اسماعیل بن حماد جوهری فارابی: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « ====اسماعیل بن حماد جوهری فارابی==== اسماعیل بن حماد جوهری فارابی، ادیب شهیر که کنیه او ابونصر بوده است ، خواهرزاده ابواسحاق فارابی صاحب کتاب دیوان الادب می باشد. اصلیت او از فاراب (از شهرهای امروزی قزاقستان) است. جوهری در زمان خود، از حیث ذکاوت و...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
====اسماعیل بن حماد جوهری فارابی==== | ====اسماعیل بن حماد جوهری فارابی==== | ||
اسماعیل بن حماد جوهری فارابی، ادیب شهیر که کنیه او ابونصر بوده است ، خواهرزاده ابواسحاق فارابی صاحب کتاب دیوان الادب می باشد. اصلیت او از فاراب (از شهرهای امروزی قزاقستان) است. جوهری در زمان خود، از حیث ذکاوت و زیرکی و علم، از عجائب روزگار بود، از بزرگان لغت و ادب و در کلام و اصول بسیار متبحر بود | اسماعیل بن حماد جوهری فارابی، ادیب شهیر که کنیه او ابونصر بوده است ، خواهرزاده ابواسحاق فارابی صاحب کتاب دیوان الادب می باشد. اصلیت او از فاراب (از شهرهای امروزی [[قزاقستان]]) است. جوهری در زمان خود، از حیث ذکاوت و زیرکی و علم، از عجائب روزگار بود، از بزرگان لغت و ادب و در کلام و اصول بسیار متبحر بود | ||
جوهری در عراق نزد ابوعلی فارسی و ابوسعید سیرافی زبان و ادبیات عرب را آموخت. بعد به حجاز رفت و با اعراب بادیه نشین همدم شد تا لغت و زبان معمول را از آنها بیاموزد. | جوهری در عراق نزد ابوعلی فارسی و ابوسعید سیرافی زبان و ادبیات عرب را آموخت. بعد به حجاز رفت و با اعراب بادیه نشین همدم شد تا لغت و زبان معمول را از آنها بیاموزد. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۱
اسماعیل بن حماد جوهری فارابی
اسماعیل بن حماد جوهری فارابی، ادیب شهیر که کنیه او ابونصر بوده است ، خواهرزاده ابواسحاق فارابی صاحب کتاب دیوان الادب می باشد. اصلیت او از فاراب (از شهرهای امروزی قزاقستان) است. جوهری در زمان خود، از حیث ذکاوت و زیرکی و علم، از عجائب روزگار بود، از بزرگان لغت و ادب و در کلام و اصول بسیار متبحر بود
جوهری در عراق نزد ابوعلی فارسی و ابوسعید سیرافی زبان و ادبیات عرب را آموخت. بعد به حجاز رفت و با اعراب بادیه نشین همدم شد تا لغت و زبان معمول را از آنها بیاموزد.
به بلاد "ربیعه و مضر" سفر کرد. بعد به طرف خراسان آمد، در مسیر راه که به دامغان رسید خدمت ابوعلی حسین که از نویسندگان بزرگ بود، رفت و از او بهره ها برد. ابوعلی او را به نیشابور فرستاد. او دیگر برای همیشه در نیشابور ماند و در آنجا به تدریس و تألیف پرداخت و تعلیم خط و کتابت قرآن ها و دفترها را به عهده داشت تا از دنیا رفت. مرگ او را در سال ۳۸۶ ه.ق گفته اند.
از جوهری آثار زیادی باقی مانده است که از جمله صحاح اللغة ، کتاب المقدمه در نحو، کتاب العروض که این کتاب را برای ابومنصور عبدالرحیم بن محمد بیشکی تألیف کرد را می‌توان نام برد.