آرامی ها در سوریه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
واژه آرام از ریشه «رام» (''rum'') در زبان آرامی، به معنی «بلندی» است. | واژه آرام از ریشه «رام» (''rum'') در زبان آرامی، به معنی «بلندی» است. دولت آرامی اتحادیه‌ای از قبایل بدوی سامی‌نژاد آرامی‌زبان بود که در پیرامون کویر در شرق رود [[اردن]] و [[دریای مرده]] (بحرالمَیِت) می‌زیستند. این شبانان چادرنشین و بیابانگرد در واقع، از بومیترین تمدنهایی بودند که بر [[سوریه]] حکمفرما شدند؛ در حالی که پا از [[سوریه]] نیز بیرون نگذاشتند؛ زیرا علی رغم این که بین قرن ۱۱–۸ پ. م آرام آرام، منطقه بزرگی در مرکز و شمال [[سوریه]] را اشغال کردند.؛ اما هیچ نشانهای از حضور ایشان در سواحل مدیترانه یا انطاکیه و بین النهرین نیست. | ||
حکومت آرامی در سوریه بالاخره از دولت آشور شکست خورد... | حکومت آرامی در [[سوریه]] بالاخره از دولت آشور شکست خورد... | ||
نخستین دولتشهر آرامی «آرام رحوب» در مجاورت «آرام صوبة» بود. صوبه شهری باستانی است که موقعیت نامعلوم دارد. طبق تورات، در شمال شرقی قلمرو «داود نبی ع» قرار | نخستین دولتشهر آرامی «آرام رحوب» در مجاورت «آرام صوبة» بود. صوبه شهری باستانی است که موقعیت نامعلوم دارد. طبق تورات، در شمال شرقی قلمرو «داود نبی ع» قرار داشت؛ بعضی موقعیت این دو شهر را تقریباً منطقهای بین فرات و دمشق و بعضی تحقیقاً حُمص دانستهاند. | ||
طبق روایات کتب عهد عتیق (تورات) فرمانروایان مقدس بنی اسرائیل ، داود وسلیمان نبی علیهما السلام، با حکمرانان رحوب و صوبه نبردهایی | طبق روایات کتب عهد عتیق (تورات) فرمانروایان مقدس بنی اسرائیل ، داود وسلیمان نبی علیهما السلام، با حکمرانان رحوب و صوبه نبردهایی داشتهاند و حضور آرامیان در این معادله قدرت و به نفع این دوشهر با مهاجرت از شرق فرات به طرف غرب صورت گرفته است. احتمالاً پس از آن بوده که واژه آرام به ابتدای نام این دوشهر افزوده شده است؛ کما این که در استعمال این وازه در تسمیه این دو شهر در نسخ مختلف اختلاف هست. | ||
بعضی | بعضی دولتشهر های آرامی در [[سوریه]] عبارتند از : آرام رحوب (''Aram Rehob'')، آرام صوبه (''Aram'' ''Zobah'') در حمص، آرام دمشق در دمشق، بیت آگوسی (''Bit-Agusi'') در حلب، بیت گَبری (''Bit-Gabbari'') (سمعال) در غازیانتپه ترکیه، حماث (''Hamath'') در حماه، بیت خلوپی (''Bit-Khalupi'') و بیت بهیانی (''Bit Bahiani)'' در شرق رودخانه خابور، بیت زمانی (''Bit-Zamani'') در جنوب شرقی ترکیه منطقه «تورآیدین»، اوسروئن (''Osroene'') در ادسای ترکیه، پادان آرام (''Paddan Aram'') در حران ترکیه، بیت هالوپ (''Bit-Halupe'') در تلاقی خابور و فرات، لوهوتی (''Luhuti'') در جبله (جنوب حلب)، بیت آدینی (''Bit-Adini'') در غرب فرات، ماآکا (''Maachah'') در شرق [[رود اردن]] و بسیاری دیگرواژه آرام از ریشه «رام» (''rum'') در زبان آرامی، به معنی «بلندی» است. دولت آرامی اتحادیه‌ای از قبایل بدوی سامی‌نژاد آرامی‌زبان بود که در پیرامون کویر در شرق رود [[اردن]] و [[دریای مرده]] (بحرالمَیِت) می‌زیستند. این شبانان چادرنشین و بیابانگرد در واقع، از بومیترین تمدنهایی بودند که بر [[سوریه]] حکمفرما شدند؛ در حالی که پا از [[سوریه]] نیز بیرون نگذاشتند؛ زیرا علی رغم این که بین قرن ۱۱–۸ پ. م آرام آرام، منطقه بزرگی در مرکز و شمال [[سوریه]] را اشغال کردند.؛ اما هیچ نشانهای از حضور ایشان در سواحل مدیترانه یا انطاکیه و بین النهرین نیست. | ||
حکومت آرامی در [[سوریه]] بالاخره از دولت آشور شکست خورد... | |||
نخستین دولتشهر آرامی «آرام رحوب» در مجاورت «آرام صوبة» بود. صوبه شهری باستانی است که موقعیت نامعلوم دارد. طبق تورات، در شمال شرقی قلمرو «داود نبی ع» قرار داشت؛ بعضی موقعیت این دو شهر را تقریباً منطقهای بین فرات و دمشق و بعضی تحقیقاً حُمص دانستهاند. | |||
طبق روایات کتب عهد عتیق (تورات) فرمانروایان مقدس بنی اسرائیل ، داود وسلیمان نبی علیهما السلام، با حکمرانان رحوب و صوبه نبردهایی داشتهاند و حضور آرامیان در این معادله قدرت و به نفع این دوشهر با مهاجرت از شرق فرات به طرف غرب صورت گرفته است. احتمالاً پس از آن بوده که واژه آرام به ابتدای نام این دوشهر افزوده شده است؛ کما این که در استعمال این وازه در تسمیه این دو شهر در نسخ مختلف اختلاف هست. | |||
بعضی دولتشهر های آرامی در [[سوریه]] عبارتند از : آرام رحوب (''Aram Rehob'')، آرام صوبه (''Aram'' ''Zobah'') در حمص، آرام دمشق در دمشق[53]، بیت آگوسی (''Bit-Agusi'') در حلب، بیت گَبری (''Bit-Gabbari'') (سمعال) در غازیانتپه ترکیه، حماث (''Hamath'') در حماه، بیت خلوپی (''Bit-Khalupi'') و بیت بهیانی (''Bit Bahiani)'' در شرق رودخانه خابور، بیت زمانی (''Bit-Zamani'') در جنوب شرقی ترکیه منطقه «تورآیدین»، اوسروئن (''Osroene'') در ادسای ترکیه، پادان آرام (''Paddan Aram'') در حران ترکیه، بیت هالوپ (''Bit-Halupe'') در تلاقی خابور و فرات، لوهوتی (''Luhuti'') در جبله (جنوب حلب)، بیت آدینی (''Bit-Adini'') در غرب فرات، ماآکا (''Maachah'') در شرق [[رود اردن]] و بسیاری دیگر.<ref>شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[تاریخ دوره باستان سوریه]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۶
واژه آرام از ریشه «رام» (rum) در زبان آرامی، به معنی «بلندی» است. دولت آرامی اتحادیه‌ای از قبایل بدوی سامی‌نژاد آرامی‌زبان بود که در پیرامون کویر در شرق رود اردن و دریای مرده (بحرالمَیِت) می‌زیستند. این شبانان چادرنشین و بیابانگرد در واقع، از بومیترین تمدنهایی بودند که بر سوریه حکمفرما شدند؛ در حالی که پا از سوریه نیز بیرون نگذاشتند؛ زیرا علی رغم این که بین قرن ۱۱–۸ پ. م آرام آرام، منطقه بزرگی در مرکز و شمال سوریه را اشغال کردند.؛ اما هیچ نشانهای از حضور ایشان در سواحل مدیترانه یا انطاکیه و بین النهرین نیست.
حکومت آرامی در سوریه بالاخره از دولت آشور شکست خورد...
نخستین دولتشهر آرامی «آرام رحوب» در مجاورت «آرام صوبة» بود. صوبه شهری باستانی است که موقعیت نامعلوم دارد. طبق تورات، در شمال شرقی قلمرو «داود نبی ع» قرار داشت؛ بعضی موقعیت این دو شهر را تقریباً منطقهای بین فرات و دمشق و بعضی تحقیقاً حُمص دانستهاند.
طبق روایات کتب عهد عتیق (تورات) فرمانروایان مقدس بنی اسرائیل ، داود وسلیمان نبی علیهما السلام، با حکمرانان رحوب و صوبه نبردهایی داشتهاند و حضور آرامیان در این معادله قدرت و به نفع این دوشهر با مهاجرت از شرق فرات به طرف غرب صورت گرفته است. احتمالاً پس از آن بوده که واژه آرام به ابتدای نام این دوشهر افزوده شده است؛ کما این که در استعمال این وازه در تسمیه این دو شهر در نسخ مختلف اختلاف هست.
بعضی دولتشهر های آرامی در سوریه عبارتند از : آرام رحوب (Aram Rehob)، آرام صوبه (Aram Zobah) در حمص، آرام دمشق در دمشق، بیت آگوسی (Bit-Agusi) در حلب، بیت گَبری (Bit-Gabbari) (سمعال) در غازیانتپه ترکیه، حماث (Hamath) در حماه، بیت خلوپی (Bit-Khalupi) و بیت بهیانی (Bit Bahiani) در شرق رودخانه خابور، بیت زمانی (Bit-Zamani) در جنوب شرقی ترکیه منطقه «تورآیدین»، اوسروئن (Osroene) در ادسای ترکیه، پادان آرام (Paddan Aram) در حران ترکیه، بیت هالوپ (Bit-Halupe) در تلاقی خابور و فرات، لوهوتی (Luhuti) در جبله (جنوب حلب)، بیت آدینی (Bit-Adini) در غرب فرات، ماآکا (Maachah) در شرق رود اردن و بسیاری دیگرواژه آرام از ریشه «رام» (rum) در زبان آرامی، به معنی «بلندی» است. دولت آرامی اتحادیه‌ای از قبایل بدوی سامی‌نژاد آرامی‌زبان بود که در پیرامون کویر در شرق رود اردن و دریای مرده (بحرالمَیِت) می‌زیستند. این شبانان چادرنشین و بیابانگرد در واقع، از بومیترین تمدنهایی بودند که بر سوریه حکمفرما شدند؛ در حالی که پا از سوریه نیز بیرون نگذاشتند؛ زیرا علی رغم این که بین قرن ۱۱–۸ پ. م آرام آرام، منطقه بزرگی در مرکز و شمال سوریه را اشغال کردند.؛ اما هیچ نشانهای از حضور ایشان در سواحل مدیترانه یا انطاکیه و بین النهرین نیست.
حکومت آرامی در سوریه بالاخره از دولت آشور شکست خورد...
نخستین دولتشهر آرامی «آرام رحوب» در مجاورت «آرام صوبة» بود. صوبه شهری باستانی است که موقعیت نامعلوم دارد. طبق تورات، در شمال شرقی قلمرو «داود نبی ع» قرار داشت؛ بعضی موقعیت این دو شهر را تقریباً منطقهای بین فرات و دمشق و بعضی تحقیقاً حُمص دانستهاند.
طبق روایات کتب عهد عتیق (تورات) فرمانروایان مقدس بنی اسرائیل ، داود وسلیمان نبی علیهما السلام، با حکمرانان رحوب و صوبه نبردهایی داشتهاند و حضور آرامیان در این معادله قدرت و به نفع این دوشهر با مهاجرت از شرق فرات به طرف غرب صورت گرفته است. احتمالاً پس از آن بوده که واژه آرام به ابتدای نام این دوشهر افزوده شده است؛ کما این که در استعمال این وازه در تسمیه این دو شهر در نسخ مختلف اختلاف هست.
بعضی دولتشهر های آرامی در سوریه عبارتند از : آرام رحوب (Aram Rehob)، آرام صوبه (Aram Zobah) در حمص، آرام دمشق در دمشق[53]، بیت آگوسی (Bit-Agusi) در حلب، بیت گَبری (Bit-Gabbari) (سمعال) در غازیانتپه ترکیه، حماث (Hamath) در حماه، بیت خلوپی (Bit-Khalupi) و بیت بهیانی (Bit Bahiani) در شرق رودخانه خابور، بیت زمانی (Bit-Zamani) در جنوب شرقی ترکیه منطقه «تورآیدین»، اوسروئن (Osroene) در ادسای ترکیه، پادان آرام (Paddan Aram) در حران ترکیه، بیت هالوپ (Bit-Halupe) در تلاقی خابور و فرات، لوهوتی (Luhuti) در جبله (جنوب حلب)، بیت آدینی (Bit-Adini) در غرب فرات، ماآکا (Maachah) در شرق رود اردن و بسیاری دیگر.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)