مکتب ریشّو ژاپن

معبد توشودایجی. برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%88%D8%B4%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%DB%8C

مکتب"ریشّو" (律宗/Risshū): این مکتب هم به نارا تعلق دارد، بنیان گذارش "گانجین" (鑑真/Ganjin) (688-763) از خاندان بزرگ "ریتسو" در چین است که با مشقت‌های بسیار توانست این مکتب را به ژاپن بیاورد. جمعیت پیروان این مکتب چیزی حدود چهل هزار نفر است و معبد "توشودایجی" (唐招提寺/Tōshōdaiji) تنها میراث‌دار آن به حساب می‌آید. سوره "نیلوفر آبی" به همراه دو متن دیگر که خاص تعالیم این مکتب است به عنوان متون پایه پذیرفته شده‌اند، و "بودیساتوای روشنایی (وایروچانا)" در آن نیایش می‌شود.

مکتب ریشّو عمدتا مکتبی اخلاقی است. به موجب تعالیم آن راهب باید مسائل اخلاقی را مدام به خود تذکر دهد و از قوانین مکتب پیروی کند. پیروان این مکتب با تذکار و تبعیت از قانون به روح و خردی واحد می‌رسند.

همین طور این مکتب در طی تاریخ چند باری تا مرز انحطاط پیش رفته‌است، اما با جهد نخبگان آن توانسته احیا شود. به علاوه این مکتب از دوران میجی شکلی سیاسی به خود گرفت و علیه سیاست‌های دولت قیام کرد. امروزه هم این مکتب نسبت به دولت و سیاست‌های آن خط و مشی مخالف دارد.

نیز نگاه کنید به

ادیان در ژاپن، شینتو در ژاپن