندم و اضافه کردن سبزیجات یا گوشت به آن (این بخش به [[زبان چینی]] «شیان» است که همان معنای مایه‌­ی پیراشکی به زبان فارسی را دارد) و جوشاندن آن درست می­‌شود. در گذشته، «جیائوزی» غذای مخصوص اعیاد مختلف به ویژه ایام  


در اکثر مناطق [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]، «جیائو­زِه» را به شکل هلالی درست می­‌کنند. در برخی از مناطق آن را به شکل پول درست می­‌کنند که نشانگر آمدن طلا و نقره به خانه است. در روستاهای [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]، مردم معمولا «جیائو­زِه» را به شکل خوشه‌­ی گندم درست می­‌کنند که نشانگر محصولات فراوان کشاورزی در سال آینده است.
[[جشن عید بهاره|عید بهاره]] بود و در هر خانواده درست می­‌شد. چینی­‌ها «جیائوزی» را با تشریفات کامل، از جمله آماده کردن «شیان»، درست می‌کنند که این جزو آداب و رسوم این ملت به شمار می‌­رود.
 
در اکثر مناطق [[چین]]، «جیائو­زِه» را به شکل هلالی درست می­‌کنند. در برخی از مناطق آن را به شکل پول درست می­‌کنند که نشانگر آمدن طلا و نقره به خانه است. در روستاهای [[چین]]، مردم معمولا «جیائو­زِه» را به شکل خوشه‌­ی گندم درست می­‌کنند که نشانگر محصولات فراوان کشاورزی در سال آینده است.


خوردن «جیائو­زِه» نیز رسم خاصی دارد. کاسه­‌ی اول باید به اجداد و کاسه‌­ی دوم باید به شیاطین مردمی، از جمله شیطان آشپزخانه تقدیم شود. هم­چنین، کهنسالان در این خصوص شعری می­‌خوانند که مضمون آن چنین است: «جیائو زی» انتهائی نازک دارد و پس از ریختن به دیگ هزاران عدد می‌­شود. با قاشق طلائی و کاسه­‌ی نقره‌­ای آن را به آسمان تقدیم می‌­کنیم تا شیطان­‌ها خوشحال شوند و امینت ما در طول سال تضمین گردد. بعد نوبت به اعضای خانواده می­‌رسد. چینی­‌ها «جیائو­زِه» را به عدد زوج می­‌خورند و هرگز به تعداد فرد نمی‌­خورند. بعد از خوردن «جیائو­زِه» باید کاسه‌­ها، دیگ و حتی بشقاب‌­ها را روی میز گذاشت و این اشیاء نیز باید زوج باشند. این نشانگر به دست آوردن «غلات بیش از میزان نیاز» است.
خوردن «جیائو­زِه» نیز رسم خاصی دارد. کاسه­‌ی اول باید به اجداد و کاسه‌­ی دوم باید به شیاطین مردمی، از جمله شیطان آشپزخانه تقدیم شود. هم­چنین، کهنسالان در این خصوص شعری می­‌خوانند که مضمون آن چنین است: «جیائو زی» انتهائی نازک دارد و پس از ریختن به دیگ هزاران عدد می‌­شود. با قاشق طلائی و کاسه­‌ی نقره‌­ای آن را به آسمان تقدیم می‌­کنیم تا شیطان­‌ها خوشحال شوند و امینت ما در طول سال تضمین گردد. بعد نوبت به اعضای خانواده می­‌رسد. چینی­‌ها «جیائو­زِه» را به عدد زوج می­‌خورند و هرگز به تعداد فرد نمی‌­خورند. بعد از خوردن «جیائو­زِه» باید کاسه‌­ها، دیگ و حتی بشقاب‌­ها را روی میز گذاشت و این اشیاء نیز باید زوج باشند. این نشانگر به دست آوردن «غلات بیش از میزان نیاز» است.


امروزه، به جز نشانه و آداب و رسوم فرهنگی «جیائو­زِه»، بسیاری از تشریفات درست کردن آن تغییر کرده است. و شهرنشینان به ندرت در خانه­‌ی خود «جیائو­زِه» درست می‌­کنند. مردم روز عید آماده‌ی آن را از فروشگاه‌­ها می­‌خرند و یا در رستوران­‌ها می­‌خورند. در روستاها نیز این تشریفات دیگر کاهش یافته است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref>
امروزه، به جز نشانه و [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم فرهنگی]] «جیائو­زِه»، بسیاری از تشریفات درست کردن آن تغییر کرده است. و شهرنشینان به ندرت در خانه­‌ی خود «جیائو­زِه» درست می‌­کنند. مردم روز عید آماده‌ی آن را از فروشگاه‌­ها می­‌خرند و یا در رستوران­‌ها می­‌خورند. در روستاها نیز این تشریفات دیگر کاهش یافته است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص914-916.</ref>
 
== نیز نگاه کنید به ==


نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[فرهنگ، آداب و رسوم و تنوع غذایی در چين]]؛ [http://wiki.icro.ir/%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%D8%A7%D8%A6%D9%88%D8%8C%20%D8%B2%D9%88%D9%86%20%D8%B2%DB%8C%20%D9%88%20%DA%A9%DB%8C%DA%A9%20%D9%85%D8%A7%D9%87%20%D8%B3%D9%87%20%D8%BA%D8%B0%D8%A7%DB%8C%20%D8%B3%D9%86%D8%AA%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C یوان شیائو، زون زی و کیک ماه سه غذای سنتی چینی]؛ [[فرهنگ سنتی نوشیدن چای در چین]]
* [[فرهنگ عمومی در چین]]
* [[فرهنگ، آداب و رسوم و تنوع غذایی در چين]]
* [[یوان شیائو، زون زی و کیک ماه سه غذای سنتی چینی]]
* [[فرهنگ سنتی نوشیدن چای در چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۵۲

جیائو­زی

«جیائو­زی» نوعی غذای سنتی چینی است و بخشی از فرهنگ غذایی این کشور به شمار می‌­رود. خوردن «جیائو­زِه» توسط تمام اعضای یک خانواده نشان‌گر کامل بودن یک خانواده و پذیرائی با آن از میهمان نشانه‌­ی احترام و خون­‌گرمی است. «جیائو­زِه» غذائی است که با نوعی خمیر خیس شده از گندم و اضافه کردن سبزیجات یا گوشت به آن (این بخش به زبان چینی «شیان» است که همان معنای مایه‌­ی پیراشکی به زبان فارسی را دارد) و جوشاندن آن درست می­‌شود. در گذشته، «جیائوزی» غذای مخصوص اعیاد مختلف به ویژه ایام

عید بهاره بود و در هر خانواده درست می­‌شد. چینی­‌ها «جیائوزی» را با تشریفات کامل، از جمله آماده کردن «شیان»، درست می‌کنند که این جزو آداب و رسوم این ملت به شمار می‌­رود.

در اکثر مناطق چین، «جیائو­زِه» را به شکل هلالی درست می­‌کنند. در برخی از مناطق آن را به شکل پول درست می­‌کنند که نشانگر آمدن طلا و نقره به خانه است. در روستاهای چین، مردم معمولا «جیائو­زِه» را به شکل خوشه‌­ی گندم درست می­‌کنند که نشانگر محصولات فراوان کشاورزی در سال آینده است.

خوردن «جیائو­زِه» نیز رسم خاصی دارد. کاسه­‌ی اول باید به اجداد و کاسه‌­ی دوم باید به شیاطین مردمی، از جمله شیطان آشپزخانه تقدیم شود. هم­چنین، کهنسالان در این خصوص شعری می­‌خوانند که مضمون آن چنین است: «جیائو زی» انتهائی نازک دارد و پس از ریختن به دیگ هزاران عدد می‌­شود. با قاشق طلائی و کاسه­‌ی نقره‌­ای آن را به آسمان تقدیم می‌­کنیم تا شیطان­‌ها خوشحال شوند و امینت ما در طول سال تضمین گردد. بعد نوبت به اعضای خانواده می­‌رسد. چینی­‌ها «جیائو­زِه» را به عدد زوج می­‌خورند و هرگز به تعداد فرد نمی‌­خورند. بعد از خوردن «جیائو­زِه» باید کاسه‌­ها، دیگ و حتی بشقاب‌­ها را روی میز گذاشت و این اشیاء نیز باید زوج باشند. این نشانگر به دست آوردن «غلات بیش از میزان نیاز» است.

امروزه، به جز نشانه و آداب و رسوم فرهنگی «جیائو­زِه»، بسیاری از تشریفات درست کردن آن تغییر کرده است. و شهرنشینان به ندرت در خانه­‌ی خود «جیائو­زِه» درست می‌­کنند. مردم روز عید آماده‌ی آن را از فروشگاه‌­ها می­‌خرند و یا در رستوران­‌ها می­‌خورند. در روستاها نیز این تشریفات دیگر کاهش یافته است.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص914-916.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=جیائوزه،_غذای_سنتی_چینی&oldid=15099»