دانشگاه پاریس: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''دانشگاه پاریس:''' اصطلاح «دانشگاه پاریس» عنوانی است که بر سیزده دانشگاه پاریس اطلاق می شود. یعنی سیزده دانشگاه در پاریس هستند که هر کدام اسم خاص خود را دارند و در عین حال اسم دانشگاه پاریس به اضافه یک شماره که از یک تا سیزده است را نیز دارند. بر...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اصطلاح «دانشگاه پاریس» عنوانی است که بر سیزده [[دانشگاه پاریس]] اطلاق می‌شود. یعنی سیزده دانشگاه در پاریس هستند که هر کدام اسم خاص خود را دارند و در عین حال اسم دانشگاه پاریس به اضافه یک شماره که از یک تا سیزده است را نیز دارند. برای مثال [[دانشگاه پاریس۲(پانتئون - آسس)|دانشگاه پانتئون سوربون]]، دانشگاه پاریس 1 و دانشگاه نانتر، دانشگاه پاریس 10 نامیده می‌شود. گفتنی است دانشگاههائی که در پاریس هستند محدود به این سیزده دانشگاه نمی‌باشند. | |||
چهار دانشگاه از | چهار دانشگاه از دانشگاههای سیزده‌گانه دانشگاه پاریس، در تعریف کلی، تحت عنوان [[دانشگاه سوربون]] شناخته می‌شوند. همه دانشکده‌های این دانشگاه قبلا به صورت یک مجموعه در مرکز پاریس بوده اما امروز این دانشگاه به چند دانشگاه مختلف تقسیم شده‌است. | ||
این | این دانشگاهها عبارتند از: [[دانشگاه پاریس۲(پانتئون - آسس)|پاریس I (پانتئون سوربن)]]- [[دانشگاه پاریس۳(سوربن جدید)|پاریس III (سوربن جدید)]]- پاریس IV (پاریس سوربن)- پاریس V (پاریس دکارت) این چهار دانشگاه دولتی در بنای تاریخی سوربن قرار دارند. بخش مهمی از [[آموزش عالی فرانسه]] در زمینه‌های ادبیات، زبان شناسی، علوم اجتماعی و فلسفه در دانشگاههای سوربن قدیم و سوربن جدید است. در بین این پنج دانشگاه، فقط [[دانشگاه پاریس۲(پانتئون - آسس)|پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون)]] و پاریس 5 دارای رشته حقوق می‌باشند. از لحاظ سطح علمی و دارا بودن اساتید برجسته و سایر معیارها، دانشگاه پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون) در رشته حقوق حرف اول را می‌زند. | ||
بنابراین، دانشگاه سوربونی که دانشجویان حقوق دنیا آن را می‌شناسند، دانشگاه پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون) دقیقا نامیده می‌شود.دانشگاه پی یر و ماری کوری قبلا جزء دانشگاه سوربن بوده است. همه دانشکده‌های فنی مهندسی سوربن امروز دانشگاه پی یر و ماری کوری را تشکیل می‌دهند. این دانشگاه به افتخار پی یر کوری و ماری کوری دو دانشمند فرانسوی به این نام نامیده شده‌است. دانشگاه پی یر و ماری کوری در میدان ژوسیو واقع است.<ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[دانشگاه های فرانسه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۵
اصطلاح «دانشگاه پاریس» عنوانی است که بر سیزده دانشگاه پاریس اطلاق می‌شود. یعنی سیزده دانشگاه در پاریس هستند که هر کدام اسم خاص خود را دارند و در عین حال اسم دانشگاه پاریس به اضافه یک شماره که از یک تا سیزده است را نیز دارند. برای مثال دانشگاه پانتئون سوربون، دانشگاه پاریس 1 و دانشگاه نانتر، دانشگاه پاریس 10 نامیده می‌شود. گفتنی است دانشگاههائی که در پاریس هستند محدود به این سیزده دانشگاه نمی‌باشند.
چهار دانشگاه از دانشگاههای سیزده‌گانه دانشگاه پاریس، در تعریف کلی، تحت عنوان دانشگاه سوربون شناخته می‌شوند. همه دانشکده‌های این دانشگاه قبلا به صورت یک مجموعه در مرکز پاریس بوده اما امروز این دانشگاه به چند دانشگاه مختلف تقسیم شده‌است.
این دانشگاهها عبارتند از: پاریس I (پانتئون سوربن)- پاریس III (سوربن جدید)- پاریس IV (پاریس سوربن)- پاریس V (پاریس دکارت) این چهار دانشگاه دولتی در بنای تاریخی سوربن قرار دارند. بخش مهمی از آموزش عالی فرانسه در زمینه‌های ادبیات، زبان شناسی، علوم اجتماعی و فلسفه در دانشگاههای سوربن قدیم و سوربن جدید است. در بین این پنج دانشگاه، فقط پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون) و پاریس 5 دارای رشته حقوق می‌باشند. از لحاظ سطح علمی و دارا بودن اساتید برجسته و سایر معیارها، دانشگاه پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون) در رشته حقوق حرف اول را می‌زند.
بنابراین، دانشگاه سوربونی که دانشجویان حقوق دنیا آن را می‌شناسند، دانشگاه پاریس 1 (پانتئون ـ سوربون) دقیقا نامیده می‌شود.دانشگاه پی یر و ماری کوری قبلا جزء دانشگاه سوربن بوده است. همه دانشکده‌های فنی مهندسی سوربن امروز دانشگاه پی یر و ماری کوری را تشکیل می‌دهند. این دانشگاه به افتخار پی یر کوری و ماری کوری دو دانشمند فرانسوی به این نام نامیده شده‌است. دانشگاه پی یر و ماری کوری در میدان ژوسیو واقع است.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،