پیشینه صنعت فیلم سازی در مالی: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «در دورۀ استعمار فرانسه بر سودان غربی (مالی و سنگال)، فیلمسازان فرانسوی فیلمهای مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازۀ ساخت فیلم دربارۀ کشور را نداشتند و بهدلیل ضع...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در دورۀ استعمار فرانسه بر سودان غربی (مالی و سنگال)، فیلمسازان فرانسوی فیلمهای مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازۀ ساخت فیلم دربارۀ کشور را نداشتند و بهدلیل ضعف اطلاعات و عدم دانش فنی، فاقد توانایی تولید فیلمهای مستند و سینمایی بودند.[16] | در دورۀ استعمار فرانسه بر سودان غربی ([[مالی]] و [[سنگال]])، فیلمسازان فرانسوی فیلمهای مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازۀ ساخت فیلم دربارۀ کشور را نداشتند و بهدلیل ضعف اطلاعات و عدم دانش فنی، فاقد توانایی تولید فیلمهای مستند و سینمایی بودند.[16] | ||
با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلمسازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلمهای مستند فراهم آورد. در اواخر دهۀ1960 و دهۀ1970 معدودی از فیلمسازان مالیایی چون سلیمان سیسه[17]، فیلمهای مستندی تهیه کردند که در جشنوارۀ فیلم آفریقا[18] به نمایش درآمد. این امر موجب جذب جوانان از جمله شیخ عمر سیسوکو[19] و آداما درابو[20] به صنعت فیلمسازی شد و با حمایت دولت مالی، نخستین مرکز فیلمسازی کشور تحت عنوان مرکز ملی تولید سینماتوگراف[21]، در باماکو تأسیس گردید. این مرکز با اجرای دورههای آموزشی کوتاهمدت و میانمدت در ارتباط با فیلمسازی، فیلمنامهنویسی و فیلمبرداری، موجب جذب بسیاری از علاقمندان هنر هفتم و شکلگیری نسل جدیدی از کارگردانان مالیایی گردید که امروزه افتخارات بزرگی برای کشور خود رقم زدهاند. | با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلمسازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلمهای مستند فراهم آورد. در اواخر دهۀ1960 و دهۀ1970 معدودی از فیلمسازان مالیایی چون سلیمان سیسه[17]، فیلمهای مستندی تهیه کردند که در جشنوارۀ فیلم آفریقا[18] به نمایش درآمد. این امر موجب جذب جوانان از جمله شیخ عمر سیسوکو[19] و آداما درابو[20] به صنعت فیلمسازی شد و با حمایت دولت مالی، نخستین مرکز فیلمسازی کشور تحت عنوان مرکز ملی تولید سینماتوگراف[21]، در باماکو تأسیس گردید. این مرکز با اجرای دورههای آموزشی کوتاهمدت و میانمدت در ارتباط با فیلمسازی، فیلمنامهنویسی و فیلمبرداری، موجب جذب بسیاری از علاقمندان هنر هفتم و شکلگیری نسل جدیدی از کارگردانان مالیایی گردید که امروزه افتخارات بزرگی برای کشور خود رقم زدهاند. |
نسخهٔ ۲۷ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۵۶
در دورۀ استعمار فرانسه بر سودان غربی (مالی و سنگال)، فیلمسازان فرانسوی فیلمهای مستندی تهیه کردند که بیشتر در ارتباط با طبیعت، سرزمین و قبایل این کشور بود. در آن زمان، بومیان براساس قانون، اجازۀ ساخت فیلم دربارۀ کشور را نداشتند و بهدلیل ضعف اطلاعات و عدم دانش فنی، فاقد توانایی تولید فیلمهای مستند و سینمایی بودند.[16]
با استقلال مالی و براساس سیاست مودیبوکیتا، صنعت فیلمسازی در کشور مورد تشویق قرار گرفت و دولت تسهیلاتی را برای تولید نخستین فیلمهای مستند فراهم آورد. در اواخر دهۀ1960 و دهۀ1970 معدودی از فیلمسازان مالیایی چون سلیمان سیسه[17]، فیلمهای مستندی تهیه کردند که در جشنوارۀ فیلم آفریقا[18] به نمایش درآمد. این امر موجب جذب جوانان از جمله شیخ عمر سیسوکو[19] و آداما درابو[20] به صنعت فیلمسازی شد و با حمایت دولت مالی، نخستین مرکز فیلمسازی کشور تحت عنوان مرکز ملی تولید سینماتوگراف[21]، در باماکو تأسیس گردید. این مرکز با اجرای دورههای آموزشی کوتاهمدت و میانمدت در ارتباط با فیلمسازی، فیلمنامهنویسی و فیلمبرداری، موجب جذب بسیاری از علاقمندان هنر هفتم و شکلگیری نسل جدیدی از کارگردانان مالیایی گردید که امروزه افتخارات بزرگی برای کشور خود رقم زدهاند.