دانشگاه های خصوصی در بنگلادش: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''10. 2. 6. دانشگاه های خصوصی''' تا سال 1992 میلادی، همه دانشگاه ها به صورت مردمی و دولتی فعالیت داشتند، اما بین سال های 1998 تا 2001 دولت اصلاحیه‌ای را صادر کرد که پیرو آن فعالیت رسمی 27 دانشگاه خصوصی را به تصویب رساند. تا سال 2001 حدود 18 دانشگاه از دانشگاه...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
تا سال 1992 میلادی، همه دانشگاه ها به صورت مردمی و دولتی فعالیت داشتند، اما بین سال های 1998 تا 2001 دولت اصلاحیه‌ای را صادر کرد که پیرو آن فعالیت رسمی 27 دانشگاه خصوصی را به تصویب رساند. تا سال 2001 حدود 18 دانشگاه از دانشگاه های فوق به صورت آزاد فعال بودند. از آن زمان تا کنون 50 دانشگاه خصوصی در سطح کشور رسما فعالیت می کنند. از 50 دانشگاه خصوصی، سه دانشگاه در چیتاگنگ، یک دانشگاه در کومیلا و دو دانشگاه در [[سیلهت]] می‌باشند و بقیه دانشگاه ها (44 دانشگاه دیگر) در شهر داکا هستند. | |||
از سال 1992 به بعد، دانشگاه های خصوصی در تلاش بوده‌اند تا در توسعه اقتصادی و رشد آموزشی کشور سهیم و نقش‌آفرینی کنند، از این رو در صدد جذب بودجه و توجه کمیسیون تصویب بودجه برای دانشگاه ها بوده‌اند تا حمایت و پشتیبانی مالی آن ها را داشته باشند. بنابراین، کمیسیون مزبور نه تنها می‌تواند از دانشگاه های خصوصی پشتیبانی مالی کند، بلکه در صورت انجام تخلف و یا عمل خارج از چارچوب و ضوابط تعیین شده، می‌تواند فعالیت آن ها را لغو کند. | |||
رییس جمهور وقت [[بنگلادش]]، ریاست همه دانشگاه های خصوصی را نیز عهده‌دار می‌باشد.<ref>توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار) | |||
</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[دانشگاه های روسیه]]؛ [[دانشگاه های تونس]]؛ [[دانشگاه های کوبا]]؛ [[دانشگاه های مشهور لبنان]]؛ [[دانشگاه های دولتی مصر]]؛ [[دانشگاه های غیردولتی مصر]]؛ [[دانشگاه های مشهور چین]]؛ [[دانشگاه های سنگال]]؛ [[دانشگاه های آرژانتین]]؛ [[دانشگاه های فرانسه]]؛ [[دانشگاه های زیمبابوه]]؛ [[دانشگاه های تایلند]]؛ [[دانشگاه های اوکراین]]؛ [[دانشگاه های اسپانیا]]؛ [[دانشگاه های اردن]]؛ [[دانشگاه های سیرالئون]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۸
تا سال 1992 میلادی، همه دانشگاه ها به صورت مردمی و دولتی فعالیت داشتند، اما بین سال های 1998 تا 2001 دولت اصلاحیه‌ای را صادر کرد که پیرو آن فعالیت رسمی 27 دانشگاه خصوصی را به تصویب رساند. تا سال 2001 حدود 18 دانشگاه از دانشگاه های فوق به صورت آزاد فعال بودند. از آن زمان تا کنون 50 دانشگاه خصوصی در سطح کشور رسما فعالیت می کنند. از 50 دانشگاه خصوصی، سه دانشگاه در چیتاگنگ، یک دانشگاه در کومیلا و دو دانشگاه در سیلهت می‌باشند و بقیه دانشگاه ها (44 دانشگاه دیگر) در شهر داکا هستند.
از سال 1992 به بعد، دانشگاه های خصوصی در تلاش بوده‌اند تا در توسعه اقتصادی و رشد آموزشی کشور سهیم و نقش‌آفرینی کنند، از این رو در صدد جذب بودجه و توجه کمیسیون تصویب بودجه برای دانشگاه ها بوده‌اند تا حمایت و پشتیبانی مالی آن ها را داشته باشند. بنابراین، کمیسیون مزبور نه تنها می‌تواند از دانشگاه های خصوصی پشتیبانی مالی کند، بلکه در صورت انجام تخلف و یا عمل خارج از چارچوب و ضوابط تعیین شده، می‌تواند فعالیت آن ها را لغو کند.
رییس جمهور وقت بنگلادش، ریاست همه دانشگاه های خصوصی را نیز عهده‌دار می‌باشد.[۱]
نیز نگاه کنید به
دانشگاه های روسیه؛ دانشگاه های تونس؛ دانشگاه های کوبا؛ دانشگاه های مشهور لبنان؛ دانشگاه های دولتی مصر؛ دانشگاه های غیردولتی مصر؛ دانشگاه های مشهور چین؛ دانشگاه های سنگال؛ دانشگاه های آرژانتین؛ دانشگاه های فرانسه؛ دانشگاه های زیمبابوه؛ دانشگاه های تایلند؛ دانشگاه های اوکراین؛ دانشگاه های اسپانیا؛ دانشگاه های اردن؛ دانشگاه های سیرالئون
کتابشناسی
- ↑ توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)