تأسيس كتابخانه‌هاي عمومي: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در اواخر قرن نوزدهم، [[چین]] به | در اواخر قرن نوزدهم، [[چین]] به تدریج درهای خود را به روی غرب گشود. برخی از نخبگان سیاسی و دانشگاهی نیز ایده‌های علمی پیشرفته‌ی غربی را پذیرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربی را در چین رواج دادند. | ||
از آنجا كه كتابخانه | از آنجا كه كتابخانه مهمترین مركز نشر ایده‌ها و دانش جدید بود، شمار زیادی كتابخانه در همین دوران در سطوح مركزی و استانی و توسط ارگان‌های دولتی و مدارس و دانشگاه‌های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسیس شد. كتابخانه‌ی مشهور «برج گویوئه» نخستین كتابخانه‌ی مدرن چینی، در سال 1902 تأسیس شد كه یكی از اهداف آن روشنگری و احیای فكری مردم از طریق آموزش بود. در این برج كتاب‌های غربی و روزنامه‌های جدیدالانتشار و نشریات ادواری این كشورها در اختیار مردم قرار می‌گرفت و درب سالن‌های مطالعه‌ی این كتابخانه، برخلاف گذشته، به روی عموم مردم باز بود. این كتابخانه، تنها یك مركز نگهداری كتاب نبود، بلكه از طریق آن خدمات مفید دیگری هم به خوانندگان كتاب ارایه می‌شد. | ||
با شروع قرن | با شروع قرن بیستم، شمار بیشتری از كتابخانه‌های مدرن در استان‌های جِه جیانگ، هوبِی، فوجیان و هونان تأسیس و درهای این مراكز به روی عموم مردم گشوده شد. تا سال 1914، مجموعا 18 كتابخانه‌ی استانی در [[چین]] ساخته شد و كتابخانه‌ی پایتخت كه اكنون به كتابخانه‌ی ملی چین تبدیل شده است، در سال 1912 به صورت رسمی افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. همزمان، كتابخانه‌های دانشگاهی نیز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله‌ی آنها می‌توان به كتابخانه‌ی دانشگاه پایتخت، كتابخانه‌ی دانشگاه چینگ خوا و كتابخانه‌ی دانشگاه تربیت معلم پكن اشاره كرد. در دهه‌ی 1930، تمامی دانشگاه‌ها و دانشكده‌های سراسر چین، دارای كتابخانه‌ی ویژه‌ی خود بودند. مضافا اینكه، شماری كتابخانه‌ی تخصصی و شخصی نیز به وجود آمد. در سال 1938، شمار كتابخانه‌های چین به 5196 باب رسید ولی به دلیل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپنی، تنها 391 باب از این كتابخانه‌ها توانستند تا سال 1949 كه [[جمهوری خلق چین]] تأسیس شد، به کار خود ادامه دهند.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد--- ص---</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین]]؛ [[استقرار جمهوری خلق چین]]؛ [[نظام سیاسی جمهوری خلق چین]]؛ [[جمهوری خلق چین(از سال 1949 تاکنون)]]؛ [[جمهوری خلق چین(از سال 2002 تاکنون)]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۲۰
در اواخر قرن نوزدهم، چین به تدریج درهای خود را به روی غرب گشود. برخی از نخبگان سیاسی و دانشگاهی نیز ایده‌های علمی پیشرفته‌ی غربی را پذیرفته و به دنبال آن فرهنگ و علوم غربی را در چین رواج دادند.
از آنجا كه كتابخانه مهمترین مركز نشر ایده‌ها و دانش جدید بود، شمار زیادی كتابخانه در همین دوران در سطوح مركزی و استانی و توسط ارگان‌های دولتی و مدارس و دانشگاه‌های وابسته به مسیونرهای مذهبی تاسیس شد. كتابخانه‌ی مشهور «برج گویوئه» نخستین كتابخانه‌ی مدرن چینی، در سال 1902 تأسیس شد كه یكی از اهداف آن روشنگری و احیای فكری مردم از طریق آموزش بود. در این برج كتاب‌های غربی و روزنامه‌های جدیدالانتشار و نشریات ادواری این كشورها در اختیار مردم قرار می‌گرفت و درب سالن‌های مطالعه‌ی این كتابخانه، برخلاف گذشته، به روی عموم مردم باز بود. این كتابخانه، تنها یك مركز نگهداری كتاب نبود، بلكه از طریق آن خدمات مفید دیگری هم به خوانندگان كتاب ارایه می‌شد.
با شروع قرن بیستم، شمار بیشتری از كتابخانه‌های مدرن در استان‌های جِه جیانگ، هوبِی، فوجیان و هونان تأسیس و درهای این مراكز به روی عموم مردم گشوده شد. تا سال 1914، مجموعا 18 كتابخانه‌ی استانی در چین ساخته شد و كتابخانه‌ی پایتخت كه اكنون به كتابخانه‌ی ملی چین تبدیل شده است، در سال 1912 به صورت رسمی افتتاح و در اختیار علاقمندان قرار گرفت. همزمان، كتابخانه‌های دانشگاهی نیز قارچ گونه در سرتاسر کشور راه اندازی شدند كه از جمله‌ی آنها می‌توان به كتابخانه‌ی دانشگاه پایتخت، كتابخانه‌ی دانشگاه چینگ خوا و كتابخانه‌ی دانشگاه تربیت معلم پكن اشاره كرد. در دهه‌ی 1930، تمامی دانشگاه‌ها و دانشكده‌های سراسر چین، دارای كتابخانه‌ی ویژه‌ی خود بودند. مضافا اینكه، شماری كتابخانه‌ی تخصصی و شخصی نیز به وجود آمد. در سال 1938، شمار كتابخانه‌های چین به 5196 باب رسید ولی به دلیل تشدید جنگ داخلی و آغاز جنگ ضد ژاپنی، تنها 391 باب از این كتابخانه‌ها توانستند تا سال 1949 كه جمهوری خلق چین تأسیس شد، به کار خود ادامه دهند.[۱]
نیز نگاه کنید به فرهنگ عمومی در چین؛ فرهنگ كتابت، كتابداری و كتابخانه در چین؛ استقرار جمهوری خلق چین؛ نظام سیاسی جمهوری خلق چین؛ جمهوری خلق چین(از سال 1949 تاکنون)؛ جمهوری خلق چین(از سال 2002 تاکنون)