ساختار و پراکندگی جمعیتی ساحل عاج: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «اکثریت جمعیت ساحل عاج را جوانان تشکیل میدهند. در سرشماری سال 1998، حدود 43 درصد زیر پانزده سال و تنها 4 درصد از جمعیت، مسن بودند. این میزان در سال 2011 نیز قابلتوجه است؛ بهطوری که در این سال، جمعیت زیر 15 سال کشور، 39.8 درصد کل جمعیت اعلام شده اس...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
اکثریت جمعیت ساحل عاج را جوانان تشکیل میدهند. در سرشماری سال 1998، حدود 43 درصد زیر پانزده سال و تنها 4 درصد از جمعیت، مسن بودند. این میزان در سال 2011 نیز | اکثریت جمعیت [[ساحل عاج|ساحل عاج]] را جوانان تشکیل میدهند. در سرشماری سال 1998، حدود 43 درصد زیر پانزده سال و تنها 4 درصد از جمعیت، مسن بودند. این میزان در سال 2011 نیز قابل توجه است؛ به طوری که در این سال، جمعیت زیر 15 سال کشور، 39/8 درصد کل جمعیت اعلام شده است. بر طبق سرشماری 2014، جمعیت زیر 18 سال [[ساحل عاج|ساحل عاج]]، 8170209 نفر بوده است<ref>بر گرفته از [http://www.statistiques-mondiales.com/ .http://www.statistiques-mondiales.com]</ref>. | ||
همچنین این جمعیت | همچنین این جمعیت به شکلی بسیار ناموزون، در سراسر کشور پراکنده است. این پراکندگی، از ناحیهای به ناحیه دیگر و نیز از شهر به روستا متغیر است. در واقع برخلاف ناحیه شمالی، در جنوب، غرب و شرق کشور، افزون بر خارجیها، غیربومیان بسیاری زندگی میکنند که در جستجوی زمینهای قابل کشت برای محصولاتی چون کاکائو و قهوه، مجبور به عزیمت و جابهجایی شدهاند. البته بحران سیاسی و نظامی سال 2002 نیز در تشدید اختلاف جمعیت در شمال و جنوب بیتأثیر نبوده است. از دلایل افزایش بیرویه جمعیت شهرها، باید به مهاجرت روستاییان و به ویژه جوانان جویای کار، اشاره کرد؛ به طور کلی تراکم نسبی جمعیت در [[ساحل عاج|ساحل عاج]]، 48 نفر در کیلومترمربع است؛ اما استان لاگونها (Lagunes) (تالابها)، با مرکزیت [[ابیجان]]، بیشترین تراکم جمعیت را دارد. 57 درصد در مناطق روستایی زندگی میکنند و 47 درصد در شهرها<ref>حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ [[ساحل عاج|ساحل عاج]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص. 29-33.</ref>. | ||
[ | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[پراکندگی و تراکم جمعیتی سیرالئون]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی سوریه]]؛ [[پراکندگی جمعیتی اوکراین]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی اسپانیا]]؛ [[پراکندگی و توزیع جمعیت در قطر]]؛ [[ساختار جمعیتی تایلند]]؛ [[پراکندگی جمعیتی کانادا]]؛ [[تراكم و پراكندگی جمعيت افغانستان]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی آرژانتین]]؛ [[ساختار و پراکندگی جمعیتی زیمبابوه]]؛ [[هرم سنی و جنسیتی جمعیت تایلند]]؛ [[هرم سنی و جنسیتی جمعیت اوکراین]]؛ [[هرم سنی و جنسیتی جمعیت ژاپن]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۸
اکثریت جمعیت ساحل عاج را جوانان تشکیل میدهند. در سرشماری سال 1998، حدود 43 درصد زیر پانزده سال و تنها 4 درصد از جمعیت، مسن بودند. این میزان در سال 2011 نیز قابل توجه است؛ به طوری که در این سال، جمعیت زیر 15 سال کشور، 39/8 درصد کل جمعیت اعلام شده است. بر طبق سرشماری 2014، جمعیت زیر 18 سال ساحل عاج، 8170209 نفر بوده است[۱].
همچنین این جمعیت به شکلی بسیار ناموزون، در سراسر کشور پراکنده است. این پراکندگی، از ناحیهای به ناحیه دیگر و نیز از شهر به روستا متغیر است. در واقع برخلاف ناحیه شمالی، در جنوب، غرب و شرق کشور، افزون بر خارجیها، غیربومیان بسیاری زندگی میکنند که در جستجوی زمینهای قابل کشت برای محصولاتی چون کاکائو و قهوه، مجبور به عزیمت و جابهجایی شدهاند. البته بحران سیاسی و نظامی سال 2002 نیز در تشدید اختلاف جمعیت در شمال و جنوب بیتأثیر نبوده است. از دلایل افزایش بیرویه جمعیت شهرها، باید به مهاجرت روستاییان و به ویژه جوانان جویای کار، اشاره کرد؛ به طور کلی تراکم نسبی جمعیت در ساحل عاج، 48 نفر در کیلومترمربع است؛ اما استان لاگونها (Lagunes) (تالابها)، با مرکزیت ابیجان، بیشترین تراکم جمعیت را دارد. 57 درصد در مناطق روستایی زندگی میکنند و 47 درصد در شهرها[۲].
نیز نگاه کنید به
پراکندگی و تراکم جمعیتی سیرالئون؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی سوریه؛ پراکندگی جمعیتی اوکراین؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی اسپانیا؛ پراکندگی و توزیع جمعیت در قطر؛ ساختار جمعیتی تایلند؛ پراکندگی جمعیتی کانادا؛ تراكم و پراكندگی جمعيت افغانستان؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی آرژانتین؛ ساختار و پراکندگی جمعیتی زیمبابوه؛ هرم سنی و جنسیتی جمعیت تایلند؛ هرم سنی و جنسیتی جمعیت اوکراین؛ هرم سنی و جنسیتی جمعیت ژاپن
کتابشناسی
- ↑ بر گرفته از .http://www.statistiques-mondiales.com
- ↑ حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص. 29-33.