بازی سازی سودان در کشورهای پیرامونی و جهان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
سودان دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا را متّهم کرد که نیروهای نظامی‌آنها هم تعرّض دخالت مستقیم داشته‌اند . علاوه‌بر این، دولت سودان، مصر، اسرائیل، آمریکا و سازمان ملل را نیز به حمایت از تعرّض مخالفان دولت متّهم ساخت. دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا، همچنین مخالفان دولت سودان ادّعا کردند که‌ایران از دولت سودان حمایت می‌کند. به این‌ترتیب کشورهای مختلفی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در بحران سودان نقش داشته‌اند . به عبارت دیگر بحران سودان دارای ابعاد منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است. (اصغر جعفری ولدانی ، 1376 : 72ـ62) | [[سودان]] دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا را متّهم کرد که نیروهای نظامی‌آنها هم تعرّض دخالت مستقیم داشته‌اند . علاوه‌بر این، دولت سودان، مصر، اسرائیل، [[آمریکا]] و سازمان ملل را نیز به حمایت از تعرّض مخالفان دولت متّهم ساخت. دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا، همچنین مخالفان دولت سودان ادّعا کردند که‌ایران از دولت سودان حمایت می‌کند. به این‌ترتیب کشورهای مختلفی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در بحران سودان نقش داشته‌اند . به عبارت دیگر بحران سودان دارای ابعاد منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است. (اصغر جعفری ولدانی ، 1376 : 72ـ62) | ||
جمهوری سودان پیش از تجزیه، در همسایگی و نزدیکی ده کشور قرار داشت و همین امر یکی از علل آسیب‌پذیری آن شده بود. سودان از شمال با مصر و لیبی، از غرب با چاد و آفریقای مرکزی، از جنوب با جمهوری دموکراتیک کنگو، اوگاندا و کنیا، از شرق با اریتره و اتیوپی همسایه بود و درياي سرخ آن را از عربستان سعودي جدا مي‌كرد (2013 ,sudan.sd/sudangi.php?lang=ar). | جمهوری سودان پیش از تجزیه، در همسایگی و نزدیکی ده کشور قرار داشت و همین امر یکی از علل آسیب‌پذیری آن شده بود. سودان از شمال با [[مصر]] و لیبی، از غرب با چاد و آفریقای مرکزی، از جنوب با جمهوری دموکراتیک کنگو، اوگاندا و کنیا، از شرق با اریتره و اتیوپی همسایه بود و درياي سرخ آن را از عربستان سعودي جدا مي‌كرد (2013 ,sudan.sd/sudangi.php?lang=ar). | ||
جمهوری سودان در دهه‌های اخیر، با اکثر همسایگان خود اختلافاتی داشته و همین سبب شده است که آنها از مخالفان دولت سودان حمایت کنند. ریشه اختلافات سودان با همسایگانش به دو عامل باز می‌گردد: یکی سیاست‌های بنیادگرایی اسلامی‌سودان و دیگری روابط نزدیک آن با جمهوری اسلامی ایران . این مسائل موجب نگرانی همسایگان سودان شده بود. به دنبال برگزاری سومین نشست کنفرانس مردمی‌عربی و اسلامی‌به دبیر کلی حسن التّرابی در مارس 1995م. (1374هـ.ش) در شهر خارطوم، تبلیغات شدیدی توسط کشورهای همسایه صورت گرفت. از جمله گفته شد سودان به مرکزی برای آموزش نظامی‌و تأمین تدارکات تمام گروه‌های مبارز اسلامی‌در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شده است. همچنین ادّعا شد که سودان سودای‌ایجاد رشته‌ای از کشورهای اسلامی‌بنیادگرا از جنوب اتیوپی تا اقیانوس هند را در سر می‌پروراند. این‌گونه تبلیغات، مانع نزدیک شدن کشورهای همسایه به سودان گردیده است. | جمهوری سودان در دهه‌های اخیر، با اکثر همسایگان خود اختلافاتی داشته و همین سبب شده است که آنها از مخالفان دولت سودان حمایت کنند. ریشه اختلافات سودان با همسایگانش به دو عامل باز می‌گردد: یکی سیاست‌های بنیادگرایی اسلامی‌سودان و دیگری روابط نزدیک آن با جمهوری اسلامی ایران . این مسائل موجب نگرانی همسایگان سودان شده بود. به دنبال برگزاری سومین نشست کنفرانس مردمی‌عربی و اسلامی‌به دبیر کلی حسن التّرابی در مارس 1995م. (1374هـ.ش) در شهر خارطوم، تبلیغات شدیدی توسط کشورهای همسایه صورت گرفت. از جمله گفته شد سودان به مرکزی برای آموزش نظامی‌و تأمین تدارکات تمام گروه‌های مبارز اسلامی‌در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شده است. همچنین ادّعا شد که سودان سودای‌ایجاد رشته‌ای از کشورهای اسلامی‌بنیادگرا از جنوب اتیوپی تا اقیانوس هند را در سر می‌پروراند. این‌گونه تبلیغات، مانع نزدیک شدن کشورهای همسایه به سودان گردیده است. | ||
نسخهٔ ۳ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۸
سودان دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا را متّهم کرد که نیروهای نظامی‌آنها هم تعرّض دخالت مستقیم داشته‌اند . علاوه‌بر این، دولت سودان، مصر، اسرائیل، آمریکا و سازمان ملل را نیز به حمایت از تعرّض مخالفان دولت متّهم ساخت. دولت‌های اریتره، اتیوپی و اوگاندا، همچنین مخالفان دولت سودان ادّعا کردند که‌ایران از دولت سودان حمایت می‌کند. به این‌ترتیب کشورهای مختلفی به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در بحران سودان نقش داشته‌اند . به عبارت دیگر بحران سودان دارای ابعاد منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای است. (اصغر جعفری ولدانی ، 1376 : 72ـ62)
جمهوری سودان پیش از تجزیه، در همسایگی و نزدیکی ده کشور قرار داشت و همین امر یکی از علل آسیب‌پذیری آن شده بود. سودان از شمال با مصر و لیبی، از غرب با چاد و آفریقای مرکزی، از جنوب با جمهوری دموکراتیک کنگو، اوگاندا و کنیا، از شرق با اریتره و اتیوپی همسایه بود و درياي سرخ آن را از عربستان سعودي جدا مي‌كرد (2013 ,sudan.sd/sudangi.php?lang=ar).
جمهوری سودان در دهه‌های اخیر، با اکثر همسایگان خود اختلافاتی داشته و همین سبب شده است که آنها از مخالفان دولت سودان حمایت کنند. ریشه اختلافات سودان با همسایگانش به دو عامل باز می‌گردد: یکی سیاست‌های بنیادگرایی اسلامی‌سودان و دیگری روابط نزدیک آن با جمهوری اسلامی ایران . این مسائل موجب نگرانی همسایگان سودان شده بود. به دنبال برگزاری سومین نشست کنفرانس مردمی‌عربی و اسلامی‌به دبیر کلی حسن التّرابی در مارس 1995م. (1374هـ.ش) در شهر خارطوم، تبلیغات شدیدی توسط کشورهای همسایه صورت گرفت. از جمله گفته شد سودان به مرکزی برای آموزش نظامی‌و تأمین تدارکات تمام گروه‌های مبارز اسلامی‌در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا تبدیل شده است. همچنین ادّعا شد که سودان سودای‌ایجاد رشته‌ای از کشورهای اسلامی‌بنیادگرا از جنوب اتیوپی تا اقیانوس هند را در سر می‌پروراند. این‌گونه تبلیغات، مانع نزدیک شدن کشورهای همسایه به سودان گردیده است.
ترور ناموفّق حسنی مبارک، رئیس‌جمهور مصر در 22 ژوئن 1995م. (دوم تیر ماه 1374هـ.ش) در آدیس‌آبابا، پایتخت اتیوپی نیز با مخالفت کشورهای همسایه سودان روبه‌رو شد. وی برای شرکت در کنفرانس سران سازمان وحدت آفریقا به اتیوپی سفر کرده بود که در مسیر فرودگاه به آدیس آبابا مورد سوءقصد قرار گرفت. بعدا گفته شد که سوءقصدکنندگان به سودان گریخته‌اند. سودان با وجود درخواست‌های مکرّر اتیوپی، از تحویل سوءقصدکنندگان به این دولت، به این دلیل که اعلام می‌کرد آنها در سودان نیستند، خودداری کرد (اصغر جعفری ولدانی ، 1376 : 72ـ62).
2ـ5. رقابت قدرت‌های بزرگ
منطقه شاخ آفریقا در دهه 1970م. (دهه 1350هـ.ش) شاهد رقابت شدید آمریکا و شوروی برای گسترش نفوذ خود بود. با فروپاشی اتّحاد جماهیر شوروی در سال 1991م. (1370هـ.ش) نظام دوقطبی حاکم بر جهان از میان رفت. با شکل‌گیری نظام جدید بین‌المللی، مناطق ژئو اکونومیک اهمیت یافتند؛ درحالی‌که در نظام دوقطبی، مناطق ژئوپولیتیک از اهمّیّت زیادی برخوردار بودند (اصغر جعفری ولدانی ، 1374 : 79).
علاوه‌بر این، فروپاشی شوروی و تحوّلات اروپای شرقی موجب تقویت احساسات ناسیونالیستی در برخی از مناطق جهان شد. این احساسات در آفریقا بسیار قوی است. زیرا قبیله‌گرایی، نژادپرستی و تضادهای منطقه‌ای و مذهبی ریشه‌های عمیقی در جوامع آفریقایی دارد. این موضوع تهدیدی برای وحدت ملّی و ثبات کشورهای آفریقایی به‌شمار می‌رود و حتی باعث تشدید جنگ‌های داخلی شده است. این پدیده را در برخی کشورهای این قارّه، ازجمله سودان می‌توان دید (جوجون گوی ،ترجمه محسن پاک آئین، 1373 : 54ـ53).
3ـ5. فشارهای بین‌المللی
باعنایت به موقعیّت استراتژیک سودان و اهمّیّت آن، در طول دهه‌های اخیر، نه تنها قدرت‌های بزرگ، بلکه سازمان‌های بین‌المللی و منطقه‌ای، رویدادها، تحوّلات و مسائل این سرزمین را همواره مورد توجّه قرار داده‌اند. مروری بر قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متّحد به آسانی این نکته را آشکار می‌کند که شورای امنیّت، در دوران فعالیت خویش، پنجاه و یک قطعنامه را درباره سودان، خصوصاً مسائل داخلی آن، با شماره‌های زیر، تصویب کرده است:
112، 1044، 1054، 1070، 1372، 1547، 1556، 1564، 1569، 1570، 1575، 1586، 1589، 1591، 1593، 1627، 1651، 1653، 1663، 1665، 1672، 1679، 1706، 1709، 1713، 1714، 1755، 1769، 1779، 1784، 1812، 1828، 1841، 1870، 1881، 1891، 1913، 1919، 1922، 1923، 1935، 1945، 1978، 1982، 1990، 1997، 1999، 2003، 2024، 2032 و 2035. (2013 ,un.org/en/sc/documents/resolutions).
در بیشتر این قطعنامه‌ها، به درگیری‌های داخلی سودان پرداخته شده است. به‌طوری‌که صدور این قطعنامه‌ها را می‌توان یکی از عوامل مؤثر در زمینه‌سازی برای تجزیه سودان، قلمداد کرد.