وضعيت شهرنشينی و روستانشينی تایلند: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بر پایه آمار سال ۲۰۰۸، ۳۴ درصد کل | بر پایه آمار سال ۲۰۰۸، ۳۴ درصد کل [[جمعیت تایلند]] شهرنشین هستند و بقیه مردم این کشور در روستاها اقامت دارند، [[بانکوک]]، پایتخت [[تایلند]]، با جمعیت ۷ میلیونی خود (شامل تونبوری)، بزرگ‌ترین شهر این کشور است. | ||
به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های عظیم خارجی در دهه‌های ۱۹۸۰ م و ۱۹۹۰م، امروزه [[بانکوک]] مقر منطقه‌ای بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی و شرکت‌های چندملیتی جهان و از مراکز بزرگ تجارت و امور [[مالی]] در منطقه هندو[[چین]] شمرده می‌شود و در موقعیت جدید خود، نفوذ سیاسی و فرهنگی فراوانی در این منطقه دارد. این شهر در سال ۲۰۰۹م پس از سنگاپور یکی از شهرهای گران جنوب شرقی آسیا بوده است<ref>الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ [[تایلند]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی]،ص.33.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[وضعیت شهرنشینی و روستا نشینی اردن]]؛ [[وضعيت شهرنشينی و روستانشينی ژاپن]]؛ وضعيت شهرنشينی و روستانشينی کوبا. | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۲۲
بر پایه آمار سال ۲۰۰۸، ۳۴ درصد کل جمعیت تایلند شهرنشین هستند و بقیه مردم این کشور در روستاها اقامت دارند، بانکوک، پایتخت تایلند، با جمعیت ۷ میلیونی خود (شامل تونبوری)، بزرگ‌ترین شهر این کشور است.
به‌دلیل سرمایه‌گذاری‌های عظیم خارجی در دهه‌های ۱۹۸۰ م و ۱۹۹۰م، امروزه بانکوک مقر منطقه‌ای بسیاری از سازمان‌های بین‌المللی و شرکت‌های چندملیتی جهان و از مراکز بزرگ تجارت و امور مالی در منطقه هندوچین شمرده می‌شود و در موقعیت جدید خود، نفوذ سیاسی و فرهنگی فراوانی در این منطقه دارد. این شهر در سال ۲۰۰۹م پس از سنگاپور یکی از شهرهای گران جنوب شرقی آسیا بوده است[۱].
نیز نگاه کنید به
وضعیت شهرنشینی و روستا نشینی اردن؛ وضعيت شهرنشينی و روستانشينی ژاپن؛ وضعيت شهرنشينی و روستانشينی کوبا.
کتابشناسی
- ↑ الهی، امیر سعید(1391). جامعه و فرهنگ تایلند. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی،ص.33.