مدارس علوم دینی تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « === مدارس علوم دینی === بیشتر مدارس علوم دینی یا پونداک که بالغ بر ۵۰۰ مدرسه است، در جنوب تایلند قرار دارند و پیشینه آن‌ها به سده نوزدهم میلادی بازمی‌گردد. شیوه آموزشی در این مدارس همانند مدارس مسلمانان مالزی است و دروس اسلامی را به زبان‌های عر...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== مدارس علوم دینی === | === مدارس علوم دینی === | ||
بیشتر مدارس علوم دینی یا پونداک که بالغ بر ۵۰۰ مدرسه است، در جنوب تایلند قرار دارند و پیشینه آن‌ها به سده نوزدهم میلادی بازمی‌گردد. شیوه آموزشی در این مدارس همانند مدارس مسلمانان مالزی است و دروس اسلامی را به زبان‌های عربی و ملایو تدریس می‌کنند؛ معمولا درکنار هر مسجد، مرکز آموزش اسلامی ایجاد شده است؛ علاوه بر مراکز اسلامی، حدود ششصد مدرسه یا پونداک مربوط به مسلمانان هم وجود دارد، مسلمانان بسیار علاقه‌مند هستند که فرزندان آن‌ها اصول دین و علوم اسلامی را یاد بگیرند و این مطلب اصالت اسلامی آنان را حفظ می‌کند. | بیشتر مدارس علوم دینی یا پونداک که بالغ بر ۵۰۰ مدرسه است، در جنوب [[تایلند]] قرار دارند و پیشینه آن‌ها به سده نوزدهم میلادی بازمی‌گردد. شیوه آموزشی در این مدارس همانند مدارس مسلمانان مالزی است و دروس اسلامی را به زبان‌های عربی و ملایو تدریس می‌کنند؛ معمولا درکنار هر مسجد، مرکز آموزش اسلامی ایجاد شده است؛ علاوه بر مراکز اسلامی، حدود ششصد مدرسه یا پونداک مربوط به مسلمانان هم وجود دارد، مسلمانان بسیار علاقه‌مند هستند که فرزندان آن‌ها اصول دین و علوم اسلامی را یاد بگیرند و این مطلب اصالت اسلامی آنان را حفظ می‌کند. | ||
«دختران بسیاری تحصیل در این مدارس را ترجیح می‌دهند؛ زیرا تحصیل در مدارس دولتی با مشکلات عدیده همراه است. عمده دروس، آموزش ادعیه، قرائت و حفظ قرآن کریم، حدیث، فقه و حقوق اسلام است، شیوه ثبت نام در مدارس اسلامی ساده و تقریبا مجانی است و این مدارس، اساسا کمک مالی از دولت نمی‌گیرند. بیشتر افراد خیر این کمک‌ها را اهدا می‌کنند؛ برخی از این کمک‌ها نیز از زکات است. علمای دینی و معلمان نیز چشم‌داشتی به حق‌الزحمه ندارند و بیشتر زندگی ساده‌ای دارند. به‌دلیل کمبودهای مالی، کلاس‌ها میز و صندلی و امکانات دیگر نظیر دستگاه‌های خنک‌کننده ندارند» (پاک‌آئین، ۱۳۸۸ : ۴۱۰ و۴۱۱). به آموزگاران این مدارس «توک کورا» می‌گویند. این مدارس از دولت کمک مالی دریافت نمی‌کنند ولی تحصیل دانش‌آموزان در آن رایگان است و بودجه آن را بیشتر، کمک‌های خیریه یا دریافت زکات تشکیل می‌دهد. اولیای دانش‌آموزان هم با تهیه غذا یا میوه برای آموزگاران و محصلان، به بودجه مدارس کمک می‌کنند، برخی از محصلان پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی، برای تکمیل و ادامه تحصیلات به عربستان، مصر و لیبی می‌روند. بیشتر آموزگاران این مدارس را مسلمانان مالزی، اندونزی و مسلمانان برخی از کشورهای خاورمیانه تشکیل می‌دهند. | «دختران بسیاری تحصیل در این مدارس را ترجیح می‌دهند؛ زیرا تحصیل در مدارس دولتی با مشکلات عدیده همراه است. عمده دروس، آموزش ادعیه، قرائت و حفظ قرآن کریم، حدیث، فقه و حقوق اسلام است، شیوه ثبت نام در مدارس اسلامی ساده و تقریبا مجانی است و این مدارس، اساسا کمک [[مالی]] از دولت نمی‌گیرند. بیشتر افراد خیر این کمک‌ها را اهدا می‌کنند؛ برخی از این کمک‌ها نیز از زکات است. علمای دینی و معلمان نیز چشم‌داشتی به حق‌الزحمه ندارند و بیشتر زندگی ساده‌ای دارند. به‌دلیل کمبودهای مالی، کلاس‌ها میز و صندلی و امکانات دیگر نظیر دستگاه‌های خنک‌کننده ندارند» (پاک‌آئین، ۱۳۸۸ : ۴۱۰ و۴۱۱). به آموزگاران این مدارس «توک کورا» می‌گویند. این مدارس از دولت کمک مالی دریافت نمی‌کنند ولی تحصیل دانش‌آموزان در آن رایگان است و بودجه آن را بیشتر، کمک‌های خیریه یا دریافت زکات تشکیل می‌دهد. اولیای دانش‌آموزان هم با تهیه غذا یا میوه برای آموزگاران و محصلان، به بودجه مدارس کمک می‌کنند، برخی از محصلان پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی، برای تکمیل و ادامه تحصیلات به عربستان، [[مصر]] و لیبی می‌روند. بیشتر آموزگاران این مدارس را مسلمانان مالزی، اندونزی و مسلمانان برخی از کشورهای خاورمیانه تشکیل می‌دهند. | ||
«مدارس دینی در شهرهای جنوب تایلند، به‌خصوص در شهرهای پتانی و یالا، شهرت بسیاری دارند که بیشتر آن‌ها فقه شافعی تدریس می‌کنند، با این حال به مذهب شافعی در مباحث کلامی توجه چندانی نمی‌شود؛ اکثر پیروان شافعی، امام ابوالحسن اشعری را نمی‌شناسند؛ چون معمولا شافعی‌ها از لحاظ کلامی اشعری مذهب‌اند، کتاب کلامی که در مدارس شافعی تدریس می شود، کتاب شرح عقاید نسفیه است و درحقیقت متعلق به مذهب کلامی ماتریدیه است» (اسدن کاوچن، ۱۳۸۴ :۵). | «مدارس دینی در شهرهای جنوب تایلند، به‌خصوص در شهرهای پتانی و یالا، شهرت بسیاری دارند که بیشتر آن‌ها فقه شافعی تدریس می‌کنند، با این حال به مذهب شافعی در مباحث کلامی توجه چندانی نمی‌شود؛ اکثر پیروان شافعی، امام ابوالحسن اشعری را نمی‌شناسند؛ چون معمولا شافعی‌ها از لحاظ کلامی اشعری مذهب‌اند، کتاب کلامی که در مدارس شافعی تدریس می شود، کتاب شرح عقاید نسفیه است و درحقیقت متعلق به مذهب کلامی ماتریدیه است» (اسدن کاوچن، ۱۳۸۴ :۵). | ||
در میان این مدارس، مدارس غیررسمی و ثبت‌نشده هم دیده می‌شود که شمار آن‌ها حدود ۲۰۰ مدرسه است. در مدارس اسلامی بانکوک و شمال تایلند، در کنار دروس اسلامی، علوم جدید به زبان تایی آموزش داده می‌شود؛ ازهمین‌رو، دولت آن‌ها را رسمی می‌داند و کوشش می‌کند که این‌گونه مدارس را گسترش دهد. چندی پیش شماری از مدارس بین‌المللی اسلامی هم در تایلند گشایش یافته است. | در میان این مدارس، مدارس غیررسمی و ثبت‌نشده هم دیده می‌شود که شمار آن‌ها حدود ۲۰۰ مدرسه است. در مدارس اسلامی [[بانکوک]] و شمال تایلند، در کنار دروس اسلامی، علوم جدید به زبان تایی آموزش داده می‌شود؛ ازهمین‌رو، دولت آن‌ها را رسمی می‌داند و کوشش می‌کند که این‌گونه مدارس را گسترش دهد. چندی پیش شماری از مدارس بین‌المللی اسلامی هم در تایلند گشایش یافته است. | ||
«پاتانی به‌عنوان موطن سنت متمایز تحصیل و تدریس اسلامی بدان گونه که در «پندک» (لفظا به‌معنای کلبه) اجرا می‌شود، شهرت داشت و این شهرت تا حدی باقی مانده است... پندک‌ها مؤسسات خصوصی اسلامی سنتی‌اند و آن‌ها را تک گورو (معلم دینی)،که غالبا تحصیلات خاورمیانه‌ای دارد، اداره می‌کند. در این مکان‌ها به مردان و زنان مسلمان طیف وسیعی از موضوعات اسلامی آموزش داده می‌شود. بسیاری از فارغ‌التحصیلان پندک‌ها، طبق سنت برای ادامه تحصیل به مکه، مدینه و قاهره (الازهر) و در این اواخر به فیلیپین، مالزی و اندونزی می‌روند. مسلمانان پاتانی پندک را حافظ دین و زبان و فرهنگ خود می‌دانند، از این رو این نهاد در سراسر قرن چهاردهم، (بیستم) برای حکومت تایلند مهم بوده است. پاتانی و ایالت‌های کنونی شمال مالزی در طول قرن سیزدهم (نوزدهم)، به سلطه سیام (تایلند) درآمدند» (دانشنامه جهان اسلام). | «پاتانی به‌عنوان موطن سنت متمایز تحصیل و تدریس اسلامی بدان گونه که در «پندک» (لفظا به‌معنای کلبه) اجرا می‌شود، شهرت داشت و این شهرت تا حدی باقی مانده است... پندک‌ها مؤسسات خصوصی اسلامی سنتی‌اند و آن‌ها را تک گورو (معلم دینی)،که غالبا تحصیلات خاورمیانه‌ای دارد، اداره می‌کند. در این مکان‌ها به مردان و زنان مسلمان طیف وسیعی از موضوعات اسلامی آموزش داده می‌شود. بسیاری از فارغ‌التحصیلان پندک‌ها، طبق سنت برای ادامه تحصیل به مکه، مدینه و [[قاهره]] (الازهر) و در این اواخر به فیلیپین، مالزی و اندونزی می‌روند. مسلمانان پاتانی پندک را حافظ دین و زبان و فرهنگ خود می‌دانند، از این رو این نهاد در سراسر قرن چهاردهم، (بیستم) برای حکومت تایلند مهم بوده است. پاتانی و ایالت‌های کنونی شمال مالزی در طول قرن سیزدهم (نوزدهم)، به سلطه سیام (تایلند) درآمدند» (دانشنامه جهان اسلام). | ||
در بسیاری از شهرهای جنوبی تایلند مانند پطانی، یالا، سونکلا، ناراتیوات و نیز در بانکوک، کالج‌ها و مؤسسات دولتی مطالعات اسلامی دایر است که برخی از آن‌ها تا دوره دکتری دانشجو می‌پذیرند. | در بسیاری از شهرهای جنوبی تایلند مانند پطانی، یالا، سونکلا، ناراتیوات و نیز در بانکوک، کالج‌ها و مؤسسات دولتی مطالعات اسلامی دایر است که برخی از آن‌ها تا دوره دکتری دانشجو می‌پذیرند. | ||
نسخهٔ ۱۵ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۰
مدارس علوم دینی
بیشتر مدارس علوم دینی یا پونداک که بالغ بر ۵۰۰ مدرسه است، در جنوب تایلند قرار دارند و پیشینه آن‌ها به سده نوزدهم میلادی بازمی‌گردد. شیوه آموزشی در این مدارس همانند مدارس مسلمانان مالزی است و دروس اسلامی را به زبان‌های عربی و ملایو تدریس می‌کنند؛ معمولا درکنار هر مسجد، مرکز آموزش اسلامی ایجاد شده است؛ علاوه بر مراکز اسلامی، حدود ششصد مدرسه یا پونداک مربوط به مسلمانان هم وجود دارد، مسلمانان بسیار علاقه‌مند هستند که فرزندان آن‌ها اصول دین و علوم اسلامی را یاد بگیرند و این مطلب اصالت اسلامی آنان را حفظ می‌کند.
«دختران بسیاری تحصیل در این مدارس را ترجیح می‌دهند؛ زیرا تحصیل در مدارس دولتی با مشکلات عدیده همراه است. عمده دروس، آموزش ادعیه، قرائت و حفظ قرآن کریم، حدیث، فقه و حقوق اسلام است، شیوه ثبت نام در مدارس اسلامی ساده و تقریبا مجانی است و این مدارس، اساسا کمک مالی از دولت نمی‌گیرند. بیشتر افراد خیر این کمک‌ها را اهدا می‌کنند؛ برخی از این کمک‌ها نیز از زکات است. علمای دینی و معلمان نیز چشم‌داشتی به حق‌الزحمه ندارند و بیشتر زندگی ساده‌ای دارند. به‌دلیل کمبودهای مالی، کلاس‌ها میز و صندلی و امکانات دیگر نظیر دستگاه‌های خنک‌کننده ندارند» (پاک‌آئین، ۱۳۸۸ : ۴۱۰ و۴۱۱). به آموزگاران این مدارس «توک کورا» می‌گویند. این مدارس از دولت کمک مالی دریافت نمی‌کنند ولی تحصیل دانش‌آموزان در آن رایگان است و بودجه آن را بیشتر، کمک‌های خیریه یا دریافت زکات تشکیل می‌دهد. اولیای دانش‌آموزان هم با تهیه غذا یا میوه برای آموزگاران و محصلان، به بودجه مدارس کمک می‌کنند، برخی از محصلان پس از گذراندن دوره‌های مقدماتی، برای تکمیل و ادامه تحصیلات به عربستان، مصر و لیبی می‌روند. بیشتر آموزگاران این مدارس را مسلمانان مالزی، اندونزی و مسلمانان برخی از کشورهای خاورمیانه تشکیل می‌دهند.
«مدارس دینی در شهرهای جنوب تایلند، به‌خصوص در شهرهای پتانی و یالا، شهرت بسیاری دارند که بیشتر آن‌ها فقه شافعی تدریس می‌کنند، با این حال به مذهب شافعی در مباحث کلامی توجه چندانی نمی‌شود؛ اکثر پیروان شافعی، امام ابوالحسن اشعری را نمی‌شناسند؛ چون معمولا شافعی‌ها از لحاظ کلامی اشعری مذهب‌اند، کتاب کلامی که در مدارس شافعی تدریس می شود، کتاب شرح عقاید نسفیه است و درحقیقت متعلق به مذهب کلامی ماتریدیه است» (اسدن کاوچن، ۱۳۸۴ :۵).
در میان این مدارس، مدارس غیررسمی و ثبت‌نشده هم دیده می‌شود که شمار آن‌ها حدود ۲۰۰ مدرسه است. در مدارس اسلامی بانکوک و شمال تایلند، در کنار دروس اسلامی، علوم جدید به زبان تایی آموزش داده می‌شود؛ ازهمین‌رو، دولت آن‌ها را رسمی می‌داند و کوشش می‌کند که این‌گونه مدارس را گسترش دهد. چندی پیش شماری از مدارس بین‌المللی اسلامی هم در تایلند گشایش یافته است.
«پاتانی به‌عنوان موطن سنت متمایز تحصیل و تدریس اسلامی بدان گونه که در «پندک» (لفظا به‌معنای کلبه) اجرا می‌شود، شهرت داشت و این شهرت تا حدی باقی مانده است... پندک‌ها مؤسسات خصوصی اسلامی سنتی‌اند و آن‌ها را تک گورو (معلم دینی)،که غالبا تحصیلات خاورمیانه‌ای دارد، اداره می‌کند. در این مکان‌ها به مردان و زنان مسلمان طیف وسیعی از موضوعات اسلامی آموزش داده می‌شود. بسیاری از فارغ‌التحصیلان پندک‌ها، طبق سنت برای ادامه تحصیل به مکه، مدینه و قاهره (الازهر) و در این اواخر به فیلیپین، مالزی و اندونزی می‌روند. مسلمانان پاتانی پندک را حافظ دین و زبان و فرهنگ خود می‌دانند، از این رو این نهاد در سراسر قرن چهاردهم، (بیستم) برای حکومت تایلند مهم بوده است. پاتانی و ایالت‌های کنونی شمال مالزی در طول قرن سیزدهم (نوزدهم)، به سلطه سیام (تایلند) درآمدند» (دانشنامه جهان اسلام).
در بسیاری از شهرهای جنوبی تایلند مانند پطانی، یالا، سونکلا، ناراتیوات و نیز در بانکوک، کالج‌ها و مؤسسات دولتی مطالعات اسلامی دایر است که برخی از آن‌ها تا دوره دکتری دانشجو می‌پذیرند.