موسسات علمی و پژوهشی چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


[[پرونده:1645357 691-1-470.jpg|بندانگشتی|مؤسسات علمی و پژوهشی [[چین]]]]
مؤسسات علمی و پژوهشی [[چین]] به دو دسته، مؤسسات مستقل و یا وابسته به مراکز آموزش عالی و یا دیگر مؤسسات تقسیم می­ شود. مؤسسات مستقل علمی و پژوهشی اغلب با بودجه­ ی دولتی اداره می­ شوند. در کشور چین تقریباً بیش از دو هزار مؤسسه­ ی مستقل علمی و پژوهشی وجود دارد که از این میان حدود 500 مؤسسه دولتی هستند. مؤسسات وابسته به مراکز آموزش عالی و سایر مؤسسات بسیار زیاد است.  
مؤسسات علمی و پژوهشی [[چین]] به دو دسته، مؤسسات مستقل و یا وابسته به مراکز آموزش عالی و یا دیگر مؤسسات تقسیم می­ شود. مؤسسات مستقل علمی و پژوهشی اغلب با بودجه­ ی دولتی اداره می­ شوند. در کشور چین تقریباً بیش از دو هزار مؤسسه­ ی مستقل علمی و پژوهشی وجود دارد که از این میان حدود 500 مؤسسه دولتی هستند. مؤسسات وابسته به مراکز آموزش عالی و سایر مؤسسات بسیار زیاد است.  


این مؤسسات به صورت کلی به سه دسته مؤسسات پایه، کاربردی و رفاه اجتماعی تقسیم می­ شوند. مؤسسات پژوهشی پایه، عمدتاً فرهنگستان علوم چین و انستیتوهای وابسته به دانشگاه­ ها را در بر می­ گیرد. مؤسسات پژوهشی کاربردی، وابسته به ادارات صنعتی هستند و مؤسسات تحقیقاتی رفاه اجتماعی مؤسساتی هستند که بیشتر در عرصه­ های کشاورزی و هواشناسی به پژوهش پایه ­ای پرداخته و کارایی اجتماعی دارند.
این مؤسسات به صورت کلی به سه دسته مؤسسات پایه، کاربردی و رفاه اجتماعی تقسیم می­ شوند. مؤسسات پژوهشی پایه، عمدتاً فرهنگستان علوم [[چین]] و انستیتوهای وابسته به دانشگاه­ ها را در بر می­ گیرد. مؤسسات پژوهشی کاربردی، وابسته به ادارات صنعتی هستند و مؤسسات تحقیقاتی رفاه اجتماعی مؤسساتی هستند که بیشتر در عرصه­ های کشاورزی و هواشناسی به پژوهش پایه ­ای پرداخته و کارایی اجتماعی دارند.


فرهنگستان علوم چین، مشهورترین و بزرگ­ترین مؤسسه­ ی علمی و پژوهشی چین است که در سال 1949 تأسیس شد و مقر آن در شهر [[پکن]] است. عرصه ­های پژوهشی فرهنگستان علوم چین شامل علوم طبیعی و فناوری جدید است و پنج بخش ریاضی-فیزیک، شیمی، بیولوژی، جغرافی و علوم فنی است و 11 فرهنگستان فرعی با 84 پژوهشگاه با حدود 20 هزار محقق دارد که در مناطق مختلف چین به فعالیت پژوهشی می ­پردازند. در فرهنگستان علوم چین شمار زیادی از محققان برجسته ­ی چین و جهان حضور دارند.
[[فرهنگستان علوم چین]]، مشهورترین و بزرگ­ترین مؤسسه­ ی علمی و پژوهشی [[چین]] است که در سال 1949 تأسیس شد و مقر آن در شهر [[پکن]] است. عرصه ­های پژوهشی فرهنگستان علوم [[چین]] شامل علوم طبیعی و فناوری جدید است و پنج بخش ریاضی-فیزیک، شیمی، بیولوژی، جغرافی و علوم فنی است و 11 فرهنگستان فرعی با 84 پژوهشگاه با حدود 20 هزار محقق دارد که در مناطق مختلف چین به فعالیت پژوهشی می ­پردازند. در [[فرهنگستان علوم چین]] شمار زیادی از محققان برجسته ­ی چین و جهان حضور دارند.


از نظر انتشار مقالات علمی در مجلات بین المللی، دانشمندان و محققان کشور چین در سال 2003 با انتشار بیش از 93352 مقاله در مجلات علمی معتبر، پس از کشورهای آمریکا، ژاپن، انگلیس و آلمان در جایگاه پنجم جهان قرار داشتند<ref>روزنامه مردم. (6 دسامبر 2004)</ref> در حالی­که در سال 2011 این کشور با پشت سر گذاشتن رقبای خود و پس از آمریکا در ردیف دوم جهان قرار گرفت و در سال 2012 این کشور با پشت سر گذاشتن آمریکا جایگاه نخست جهان را به خود اختصاص داد. طبق گزارش منتشره در روزنامه­ ی گلوبال تایمز پکن، در 5 ماه نخست سال 2012، [[جمهوری خلق چین]] با تولید 66301 مقاله ­ی علمی در جایگاه نخست تولید علم جهان نشسته و ۱۵/۷۴ درصد از تولیدات علمی جهان را به خود اختصاص داده است. آمریکا با تولید ۱۱/۵۷ درصد در جایگاه دوم، انگلیس با ۹/۹۰ درصد و آلمان ۹/۳۲ درصد در جایگاه سوم و چهارم جهان قرار دارند.<ref>روزنامه ی گلوبال تایمز، پکن. (14 ژوئیه 2012 میلادی)</ref> طبق آمار در سال 2004 بیش از 260 هزار پژوهشگر در سرتاسر چین در زمینه­ ی فلسفه و علوم اجتماعی تحقیق می ­کنند که 83 هزار نفر از آنان دارای مدارج علمی بالایی هستند. محققان این رشته طی ده سال (1994 تا 2004) بیش از یک میلیون مقاله­ ی تحقیقی در این زمینه تألیف و منتشر ساخته­ اند که تنها محققان آکادمی علوم اجتماعی چین در همین مدت بیش از 7700 عنوان کتاب و 80 هزار مقاله و 13 هزار گزارش علمی منتشر نموده ­اند.<ref>روزنامه­ ی گوانمینگ. (28 سپتامبر 2004)</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین". ''تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی''، جلد سوم، ص.</ref>
از نظر انتشار مقالات علمی در مجلات بین المللی، دانشمندان و محققان کشور [[چین]] در سال 2003 با انتشار بیش از 93352 مقاله در مجلات علمی معتبر، پس از کشورهای آمریکا، ژاپن، انگلیس و آلمان در جایگاه پنجم جهان قرار داشتند<ref>روزنامه مردم. (6 دسامبر 2004)</ref> در حالی­که در سال 2011 این کشور با پشت سر گذاشتن رقبای خود و پس از آمریکا در ردیف دوم جهان قرار گرفت و در سال 2012 این کشور با پشت سر گذاشتن آمریکا جایگاه نخست جهان را به خود اختصاص داد. طبق گزارش منتشره در روزنامه­ ی گلوبال تایمز [[پکن]]، در 5 ماه نخست سال 2012، [[جمهوری خلق چین]] با تولید 66301 مقاله ­ی علمی در جایگاه نخست تولید علم جهان نشسته و ۱۵/۷۴ درصد از تولیدات علمی جهان را به خود اختصاص داده است. آمریکا با تولید ۱۱/۵۷ درصد در جایگاه دوم، انگلیس با ۹/۹۰ درصد و آلمان ۹/۳۲ درصد در جایگاه سوم و چهارم جهان قرار دارند.<ref>روزنامه ی گلوبال تایمز، پکن. (14 ژوئیه 2012 میلادی)</ref> طبق آمار در سال 2004 بیش از 260 هزار پژوهشگر در سرتاسر چین در زمینه­ ی فلسفه و علوم اجتماعی تحقیق می ­کنند که 83 هزار نفر از آنان دارای مدارج علمی بالایی هستند. محققان این رشته طی ده سال (1994 تا 2004) بیش از یک میلیون مقاله­ ی تحقیقی در این زمینه تألیف و منتشر ساخته­ اند که تنها محققان آکادمی علوم اجتماعی [[چین]] در همین مدت بیش از 7700 عنوان کتاب و 80 هزار مقاله و 13 هزار گزارش علمی منتشر نموده ­اند.<ref>روزنامه­ ی گوانمینگ. (28 سپتامبر 2004)</ref><ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص.</ref>
 
نیز نگاه کنید به [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری چین]]؛''' '''[[برنامه های توسعه ی علوم و فنون چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۱:۱۴

مؤسسات علمی و پژوهشی چین

مؤسسات علمی و پژوهشی چین به دو دسته، مؤسسات مستقل و یا وابسته به مراکز آموزش عالی و یا دیگر مؤسسات تقسیم می­ شود. مؤسسات مستقل علمی و پژوهشی اغلب با بودجه­ ی دولتی اداره می­ شوند. در کشور چین تقریباً بیش از دو هزار مؤسسه­ ی مستقل علمی و پژوهشی وجود دارد که از این میان حدود 500 مؤسسه دولتی هستند. مؤسسات وابسته به مراکز آموزش عالی و سایر مؤسسات بسیار زیاد است.

این مؤسسات به صورت کلی به سه دسته مؤسسات پایه، کاربردی و رفاه اجتماعی تقسیم می­ شوند. مؤسسات پژوهشی پایه، عمدتاً فرهنگستان علوم چین و انستیتوهای وابسته به دانشگاه­ ها را در بر می­ گیرد. مؤسسات پژوهشی کاربردی، وابسته به ادارات صنعتی هستند و مؤسسات تحقیقاتی رفاه اجتماعی مؤسساتی هستند که بیشتر در عرصه­ های کشاورزی و هواشناسی به پژوهش پایه ­ای پرداخته و کارایی اجتماعی دارند.

فرهنگستان علوم چین، مشهورترین و بزرگ­ترین مؤسسه­ ی علمی و پژوهشی چین است که در سال 1949 تأسیس شد و مقر آن در شهر پکن است. عرصه ­های پژوهشی فرهنگستان علوم چین شامل علوم طبیعی و فناوری جدید است و پنج بخش ریاضی-فیزیک، شیمی، بیولوژی، جغرافی و علوم فنی است و 11 فرهنگستان فرعی با 84 پژوهشگاه با حدود 20 هزار محقق دارد که در مناطق مختلف چین به فعالیت پژوهشی می ­پردازند. در فرهنگستان علوم چین شمار زیادی از محققان برجسته ­ی چین و جهان حضور دارند.

از نظر انتشار مقالات علمی در مجلات بین المللی، دانشمندان و محققان کشور چین در سال 2003 با انتشار بیش از 93352 مقاله در مجلات علمی معتبر، پس از کشورهای آمریکا، ژاپن، انگلیس و آلمان در جایگاه پنجم جهان قرار داشتند[۱] در حالی­که در سال 2011 این کشور با پشت سر گذاشتن رقبای خود و پس از آمریکا در ردیف دوم جهان قرار گرفت و در سال 2012 این کشور با پشت سر گذاشتن آمریکا جایگاه نخست جهان را به خود اختصاص داد. طبق گزارش منتشره در روزنامه­ ی گلوبال تایمز پکن، در 5 ماه نخست سال 2012، جمهوری خلق چین با تولید 66301 مقاله ­ی علمی در جایگاه نخست تولید علم جهان نشسته و ۱۵/۷۴ درصد از تولیدات علمی جهان را به خود اختصاص داده است. آمریکا با تولید ۱۱/۵۷ درصد در جایگاه دوم، انگلیس با ۹/۹۰ درصد و آلمان ۹/۳۲ درصد در جایگاه سوم و چهارم جهان قرار دارند.[۲] طبق آمار در سال 2004 بیش از 260 هزار پژوهشگر در سرتاسر چین در زمینه­ ی فلسفه و علوم اجتماعی تحقیق می ­کنند که 83 هزار نفر از آنان دارای مدارج علمی بالایی هستند. محققان این رشته طی ده سال (1994 تا 2004) بیش از یک میلیون مقاله­ ی تحقیقی در این زمینه تألیف و منتشر ساخته­ اند که تنها محققان آکادمی علوم اجتماعی چین در همین مدت بیش از 7700 عنوان کتاب و 80 هزار مقاله و 13 هزار گزارش علمی منتشر نموده ­اند.[۳][۴]

نیز نگاه کنید به نظام آموزش، تحقیقات و فناوری چین؛ برنامه های توسعه ی علوم و فنون چین

کتابشناسی

  1. روزنامه مردم. (6 دسامبر 2004)
  2. روزنامه ی گلوبال تایمز، پکن. (14 ژوئیه 2012 میلادی)
  3. روزنامه­ ی گوانمینگ. (28 سپتامبر 2004)
  4. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص.