داستان های کوتاه در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۲

كتب فراوانی در زمینه داستان های كوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره های فرهنگی نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی، پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994 - 1916) توصیفی در خصوص داستان كوتاه دارد مبنی بر این كه داستان های كوتاه متنی كوتاه با ویژگی های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور ( 1861 - 1941) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان كوتاه را این گونه تعریف می كند:

«داستان كوتاه، داستانی است كه دارای حجم كم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».

اولین داستان كوتاه در بنگال، داستان هایی همچون yugalanguriye) ،(Twinrings) ،1874) و Radharani) ،1975) است كه توسط بانكیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می توان به گنرانات گوپتا(Rabindranath Tagore) ( 1940 - 1868) اشاره داشت كه رمان های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام آورترین داستان نویس كوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان های كوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد. اولین داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله (Bharati) در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.

یكی دیگر از نویسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان های طنز آمیز متعددی مانند آمراكی اوكی (چه كسی و كی هستیم)، كابولاتی (یك اعتراف)، پاتی یا (هزینه سفر)، دكردوالی و... از وی به یادگار مانده است.

پــــررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت های با ارزش او می توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.

پروبات كومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay) ( 1932 – 1873)) بیشتر از صدها داستان كوتاه در میان سال های 1931تا 1900 نوشت.

شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876 - 1938 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان های بلند (رومان) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.

چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877 – 1938 ) یكی دیگر از نویسندگان داستانهای كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یك سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستانها) را می توان نام برد.

روقیه سخاوت حسین ( 1880- 1932)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان های كوتاه متعددی به جای مانده است.

مانیلال گانگو پادیای( 1888 – 1929)، چندین كتاب داستان كوتاه نوشته است.

تاراشانكار باندیو پادیانی (1898 – 1971)، یكی دیگر از نویسندگان داستان های كوتاه است كه در زمینه داستان های روستایی كتاب نوشته است.

تا سال 1947 نویسندگان برجسته داستان های كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در این عرصه قلم فرسایی كردند، این اشخاص مشهورترند:

عبدالمنصور احمد (1898– 1979 )، سید ولی الله (1922- 1971)، ثامن چاندا (1920-1942 )، شوكت عثمان و ...

در سال 1952 هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوری، در همین خصوص است.

ازنویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان ( 1892- 1978 )، محبوب العالم ( 1898- 1981)، ابوالفضل (1903- 1983 )، ابوجعفر شمس الدین ( 1911- 1983)، شوكت عثمان (1917- 1998 )، صادر زین الدین (1918- 1986)، عبدالحق (1918 – 1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان ( 1933- 1972) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می باشند^[۱]^[۲]

نیز نگاه کنید به

زبان و ادبیات بنگلادش؛ قصه های کوتاه در سنگال؛ داستان های کوتاه حکایت هایی درباره ی دیوها و رب النوع ها

کتابشناسی

↑ National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh
↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[1] National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh

[2] توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

[۱]

[۲]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-'''8. 3. 1. داستان هاي كوتاه'''
-كتب فراواني در زمينه داستان هاي كوتاه، رمان و نمايشنامه را چهره هاي فرهنگي نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی،پراماتاچودوري (Pramatha chowdhury) (1994-1916) توصيفي در خصوص داستان كوتاه دارد مبني بر اين كه داستان هاي كوتاه متنی كوتاه با ويژگي هاي خاص دارند. رابنيدرانات تاگور (1941- 1861) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگي با باران) داستان كوتاه را اين گونه تعريف مي كند: «داستان كوتاه، داستاني است كه داراي حجم كم ولي محتواي وسيع و غني باشد».
+كتب فراوانی در زمینه داستان های كوتاه، رمان و نمایشنامه را چهره های فرهنگی نوشته اند. نویسنده معروف بنگالی، پراماتاچودوری (Pramatha chowdhury) (1994 - 1916) توصیفی در خصوص داستان كوتاه دارد مبنی بر این كه داستان های كوتاه متنی كوتاه با ویژگی های خاص دارند. رابنیدرانات تاگور ( 1861 - 1941) در اشعارخود به نام Balsayaion ( زندگی با باران) داستان كوتاه را این گونه تعریف می كند:<blockquote>«داستان كوتاه، داستانی است كه دارای حجم كم ولی محتوای وسیع و غنی باشد».</blockquote>اولین داستان كوتاه در بنگال، داستان هایی همچون yugalanguriye) ،(Twinrings) ،1874) و Radharani) ،1975) است كه توسط بانكیم چاندرا چاتو پادایا نوشته شده است. از نویسندگان این دوره می توان به گنرانات گوپتا(Rabindranath Tagore) ( 1940 - 1868) اشاره داشت كه رمان های او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترین و نام آورترین داستان نویس كوتاه در این دوره، «رابیندرانات تاگور»(Rabindranath Tagore) است. وی پدر داستان های كوتاه به زبان بنگالی است و در میان مردم احترام خاصی دارد. اولین داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله (Bharati) در سال 1974 به چاپ رسید. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدایان، دین، عشق، طبیعت و حوادث اجتماعی و ... نوشته است.
-  اولين داستان كوتاه در بنگال، داستان هايي همچون yugalanguriye ، Twinrings ، 1874 و Radharani ،1975 است كه توسط بانكيم چاندرا چاتو پادايا نوشته شده است. از نويسندگان اين دوره مي توان به گنرانات گوپتا ( 1940- 1868) اشاره داشت كه رمان هاي او در رابطه با رویدادهای اجتماعی فرهنگی است. البته شک نیست که بهترين و نام آورترين داستان نويس كوتاه در اين دوره، «رابيندرانات تاگور» است. وي پدر داستان هاي كوتاه به زبان بنگالي است و در ميان مردم احترام خاصي دارد.  اولين داستان كوتاه او، Bhikharini ( زن گدا ) است كه در مجله Bharati در سال 1974 به چاپ رسيد. وی حدود 119 داستان كوتاه با مضامین خدايان، دين، عشق، طبيعت و حوادث اجتماعي و ... نوشته است.
+یكی دیگر از نویسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان های طنز آمیز متعددی مانند آمراكی اوكی (چه كسی و كی هستیم)، كابولاتی (یك اعتراف)، پاتی یا (هزینه سفر)، دكردوالی و... از وی به یادگار مانده است.
-  يكي ديگر از نويسان برجسته و شناخته شده داستان کوتاه Kedaanath Bandyo Padhyay ) 1949 – 1863 ) است كه داستان هاي طنز آميز متعددي مانند آمراكي اوكي (چه كسي و كي هستيم)، كابولاتي (يك اعتراف)، پاتي يا (هزينه سفر)، دكردوالي و... از وی به یادگار مانده است.
+پــــررامتا چودری نیز از دیگر نویسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنایت قرار گرفته است زیرا داستان های او بیشتر جنبه تخیلی دارند. در میان مجموعه یادداشت های با ارزش او می توان چاریاری خاتا (داستان چهار دوست)، اوتی (نذر)، نیل لویتا و ... را نام برد.
-    پــــررامتا چودري نيز از ديگر نويسندگان با استعداد بود، اما كمتر موردعنايت قرار گرفته است زيرا داستان هاي او بيشتر جنبه تخیلی دارند. در ميان مجموعه يادداشت هاي با ارزش او مي توان چارياري خاتا (داستان چهار دوست9)، اوتي (نذر)، نيل لويتا و ... را نام برد.
+پروبات كومار موکو پادیا Probhat Kumar Mukho Paehyay) ( 1932 – 1873)) بیشتر از صدها داستان كوتاه در میان سال های 1931تا 1900 نوشت.
-  پروبات كومار موکو پاديا Probhat Kumar Mukho Paehyay ( 1932 – 1873) بيشتر از صدها داستان كوتاه در ميان سال هاي 1931تا 1900 نوشت.
+شارات چاندرا چاتوپادیایی ( 1876 - 1938 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان های بلند (رومان) خود شهرت یافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.
-    شارات چاندرا چاتوپاديايي ( 1938 - 1876 )نویسنده دیگری است كه به دلیل داستان هاي بلند ( رومان ) خود شهرت يافته است. وی کار نویسندگی را با داستان های کوتاه آغاز کرد.
+چاروچاندرا باندیو پادیای ( 1877 – 1938 ) یكی دیگر از نویسندگان داستانهای كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (یك سبد پر از گل)، سوغات (هدیه)، گالپاپاترا (بعضی داستانها) را می توان نام برد.
-    چاروچاندرا بانديو پادياي ( 1938 – 1877 ) يكي ديگر از نويسندگان داستانهاي كوتاه بود. از نمونه آثار وی، پوس پاپاترا (يك سبد پر از گل)، سوغات (هديه)، گالپاپاترا (بعضي داستانها) را مي توان نام برد.
+روقیه سخاوت حسین ( 1880- 1932)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمینه حقوق زنان نیز فعالیت داشت. از وی داستان های كوتاه متعددی به جای مانده است.
-  روقيه سخاوت حسين ( 1932- 1880)، كارشناس امور آموزش و پرورش بود و در زمينه حقوق زنان نيز فعاليت داشت. از وی داستان هاي كوتاه متعددي به جای مانده است.
+مانیلال گانگو پادیای( 1888 – 1929)، چندین كتاب داستان كوتاه نوشته است.
-  مانيلال گانگو پادياي( 1929 – 1888)، چندين كتاب داستان كوتاه نوشته است.
+تاراشانكار باندیو پادیانی (1898 – 1971)، یكی دیگر از نویسندگان داستان های كوتاه است كه در زمینه داستان های روستایی كتاب نوشته است.
-  تاراشانكار بانديو پادياني (1971 – 1898)، يكي ديگر از نويسندگان داستان هاي كوتاه است كه در زمينه داستان هاي روستايي كتاب نوشته است.
+تا سال 1947 نویسندگان برجسته داستان های كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نویسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در این عرصه قلم فرسایی كردند، این اشخاص مشهورترند:
-  تا سال 1947 نويسندگان برجسته داستان هاي كوتاه اكثراً هندو بودند، اما از نويسندگان مسلمان که به تعداد اندك بودند و در اين عرصه قلم فرسايي كردند، این اشخاص مشهورترند:
+عبدالمنصور احمد (1898– 1979 )، سید ولی الله (1922- 1971)، ثامن چاندا (1920-1942 )، شوكت عثمان و ...
-  عبدالمنصور احمد (1979– 1898 )، سيد ولي الله (1971- 1922)، ثامن چاندا (1942-1920 )، شوكت عثمان و ...
+در سال 1952  هنگام جنبش دانشجویی برای استقلال و به رسمیت شناختن زبان بنگالی، داستان نویسی و سرودن شعر در زمینه جریان های سیاسی رشد کرد و در واقع جریان های سیاسی الهام بخش بعضی از نویسندگان در داستان نویسی شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوری، در همین خصوص است.
-  در سال 1952  هنگام جنبش دانشجويي براي استقلال و به رسميت شناختن زبان بنگالي، داستان نويسي و سرودن شعر در زمينه جريان هاي سياسي رشد کرد و در واقع جريان هاي سياسي الهام بخش بعضي از نويسندگان در داستان نويسي شد. اشعار سروده شده توسط حسن حافظ الرحمان با عنوان اكوشه فوري، در همين خصوص است.
+ازنویسندگان برجسته معاصر، ابراهیم خان ( 1892- 1978 )، محبوب العالم ( 1898- 1981)، ابوالفضل (1903- 1983 )، ابوجعفر شمس الدین ( 1911- 1983)، شوكت عثمان (1917- 1998 )، صادر زین الدین  (1918- 1986)، عبدالحق (1918 – 1997)، صدیقی (تولد 1927)، علاءالدین ال آزاد ( تولد 1932)، ظهیرریحان ( 1933- 1972) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدین آال آزاد از نویسندگان ممتاز در زمینه مضامین مختلف می باشند<ref>National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh</ref><ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار)</ref>
-       ازنويسندگان برجسته معاصر، ابراهيم خان ( 1978- 1892 )، محبوب العالم ( 1981- 1898)، ابوالفضل (1983- 1903 )، ابوجعفر شمس الدين ( 1988- 1911)، شوكت عثمان (1998- 1917 )، صادر زين الدين  (1986- 1918)، عبدالحق (1997 – 1918)، صديقي (تولد 1927)، علاءالدين ال آزاد ( تولد 1932)، ظهيرريحان ( 1972- 1933) معتبرترند. شوكت عثمان و علاءالدين آال آزاد از نويسندگان ممتاز در زمینه مضامين مختلف می باشند (National Encyclopedia Bangladesh , Asiatic Society of Bangladesh ).
+== نیز نگاه کنید به ==
+[[زبان و ادبیات بنگلادش]]؛ [[قصه های کوتاه در سنگال]]؛ [[داستان های کوتاه حکایت هایی درباره ی دیوها و رب النوع ها]]
+== کتابشناسی ==