کوهستان تاریخی دنگ فنگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == '''کوهستان تاریخی دِنگ ­فِنگ''' == کوهستان سونگ­[1] در رأس کوه­های مقدس چین قرار دارد. در دامنه­ی این کوه1500متر ارتفاعی، و در کنار شهر دِنگ­فِنگ[i] در استان خِه نَن و در محدوده­ای به وسعت 40کیلومتر مربع، 8مجموعه­ی ساختمانی، از جمله دروازه­ی خَن­چو[...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
=== '''کوهستان تاریخی دِنگ ­فِنگ''' ===
کوهستان سونگ­(Songshan) در رأس کوه­‌های مقدس [[چین]] قرار دارد. در دامنه‌­ی این کوه1500متر ارتفاعی، و در کنار شهر دِنگ­فِنگ(Historic Monuments of Dengfeng in the Centre Of Heaven and Earth. Henan Province) در استان خِه نَن و در محدوده­‌ای به وسعت 40کیلومتر مربع، 8مجموعه‌­ی ساختمانی، از جمله دروازه‌­ی خَن­چو(Han Que) (باقیمانده از بقایای ساختمان قدیمی­ترین معبد چین)، رصدخانه‌­ی دِنگ­فِنگ(Deng Feng)، ساعت آفتابی جووگونگ(Zhougong) که در عصر حاکمیت 9سلسله ساخته شده‌­اند، وجود دارد. این مجموعه ساختمان­‌ها بازتابی از راه­‌های مختلف درک مرکز آسمان و زمین و قدرت کوه برای از خود گذشتگی و ایثار است. بنا‌های یادمانی دِنگ­فِنگ در بردارنده‌­ی برخی از بهترین نمونه­‌های ساختمان­‌های باستانی چین است که در خدمت آیین تشریفات، دانش، فن آوری و آموزش بوده‌­اند.


== '''کوهستان تاریخی دِنگ ­فِنگ''' ==
دِنگ­فِنگ از پایتخت­‌های باستانی چین بوده که هنوز محل دقیق آن مشخص نیست، ولی در منطقه‌­ای در جنوب کوه­‌های شائوشی و تائوشی قرار داشته است. قله‌­ی کوه سونگ­شان محلی بوده که برای رصد دقیق نجوم از موقعیت مناسبی برخوردار بوده است. لذا، به مرکز زمین و آسمان نیز شهرت دارد. از این رو، امپراتوران از این منطقه برای اجرای مراسم قربانی و آیین­‌های مذهبی با هدف تحکیم قدرت زمینی خود استفاده می­کردند. بر همین اساس، بنا‌های این منطقه از بالاترین استاندارد­‌های معماری چین برخوردار هستند. تمرکز اماکن مقدس آسمانی و زمینی در این منطقه بیانگر ارتباط سنتی و پایدار اسمان و زمین است که قدرت امپراتوران را در مدت1500سال گذشته حفظ کرده و تأثیر فوق­العاده­‌ای در فرهنگ سنتی چین داشته است.
کوهستان سونگ­[1] در رأس کوه­های مقدس چین قرار دارد. در دامنه­ی این کوه1500متر ارتفاعی، و در کنار شهر دِنگ­فِنگ[i] در استان خِه نَن و در محدوده­ای به وسعت 40کیلومتر مربع، 8مجموعه­ی ساختمانی، از جمله دروازه­ی خَن­چو[2] (باقیمانده از بقایای ساختمان قدیمی­ترین معبد چین)، رصدخانه­ی دِنگ­فِنگ[3]، ساعت آفتابی جووگونگ[4] که در عصر حاکمیت 9سلسله ساخته شده­اند، وجود دارد. این مجموعه ساختمان­ها بازتابی از راه­های مختلف درک مرکز آسمان و زمین و قدرت کوه برای از خود گذشتگی و ایثار است. بناهای یادمانی دِنگ­فِنگ در بردارنده­ی برخی از بهترین نمونه­های ساختمان­های باستانی چین است که در خدمت آیین تشریفات، دانش، فن آوری و آموزش بوده­اند.


دِنگ­فِنگ از پایتخت­های باستانی چین بوده که هنوز محل دقیق آن مشخص نیست، ولی در منطقه­ای در جنوب کوه­های شائوشی و تائوشی قرار داشته است. قله­ی کوه سونگ­شان محلی بوده که برای رصد دقیق نجوم از موقعیت مناسبی برخوردار بوده است. لذا، به مرکز زمین و آسمان نیز شهرت دارد. از این رو، امپراتوران از این منطقه برای اجرای مراسم قربانی و آیین­های مذهبی با هدف تحکیم قدرت زمینی خود استفاده می­کردند. بر همین اساس، بناهای این منطقه از بالاترین استاندارد­های معماری چین برخوردار هستند. تمرکز اماکن مقدس آسمانی و زمینی در این منطقه بیانگر ارتباط سنتی و پایدار اسمان و زمین است که قدرت امپراتوران را در مدت1500سال گذشته حفظ کرده و تأثیر فوق­العاده­ای در فرهنگ سنتی چین داشته است.
در دوران سلسله­‌های تانگ، سونگ، مینگ و چینگ و طی 2000سال گذشته، این منطقه همیشه مورد توجه امپراتوران بوده و روند بازسازی و توسعه‌­ی معابد و ساختمان­‌های موجود در این منطقه مستمرا ادامه داشته است. 68امپراتور و پادشاه در دوران­‌های مختلف از این منطقه‌­ی مقدس بازدید و مراسم قربانی اجرا کرده‌­اند. هم چنین، هزاران نفر از فرهیختگان، هنرمندان، شعرا، اندیشمندان، راهبان و سیاستمداران در مراکز آموزشی این منطقه حداقل برای مدتی اقامت داشته و از آن کسب فیض کرده­اند.


در دوران سلسله­های تانگ، سونگ، مینگ و چینگ و طی 2000سال گذشته، این منطقه همیشه مورد توجه امپراتوران بوده و روند بازسازی و توسعه­ی معابد و ساختمان­های موجود در این منطقه مستمرا ادامه داشته است. 68امپراتور و پادشاه در دوران­های مختلف از این منطقه­ی مقدس بازدید و مراسم قربانی اجرا کرده­اند. هم چنین، هزاران نفر از فرهیختگان، هنرمندان، شعرا، اندیشمندان، راهبان و سیاستمداران در مراکز آموزشی این منطقه حداقل برای مدتی اقامت داشته و از آن کسب فیض کرده­اند.
=== کتابشناسی ===
----[1] - Songshan.
 
[2] - Han Que.
 
[3] - Deng Feng.
 
[4] - Zhougong.
----[i] - Historic Monuments of Dengfeng in the Centre Of Heaven and Earth. Henan Province.

نسخهٔ ‏۱۴ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۱

کوهستان تاریخی دِنگ ­فِنگ

کوهستان سونگ­(Songshan) در رأس کوه­‌های مقدس چین قرار دارد. در دامنه‌­ی این کوه1500متر ارتفاعی، و در کنار شهر دِنگ­فِنگ(Historic Monuments of Dengfeng in the Centre Of Heaven and Earth. Henan Province) در استان خِه نَن و در محدوده­‌ای به وسعت 40کیلومتر مربع، 8مجموعه‌­ی ساختمانی، از جمله دروازه‌­ی خَن­چو(Han Que) (باقیمانده از بقایای ساختمان قدیمی­ترین معبد چین)، رصدخانه‌­ی دِنگ­فِنگ(Deng Feng)، ساعت آفتابی جووگونگ(Zhougong) که در عصر حاکمیت 9سلسله ساخته شده‌­اند، وجود دارد. این مجموعه ساختمان­‌ها بازتابی از راه­‌های مختلف درک مرکز آسمان و زمین و قدرت کوه برای از خود گذشتگی و ایثار است. بنا‌های یادمانی دِنگ­فِنگ در بردارنده‌­ی برخی از بهترین نمونه­‌های ساختمان­‌های باستانی چین است که در خدمت آیین تشریفات، دانش، فن آوری و آموزش بوده‌­اند.

دِنگ­فِنگ از پایتخت­‌های باستانی چین بوده که هنوز محل دقیق آن مشخص نیست، ولی در منطقه‌­ای در جنوب کوه­‌های شائوشی و تائوشی قرار داشته است. قله‌­ی کوه سونگ­شان محلی بوده که برای رصد دقیق نجوم از موقعیت مناسبی برخوردار بوده است. لذا، به مرکز زمین و آسمان نیز شهرت دارد. از این رو، امپراتوران از این منطقه برای اجرای مراسم قربانی و آیین­‌های مذهبی با هدف تحکیم قدرت زمینی خود استفاده می­کردند. بر همین اساس، بنا‌های این منطقه از بالاترین استاندارد­‌های معماری چین برخوردار هستند. تمرکز اماکن مقدس آسمانی و زمینی در این منطقه بیانگر ارتباط سنتی و پایدار اسمان و زمین است که قدرت امپراتوران را در مدت1500سال گذشته حفظ کرده و تأثیر فوق­العاده­‌ای در فرهنگ سنتی چین داشته است.

در دوران سلسله­‌های تانگ، سونگ، مینگ و چینگ و طی 2000سال گذشته، این منطقه همیشه مورد توجه امپراتوران بوده و روند بازسازی و توسعه‌­ی معابد و ساختمان­‌های موجود در این منطقه مستمرا ادامه داشته است. 68امپراتور و پادشاه در دوران­‌های مختلف از این منطقه‌­ی مقدس بازدید و مراسم قربانی اجرا کرده‌­اند. هم چنین، هزاران نفر از فرهیختگان، هنرمندان، شعرا، اندیشمندان، راهبان و سیاستمداران در مراکز آموزشی این منطقه حداقل برای مدتی اقامت داشته و از آن کسب فیض کرده­اند.

کتابشناسی