سفیدکوه یا اسپین غر: تفاوت میان نسخهها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Spyin kooh.jpg|بندانگشتی|سفیدکوه یا اسپین غر در [[افغانستان]]]] | [[پرونده:Spyin kooh.jpg|بندانگشتی|سفیدکوه یا اسپین غر در [[افغانستان]]. برگرفته از سایت شبکه اطلاع رسانی افغانستان، قابل بازیابی از http://www.afghanpaper.com/info/joghrafia/koh.htm]] | ||
سفیدکوه از جنوب برآمدگی [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] قد میکشد و وادی [[رود کابل]] میان [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] و سفیدکوه قرار گرفته است؛ ولی با کوههای اتمان خیل به [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] متصل است سفیدکوه در شرق [[افغانستان]] قرار گرفته و از غرب پیشاور در پاکستان آغاز میشود و به طول ۱۵۰ کیلومتر به طرف غرب امتداد مییابد. | سفیدکوه از جنوب برآمدگی [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] قد میکشد و وادی [[رود کابل]] میان [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] و سفیدکوه قرار گرفته است؛ ولی با کوههای اتمان خیل به [[کوههای هندوکش افغانستان|هندوکش]] متصل است سفیدکوه در شرق [[افغانستان]] قرار گرفته و از غرب پیشاور در پاکستان آغاز میشود و به طول ۱۵۰ کیلومتر به طرف غرب امتداد مییابد. | ||
نسخهٔ ۵ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۰۷
سفیدکوه از جنوب برآمدگی هندوکش قد میکشد و وادی رود کابل میان هندوکش و سفیدکوه قرار گرفته است؛ ولی با کوههای اتمان خیل به هندوکش متصل است سفیدکوه در شرق افغانستان قرار گرفته و از غرب پیشاور در پاکستان آغاز میشود و به طول ۱۵۰ کیلومتر به طرف غرب امتداد مییابد.
سفیدکوه در غرب گندمک به نام سیاهکوه یاد میشود و تا سد درونته در جلالآباد ادامه مییابد. گذرگاه خیبر در انتهای شرقی سفیدکوه قرار دارد. بلندترین قله سفیدکوه، سیکارم با ۴۷۳۲ متر ارتفاع از سطح دریاست. درههای خوگیانی، جاجی، زرمت و آچین از مهمترین درههای سفیدکوه است.
قلههای سفیدکوه پیوسته پوشیده از برف است و بهاینعلت آن را سفیدکوه مینامند. افغانها آن را اسپین غر میخوانند که به معنای سفیدکوه است، رودهای کرم و چمکنی از جمله رودهاییاند که از سفیدکوه سرچشمه میگیرند[۱].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ علی آبادی، علیرضا(1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص. 17-24.