لی چینگ جائو شاعر چینی

«لی چینگ ­جائو (Li Qingzhao)»(1151-1084 میلادی) شاعره­‌ی غزل سرای مشهور دوران سلسله‌­ی سونگ است. وی در شعری با عنوان«آهسته، نغمه آهسته» می ­گوید:

«زمین از گل­‌های زرد پوشانده شده، پژمرده و فرو افتاده از باران/ اینک چه کسی آن­ها را بر می دارد؟/ تنها نشسته در کنار پنجره، چگونه می _­ توانم سرعت قدمم در تاریکی را که کم­تر نمی شود تند­تر کنم؟/در برگ­‌های مسطح و پهن، نم نم باران هم­چون شفق رنگین کمان می ­شود».

تحت چنین شرایطی، کسی جز این که مثل نویسنده افسوس بکشد، کاری نمی ­تواند بکند:«آه من با غم و اندوهِ ورای ایمان چه می ­توانم بکنم!». احساس و عواطف را می ­توان در ابیاتی از این شاعره که دلش برای همسر دور از وطنش تنگ شده و برایش شعری سروده است، مشاهده کرد:

«خوف دارم که غصه­‌ی جدایی مرا غمگین نشان دهد/ چیزها برای گفتن دارم، ولی به محض آغاز سکوت می­ کنم/ کمی رنجور شده­‌ام، نه به خاطر این­که مريض شرابم/ حتی نه اندوهناك به خاطر سرسختی پاییزم».

اندوه‌­ها عمیق و پایدارند و وقت فرار از احساس شاعرانه نیست.

نیز نگاه کنید به معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین؛ شاعران چینی