اولویت های چین در صنعت گردشگری: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == '''اولویت­های چین در صنعت گردشگری''' == استراتژي چين در زمينه­ی گردشگري به ترتيب اولويت به سه مرحله­ی تقسيم مي‌شود که عبارتند از: 1- جذب و تشويق هر چه بيشتر گردشگران خارجي براي بازديد از چين؛ 2- تشويق مردم چين به پرداختن به گردشگري در داخل چين؛ 3...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-38.jpg|بندانگشتی|پلکان بهشت، هوآنگ شان]]
استراتژی [[چین]] در زمینه‌­ی گردشگری به ترتیب اولویت به سه مرحله‌ تقسیم می‌شود که عبارتند از:


== '''اولویت­های چین در صنعت گردشگری''' ==
1- جذب و تشویق هر چه بیشتر گردشگران خارجی برای بازدید از [[چین]]؛


2- تشویق مردم [[چین]] به پرداختن به گردشگری در داخل [[چین]]؛


استراتژي چين در زمينه­ی گردشگري به ترتيب اولويت به سه مرحله­ی تقسيم مي‌شود که عبارتند از: 1- جذب و تشويق هر چه بيشتر گردشگران خارجي براي بازديد از چين؛ 2- تشويق مردم چين به پرداختن به گردشگري در داخل چين؛ 3- ايجاد تسهيلات لازم براي اتباع چينی جهت پرداختن به گردشگری در خارج از كشور.
3- ایجاد تسهیلات لازم برای اتباع چینی جهت پرداختن به گردشگری در خارج از كشور.


دولت [[چین]]، مرحله‌ی درست این سیاست‌های اجرایی و راهبردی را به نحو احسن عملی ساخته و افزایش تعداد ورود جهانگردان خارجی به این کشور مبین این رشد است. در خصوص مرحله‌ی درست که پرداختن به امر گردشگری چینی‌ها در داخل کشور است، مسئولان بخش این صنعت، با همکاری سایر دستگاه‌های ذیربط، مردم را به سفر هر چه بیشتر به مناطق مختلف این کشور تشویق می‌کنند. با توجه به محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت برای سفرهای داخلی اتباع چین در دهه‌های گذشته و بهبود وضعیت اقتصادی و درآمد مردم پس از اجرای اصلاحات و گستردگی جغرافیایی و جاذبه‌های گردشگری مناطق مختلف [[چین]]، به نظر می‌رسد دولت مرحله‌ی درست از سیاست گردشگری خود را نیز با موفقیت تمام آغاز کرده است. استقبال بی‌نظیر مردم از برنامه های گردشگری داخلی و رشد سرسام آور این صنعت در بخش داخلی، همگی حکایت از برنامه‌ریزی و اجرای درست دولت [[چین]] در این زمینه دارد.
[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-4.jpg|بندانگشتی|ژئو پارک شیلین]]
برای فراهم ساختن زمینه‌ی گردشگری داخلی برای اتباع چینی، دولت در طول سال ۳ مقطع زمانی تعطیلات یک هفتگی را در نظر گرفته که عبارتند از:


دولت چين، مرحله­ی نخست این سياست­هاي اجرايي و راهبردی را به نحو احسن عملي ساخته و افزايش تعداد ورود جهانگردان خارجي به اين كشور مبين اين رشد است. در خصوص مرحله­ی دوم كه پرداختن به امر گردشگري چینی­ها در داخل کشور است، مسئولان بخش این صنعت، با هم­کاری ساير دستگاه­هاي ذيربط، مردم را به سفر هر چه بيشتر به مناطق مختلف این کشور تشويق مي­كنند. با توجه به محدوديت­هاي اعمال شده از سوي دولت برای سفرهاي داخلي اتباع چين در دهه­هاي گذشته و بهبود وضعيت اقتصادي و درآمد مردم پس از اجرای اصلاحات و گستردگي جغرافيايي و جاذبه­هاي گردشگري مناطق مختلف چين، به نظر مي­رسد دولت مرحله­ی دوم از سياست گردشگري خود را نيز با موفقيت تمام آغاز كرده است. استقبال بي نظير مردم از برنامه هاي گردشگري داخلي و رشد سرسام آور اين صنعت در بخش داخلي، همگي حكايت از برنامه‌ريزي واجراي درست دولت چين در این زمینه دارد.
اول ماه مه تحت عنوان روز کارگر؛


آغاز سال نو چینی تحت عنوان جشن بهاره؛


براي فراهم ساختن زمينه­ی گردشگري داخلي براي اتباع چيني، دولت در طول سال 3 مقطع زماني تعطيلات يك هفتگي را در نظر گرفته كه عبارتند از: اول ماه مه تحت عنوان روز كارگر؛ آغاز سال نو چيني تحت عنوان جشن بهاره؛ و اول ماه اكتبر به عنوان روز ملي چين. در اين سه مقطع زماني كه از آن به سه دوران طلايي نام برده مي‌شود، اوج سفرهاي گردشگري داخلي محسوب شده و در این ایام، صد­ها ميليون گردشگر چيني به­صورت فردي و گروهي به امر گردشگري در داخل چين پرداخته و از اين طريق به صنعت گردشگري داخلي رونق چشمگیری مي بخشند. اگر چه در ساير ايام سال نيز گردشگري داخلي از رونق خوبي برخوردار است ولي در اين ايام خاص تمام امكانات گردشگري و حمل و نقل كشور، براي جابه­جايي مسافران و گردشگران و تأمين نيازهاي آنان بسيج مي­گردند. براساس آمارهاي منتشره از سوي مطبوعات در سال 2009 ميلادي، آمار مجموع سفرهاي داخلي اتباع چين به بيش از 6/1 بیلیون مورد رسيده كه در تاريخ چين بي سابقه بوده است. روند روبه گسترش توسعه­ی گردشگري داخلي چين، درحال حاضر، بيش از گردشگران خارجي زمينه­ی توسعه­ی این صنعت را فراهم ساخته است. سياست اجرايي دولت چين در زمينه­ی اولويت سوم گردشگري كه سفر اتباع چيني به خارج از كشور باشد، با حزم و احتياط بيشتری همراه و به­صورت تدريجي بوده است. بر همين اساس، فقط آژانس­های معتبر و مورد تأييد دولت، مجاز به اعزام گردشگران چيني به خارج از كشور آن­هم فقط به كشورهایي كه از سوي دولت به عنوان مقصد توريستي اعلام شده­اند، صورت می­گیرد.
و اول ماه اکتبر به عنوان روز ملی چین.
 
در این سه مقطع زمانی که از آن به سه دوره‌ی طلایی نام برده می‌شود، اوج سفرهای گردشگری داخلی محسوب شده و در این ایام، صدها میلیون گردشگر چینی به‌صورت فردی و گروهی به امر گردشگری در داخل چین پرداخته و از این طریق به صنعت گردشگری داخلی رونق چشمگیری می‌بخشند. اگر چه در سایر ایام سال نیز گردشگری داخلی از رونق خوبی برخوردار است ولی در این ایام خاص تمام امکانات گردشگری و حمل و نقل کشور، برای جابه‌جایی مسافران و گردشگران و تأمین نیازهای آنان بسیج می‌گردند. براساس آمارهای منتشره از سوی مطبوعات در سال ۲۰۰۹ میلادی، آمار مجموع سفرهای داخلی اتباع [[چین]] به بیش از ۶٫۱ میلیارد مورد رسیده که در [[تاریخ چین]] بی‌سابقه بوده است. روند رو به گسترش توسعه‌ی گردشگری داخلی [[چین]]، در حال حاضر، بیش از گردشگران خارجی زمینه‌ی توسعه‌ی این صنعت را فراهم ساخته است. سیاست اجرایی دولت چین در زمینه‌ی اولویت سوم گردشگری که سفر اتباع چینی به خارج از کشور باشد، با حزم و احتیاط بیشتری همراه و به‌صورت تدریجی بوده است. بر همین اساس، فقط آژانس‌های معتبر و مورد تأیید دولت، مجاز به اعزام گردشگران چینی به خارج از کشور آن‌هم فقط به کشورهایی که از سوی دولت به عنوان مقصد توریستی اعلام شده‌اند، صورت می‌گیرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد سوم، </ref>.
 
نیز نگاه کنید به [[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[مدیریت ملی گردشگری چین]]
 
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۴۷

پلکان بهشت، هوآنگ شان

استراتژی چین در زمینه‌­ی گردشگری به ترتیب اولویت به سه مرحله‌ تقسیم می‌شود که عبارتند از:

1- جذب و تشویق هر چه بیشتر گردشگران خارجی برای بازدید از چین؛

2- تشویق مردم چین به پرداختن به گردشگری در داخل چین؛

3- ایجاد تسهیلات لازم برای اتباع چینی جهت پرداختن به گردشگری در خارج از كشور.

دولت چین، مرحله‌ی درست این سیاست‌های اجرایی و راهبردی را به نحو احسن عملی ساخته و افزایش تعداد ورود جهانگردان خارجی به این کشور مبین این رشد است. در خصوص مرحله‌ی درست که پرداختن به امر گردشگری چینی‌ها در داخل کشور است، مسئولان بخش این صنعت، با همکاری سایر دستگاه‌های ذیربط، مردم را به سفر هر چه بیشتر به مناطق مختلف این کشور تشویق می‌کنند. با توجه به محدودیت‌های اعمال شده از سوی دولت برای سفرهای داخلی اتباع چین در دهه‌های گذشته و بهبود وضعیت اقتصادی و درآمد مردم پس از اجرای اصلاحات و گستردگی جغرافیایی و جاذبه‌های گردشگری مناطق مختلف چین، به نظر می‌رسد دولت مرحله‌ی درست از سیاست گردشگری خود را نیز با موفقیت تمام آغاز کرده است. استقبال بی‌نظیر مردم از برنامه های گردشگری داخلی و رشد سرسام آور این صنعت در بخش داخلی، همگی حکایت از برنامه‌ریزی و اجرای درست دولت چین در این زمینه دارد.

ژئو پارک شیلین

برای فراهم ساختن زمینه‌ی گردشگری داخلی برای اتباع چینی، دولت در طول سال ۳ مقطع زمانی تعطیلات یک هفتگی را در نظر گرفته که عبارتند از:

اول ماه مه تحت عنوان روز کارگر؛

آغاز سال نو چینی تحت عنوان جشن بهاره؛

و اول ماه اکتبر به عنوان روز ملی چین.

در این سه مقطع زمانی که از آن به سه دوره‌ی طلایی نام برده می‌شود، اوج سفرهای گردشگری داخلی محسوب شده و در این ایام، صدها میلیون گردشگر چینی به‌صورت فردی و گروهی به امر گردشگری در داخل چین پرداخته و از این طریق به صنعت گردشگری داخلی رونق چشمگیری می‌بخشند. اگر چه در سایر ایام سال نیز گردشگری داخلی از رونق خوبی برخوردار است ولی در این ایام خاص تمام امکانات گردشگری و حمل و نقل کشور، برای جابه‌جایی مسافران و گردشگران و تأمین نیازهای آنان بسیج می‌گردند. براساس آمارهای منتشره از سوی مطبوعات در سال ۲۰۰۹ میلادی، آمار مجموع سفرهای داخلی اتباع چین به بیش از ۶٫۱ میلیارد مورد رسیده که در تاریخ چین بی‌سابقه بوده است. روند رو به گسترش توسعه‌ی گردشگری داخلی چین، در حال حاضر، بیش از گردشگران خارجی زمینه‌ی توسعه‌ی این صنعت را فراهم ساخته است. سیاست اجرایی دولت چین در زمینه‌ی اولویت سوم گردشگری که سفر اتباع چینی به خارج از کشور باشد، با حزم و احتیاط بیشتری همراه و به‌صورت تدریجی بوده است. بر همین اساس، فقط آژانس‌های معتبر و مورد تأیید دولت، مجاز به اعزام گردشگران چینی به خارج از کشور آن‌هم فقط به کشورهایی که از سوی دولت به عنوان مقصد توریستی اعلام شده‌اند، صورت می‌گیرد[۱].

نیز نگاه کنید به صنعت گردشگری در چین؛ مدیریت ملی گردشگری چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد سوم،