حقوق مربوط به آموزش زنان چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در قانون اساسی، [[نظام آموزش و پرورش در چین معاصر|قانون آموزش و پرورش اجباری]]، [[حقوق مربوط به زنان چین|قانون تأمین حقوق زنان]] و سایر مقررات [[چین]]، حق آموزش به صورت مساوی برای زنان و مردان قید شده است. | |||
در قانون اساسی، قانون آموزش و پرورش | |||
=== | بر این اساس، نسبت ورود دختران و پسران به مدارس، در سال2009میلادی، 99/10درصد دختر در مقابل 99/1درصد پسر بوده است. این رقم در دانشگاه‌ها 51/2درصد دختر در برابر 48/8درصد پسر بوده است. در سال‌های اخیر، سطح آموزش زنان [[چین]] به طور قابل ملاحظه‌ای ارتقا یافته و اختلاف دوران آموزش بین زنان و مردان بیش از پیش کاهش یافته است. تفاوت دوران تحصیلات بین زنان و مردان از1/4 سال در سال 1995میلادی، به 1/07 سال کاهش یافته است.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.346.</ref> | ||
{{به روز رسانی}} | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[حقوق مربوط به زنان چین]]؛ [[چارچوب های قانونی برای دفاع از حقوق زنان چین]]؛ [[مقررات حفظ حقوق زنان چین در محیط کار]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۵:۳۸
در قانون اساسی، قانون آموزش و پرورش اجباری، قانون تأمین حقوق زنان و سایر مقررات چین، حق آموزش به صورت مساوی برای زنان و مردان قید شده است.
بر این اساس، نسبت ورود دختران و پسران به مدارس، در سال2009میلادی، 99/10درصد دختر در مقابل 99/1درصد پسر بوده است. این رقم در دانشگاه‌ها 51/2درصد دختر در برابر 48/8درصد پسر بوده است. در سال‌های اخیر، سطح آموزش زنان چین به طور قابل ملاحظه‌ای ارتقا یافته و اختلاف دوران آموزش بین زنان و مردان بیش از پیش کاهش یافته است. تفاوت دوران تحصیلات بین زنان و مردان از1/4 سال در سال 1995میلادی، به 1/07 سال کاهش یافته است.[۱]
در حال به روز رسانی و ویرایش
نیز نگاه کنید به
حقوق مربوط به زنان چین؛ چارچوب های قانونی برای دفاع از حقوق زنان چین؛ مقررات حفظ حقوق زنان چین در محیط کار
کتابشناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.346.