رسانه های کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۲: خط ۲:
رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی به مجموعه ابزارها، روش‌ها و مسیرهایی گفته می‌شود که برای ایجاد ارتباط با مخاطبان انبوه به کار گرفته می‌شود. به عبارت دیگر، رسانه جمعی در زمان واحد پیام‌های یکسان را برای تعداد زیادی از افراد ارسال می‌کند. می‌توان رسانه‌های خبری را در قالب مجموعه‌ای از روزنامه‌ها، مجلات و شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی گنجاند که وظیفه آنها انتشار اخبار و وقایع در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.  
رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی به مجموعه ابزارها، روش‌ها و مسیرهایی گفته می‌شود که برای ایجاد ارتباط با مخاطبان انبوه به کار گرفته می‌شود. به عبارت دیگر، رسانه جمعی در زمان واحد پیام‌های یکسان را برای تعداد زیادی از افراد ارسال می‌کند. می‌توان رسانه‌های خبری را در قالب مجموعه‌ای از روزنامه‌ها، مجلات و شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی گنجاند که وظیفه آنها انتشار اخبار و وقایع در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.  


در [[کانادا]] رسانه‌های جمعی دارای امتیازات و منابعی هستند. این امتیازها از ماهیت و کارکرد رسانه‌های نوین ناشی می‌شود که غالباً رسانه‌های جمعی هستند. ویژگی رسانه‌های جمعی نوین در این کشور شامل: ۱) سرعت انتشار، ۲) نظم انتشار، ۳) گستردگی حوزه انتشار، ۴) تداوم انتشار، ۵) فراگیری و پوشش مخاطبان، ۶) دستیابی به قضاوت و داوری مخاطبان انبوه و ۷) آسانی دسترسی است.
در [[کانادا]] رسانه‌های جمعی دارای امتیازات و منابعی هستند. این امتیازها از ماهیت و کارکرد رسانه‌های نوین ناشی می‌شود که غالباً رسانه‌های جمعی هستند. ویژگی رسانه‌های جمعی نوین در این کشور شامل:


رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی در این کشور بسیار متنوع‌اند و شامل رسانه‌های نوشتاری(نظیر کتاب، روزنامه، مجله)، رسانه‌های دیداری - تصویری(نظیر تلویزیون و سینما)، رسانه‌های شنیداری(نظیر رادیو)، رسانه‌های مجازی(شامل [[اینترنت در کانادا|اینترنت]]، شبکه‌های اجتماعی)، رسانه‌های دیجیتالی- الکترونیک(نظیر موبایل)، رسانه‌های شفاهی(نظیر سخنرانی) و رسانه‌های خیابانی و تبلیغات شهری(نظیر بیلبوردها و بنرها) می‌شوند. در این کشور وسایل ارتباط جمعی سه وظیفه: 1) خبری و آموزشی، 2) راهنمایی و رهبری، 3) تفریحی و تبلیغی را برعهده دارند.
* سرعت انتشار؛
* نظم انتشار؛
* گستردگی حوزه انتشار؛
* تداوم انتشار؛
* فراگیری و پوشش مخاطبان؛
* دستیابی به قضاوت و داوری مخاطبان انبوه؛
* آسانی دسترسی است.
 
رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی در این کشور بسیار متنوع‌اند و شامل رسانه‌های نوشتاری(نظیر کتاب، روزنامه، مجله)، رسانه‌های دیداری - تصویری(نظیر تلویزیون و سینما)، رسانه‌های شنیداری(نظیر رادیو)، رسانه‌های مجازی(شامل [[اینترنت در کانادا|اینترنت]]، شبکه‌های اجتماعی)، رسانه‌های دیجیتالی- الکترونیک(نظیر موبایل)، رسانه‌های شفاهی(نظیر سخنرانی) و رسانه‌های خیابانی و تبلیغات شهری(نظیر بیلبوردها و بنرها) می‌شوند. در این کشور وسایل ارتباط جمعی سه وظیفه:
 
1) خبری و آموزشی،  
 
2) راهنمایی و رهبری،  
 
3) تفریحی و تبلیغی را برعهده دارند.


روزنامه‌های پر تیراژ، شبکه‌های متنوع رادیویی و تلویزیونی و [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا|خبرگزاری‌های]] مختلفی در این کشور مشغول فعالیت هستند. دپارتمان میراث فرهنگی [[کانادا]] با همکاری شرکت مخابرات و سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو تلویزیون]]، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می‌نمایند، برنامه‌ریزی‌های جامع در حمایت از این رسانه‌ها را انجام می‌دهند. کمیسیون ارتباطات راه دور با همکاری سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو-تلویزیون]] و با استناد به ماده قانون ویژه خبررسانی مصوب سال 1991م امور بخش کابلی [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو و تلویزیون]] را برعهده دارد. کمیسیون مذکور مجوز [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا|خبرگزاری‌های]] دولتی و خصوصی را صادر و تجدید می‌نماید.
روزنامه‌های پر تیراژ، شبکه‌های متنوع رادیویی و تلویزیونی و [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا|خبرگزاری‌های]] مختلفی در این کشور مشغول فعالیت هستند. دپارتمان میراث فرهنگی [[کانادا]] با همکاری شرکت مخابرات و سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو تلویزیون]]، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می‌نمایند، برنامه‌ریزی‌های جامع در حمایت از این رسانه‌ها را انجام می‌دهند. کمیسیون ارتباطات راه دور با همکاری سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو-تلویزیون]] و با استناد به ماده قانون ویژه خبررسانی مصوب سال 1991م امور بخش کابلی [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو و تلویزیون]] را برعهده دارد. کمیسیون مذکور مجوز [[خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا|خبرگزاری‌های]] دولتی و خصوصی را صادر و تجدید می‌نماید.


صنایع [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو و تلویزیون]]، تولیدات شبکه­های تلویزیونی کابلی، فیلم و ویدئو، صنعت ضبط صدا، نشر کتاب، روزنامه و فصل‌نامه دراین کشور جزو صنایع فرهنگی محسوب می­شوند. سازمان میراث فرهنگی کشور با همکاری شرکت مخابرات و سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو تلویزیون،]] که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می­نمایند، به برنامه ­ریزی­ های جامع در حمایت از آثار و صنایع فرهنگی کشور اقدام می‌کنند.
صنایع [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو و تلویزیون]]، تولیدات شبکه­ های تلویزیونی کابلی، فیلم و ویدئو، صنعت ضبط صدا، نشر کتاب، روزنامه و فصل‌نامه دراین کشور جزو صنایع فرهنگی محسوب می­شوند. سازمان میراث فرهنگی کشور با همکاری شرکت مخابرات و سازمان [[رادیو و تلویزیون در کانادا|رادیو تلویزیون،]] که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می­نمایند، به برنامه ­ریزی­ های جامع در حمایت از آثار و صنایع فرهنگی کشور اقدام می‌کنند.


می­توان رسانه­ های خبری را در قالب مجموعه ­ای از روزنامه ­ها، مجلات و شبکه ­های تلویزیونی و رادیویی دسته بندی کرد که وظیفه آن ها انتشار اخبار و وقایع در زمینه­ های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.<ref>Vipond, M. (2000). The mass media in Canada (3rd ed.). James Lorimer & Company.</ref> <ref>Skinner, D., Compton, J. R., & Gasher, M. (2005). Converging media, diverging politics: United States and Canada. Lexington Books.</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.369-371.</ref>
می­توان رسانه­ های خبری را در قالب مجموعه ­ای از روزنامه ­ها، مجلات و شبکه ­های تلویزیونی و رادیویی دسته بندی کرد که وظیفه آن ها انتشار اخبار و وقایع در زمینه­ های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.<ref>Vipond, M. (2000). The mass media in Canada (3rd ed.). James Lorimer & Company.</ref> <ref>Skinner, D., Compton, J. R., & Gasher, M. (2005). Converging media, diverging politics: United States and Canada. Lexington Books.</ref><ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.369-371.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۴۱

رسانه های کانادا -
رسانه های کانادا. قابل بازیابی از https://edvisioned.ca/category/reflection/

رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی به مجموعه ابزارها، روش‌ها و مسیرهایی گفته می‌شود که برای ایجاد ارتباط با مخاطبان انبوه به کار گرفته می‌شود. به عبارت دیگر، رسانه جمعی در زمان واحد پیام‌های یکسان را برای تعداد زیادی از افراد ارسال می‌کند. می‌توان رسانه‌های خبری را در قالب مجموعه‌ای از روزنامه‌ها، مجلات و شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی گنجاند که وظیفه آنها انتشار اخبار و وقایع در زمینه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.

در کانادا رسانه‌های جمعی دارای امتیازات و منابعی هستند. این امتیازها از ماهیت و کارکرد رسانه‌های نوین ناشی می‌شود که غالباً رسانه‌های جمعی هستند. ویژگی رسانه‌های جمعی نوین در این کشور شامل:

  • سرعت انتشار؛
  • نظم انتشار؛
  • گستردگی حوزه انتشار؛
  • تداوم انتشار؛
  • فراگیری و پوشش مخاطبان؛
  • دستیابی به قضاوت و داوری مخاطبان انبوه؛
  • آسانی دسترسی است.

رسانه‌ها و وسایل ارتباط جمعی در این کشور بسیار متنوع‌اند و شامل رسانه‌های نوشتاری(نظیر کتاب، روزنامه، مجله)، رسانه‌های دیداری - تصویری(نظیر تلویزیون و سینما)، رسانه‌های شنیداری(نظیر رادیو)، رسانه‌های مجازی(شامل اینترنت، شبکه‌های اجتماعی)، رسانه‌های دیجیتالی- الکترونیک(نظیر موبایل)، رسانه‌های شفاهی(نظیر سخنرانی) و رسانه‌های خیابانی و تبلیغات شهری(نظیر بیلبوردها و بنرها) می‌شوند. در این کشور وسایل ارتباط جمعی سه وظیفه:

1) خبری و آموزشی،

2) راهنمایی و رهبری،

3) تفریحی و تبلیغی را برعهده دارند.

روزنامه‌های پر تیراژ، شبکه‌های متنوع رادیویی و تلویزیونی و خبرگزاری‌های مختلفی در این کشور مشغول فعالیت هستند. دپارتمان میراث فرهنگی کانادا با همکاری شرکت مخابرات و سازمان رادیو تلویزیون، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می‌نمایند، برنامه‌ریزی‌های جامع در حمایت از این رسانه‌ها را انجام می‌دهند. کمیسیون ارتباطات راه دور با همکاری سازمان رادیو-تلویزیون و با استناد به ماده قانون ویژه خبررسانی مصوب سال 1991م امور بخش کابلی رادیو و تلویزیون را برعهده دارد. کمیسیون مذکور مجوز خبرگزاری‌های دولتی و خصوصی را صادر و تجدید می‌نماید.

صنایع رادیو و تلویزیون، تولیدات شبکه­ های تلویزیونی کابلی، فیلم و ویدئو، صنعت ضبط صدا، نشر کتاب، روزنامه و فصل‌نامه دراین کشور جزو صنایع فرهنگی محسوب می­شوند. سازمان میراث فرهنگی کشور با همکاری شرکت مخابرات و سازمان رادیو تلویزیون، که امور خبررسانی و صنایع مخابراتی و کابلی کشور را ساماندهی می­نمایند، به برنامه ­ریزی­ های جامع در حمایت از آثار و صنایع فرهنگی کشور اقدام می‌کنند.

می­توان رسانه­ های خبری را در قالب مجموعه ­ای از روزنامه ­ها، مجلات و شبکه ­های تلویزیونی و رادیویی دسته بندی کرد که وظیفه آن ها انتشار اخبار و وقایع در زمینه­ های مختلف اجتماعی، اقتصادی و نظایر آن است.[۱] [۲][۳]

نیز نگاه کنید به

رسانه‌ها و وسائل ارتباط جمعی کانادا؛ خبرگزاری ها و سازمان‌های رسانه ای در کانادا       

کتابشناسی

  1. ↑ Vipond, M. (2000). The mass media in Canada (3rd ed.). James Lorimer & Company.
  2. ↑ Skinner, D., Compton, J. R., & Gasher, M. (2005). Converging media, diverging politics: United States and Canada. Lexington Books.
  3. ↑ لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.369-371.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=رسانه_های_کانادا&oldid=58123»