سلسله یوان: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''''سلسله ­ی یوان(1368-1271 میلادی)''''' سلسله­ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­ها شد. آن­ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه­ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''''سلسله ­ی یوان(1368-1271 میلادی)'''''
[[پرونده:1.jpg|بندانگشتی|تصویری از سلسله یوآن. قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php?title=%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%8C_%D8%B3%D9%84%D8%B3%D9%84%D9%87]][[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|سلسله­ ی جین]] که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­ ها شد. آن­ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه‌ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­ ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به [[چین|سرتاسر چین]] سفر کرده و نخستین گزارش ­ها را از عجایب [[چین]] به اروپا بردند. در سلسله­ ی یوان، مغول­ ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­ های وسیع و زندگی بر پایه‌ی [[فرهنگ چینی|فرهنگ]] و [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین|آداب و رسوم]] خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین|آداب و رسوم]] و [[فرهنگ چینی]].


سلسله­ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­ها شد. آن­ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه­ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارش­ها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسله­ی یوان، مغول­ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­های وسیع و زندگی بر پایه­ی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.
=== '''[[سلسله یوان]](1368-1271 میلادی)''' ===
قوبلای خان، نوه‌ی چنگیز، طرفدار پذیرش [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین|آداب و رسوم چینی]]، سلسله­ ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از [[پکن]] به ­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین [[چین]] حکومت می­‌کرد استفاده نمود.


قوبلای خان، نوه­ی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسله­ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت می­کرد استفاده نمود.
براساس گزارش‌­های موجود، [[چین]] پیش از اشغال مغول­ ها، 120 میلیون نفر [[جمعیت چین|جمعیت]] داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، [[جمعیت چین|جمعیت این کشور]] به سختی به 60 میلیون نفر می­ رسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش [[جمعیت چین|جمعیت]] را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته(Frederick W. Mote)معتقدند که کاهش [[جمعیت چین|جمعیت]] به واسطه‌ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی [[جمعیت چین|جمعیت]]. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک(Timothy Brook) که می­گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از [[جمعیت چین]] به­ کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل(William Macnill) و دیوید مورگان( David Morgan)معتقدند که عامل اصلی کاهش [[جمعیت چین|جمعیت]] در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد [[جمعیت چین]] کشته شوند<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.126-128.</ref>.


براساس گزارش­های موجود،  چین پیش از اشغال مغول­ها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر می­رسید. مشکل به­توان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته<sup>[1]</sup> معتقدند که کاهش جمعیت به واسطه­ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک<sup>[2]</sup> که می­گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین به­کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل<sup>[3]</sup> و دیوید مورگان<sup>[4]</sup> معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند<ref>سابقی، محمد علی(1392). جامعه و فرهنگ چین.جلد 1. تهران: موسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،</ref>
== نگاه کنید به ==
----[1]- Frederick W. Mote.
[[تاریخ چین]]؛ [[سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)]]؛ [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی]]  


[2]- Timothy Brook.
== کتابشناسی ==
 
[3]- William Macnill.
 
[4]- David Morgan.

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۴۰

تصویری از سلسله یوآن. قابل بازیابی از https://wikijoo.ir/index.php?title=%DB%8C%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%8C_%D8%B3%D9%84%D8%B3%D9%84%D9%87

سلسله­ ی جین که توسط جورچین بنیان گذاشته شده بود، مغلوب مغول­ ها شد. آن­ها بعدا سونگ جنوبی را هم در مبارزه­ای خونین و طولانی مدت ، نخستین جنگی که اسلحه‌ی آتشین در آن نقش زیادی داشت، شکست دادند. در عصر پس از جنگ که عصر مغول­ ها نام گرفت، ماجراجویان غربی هم­چون مارکوپولو، به سرتاسر چین سفر کرده و نخستین گزارش ­ها را از عجایب چین به اروپا بردند. در سلسله­ ی یوان، مغول­ ها به دو دسته تقسیم شدند، بخشی معتقد به استقرار در دشت­ های وسیع و زندگی بر پایه‌ی فرهنگ و آداب و رسوم خود بودند، و برخی دیگر طرفدار پذیرفتن آداب و رسوم و فرهنگ چینی.

سلسله یوان(1368-1271 میلادی)

قوبلای خان، نوه‌ی چنگیز، طرفدار پذیرش آداب و رسوم چینی، سلسله­ ی یوان را در این کشور بنیاد گذاشت. این نخستین سلسله بود که از پکن به ­عنوان پایتختی که به تمام سرزمین چین حکومت می­‌کرد استفاده نمود.

براساس گزارش‌­های موجود، چین پیش از اشغال مغول­ ها، 120 میلیون نفر جمعیت داشت. پس از تسخیر کامل در سال 1279میلادی، و طبق سرشماری صورت گرفته در سال 1300، جمعیت این کشور به سختی به 60 میلیون نفر می­ رسید. مشکل بتوان این کاهش فاحش جمعیت را به درنده خویی مغولان نسبت داد، و لذا امروزه اندیشمندانی هم­چون فردریک دبلیو موته(Frederick W. Mote)معتقدند که کاهش جمعیت به واسطه‌ی ناتوانی دولت در اجرای صحیح سرشماری بوده، نه کاهش واقعی جمعیت. البته هستند کسانی مثل تیموتی بروک(Timothy Brook) که می­گویند مغول ها داروی خاصی در میان بخش عظیمی از جمعیت چین به­ کاربردند که موجب نابودی بسیاری از آنان شد. مورخان دیگری هم­چون ویلیام مک­نیل(William Macnill) و دیوید مورگان( David Morgan)معتقدند که عامل اصلی کاهش جمعیت در این دوران طاعون بوده است. اپیدمی طاعون قرن 14(مرگ سیاه) موجب شده که 30 درصد جمعیت چین کشته شوند[۱].

نگاه کنید به

تاریخ چین؛ سلسله های دوران امپراطوری چین(907-960)؛ سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی

کتابشناسی

  1. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.126-128.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=سلسله_یوان&oldid=61649»