تاسیس جمهوری چین با چند دولت: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:


[[پرونده:Yuan Shi-Kai.jpg|بندانگشتی|تصویر یوان شیکای]]
با ورود [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] به [[چین]]، وی با ارسال نامه­‌ای به استان­‌های مختلف از رهبران آن­ها خواست نمایندگان خود را برای تصمیم­‌گیری در مورد آینده­‌ی کشور [[چین]] انتخاب و به نان جینگ اعزام نمایند. نمایندگان استان­‌ها و گروه­‌های مختلف اجتماعی در تاریخ 29دسامبر1911، در نانجینگ گرد هم آمده و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] را به عنوان «رییس جمهوری موقت» برگزیدند. براساس قانون اساسی موقتی که تدوین شد، دولت موقت جمهوری جدید [[چین]] شکل گرفت.
با ورود [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] به [[چین]]، وی با ارسال نامه­‌ای به استان­‌های مختلف از رهبران آن­ها خواست نمایندگان خود را برای تصمیم­‌گیری در مورد آینده­‌ی کشور [[چین]] انتخاب و به نان جینگ اعزام نمایند. نمایندگان استان­‌ها و گروه­‌های مختلف اجتماعی در تاریخ 29دسامبر1911، در نانجینگ گرد هم آمده و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] را به عنوان «رییس جمهوری موقت» برگزیدند. براساس قانون اساسی موقتی که تدوین شد، دولت موقت جمهوری جدید [[چین]] شکل گرفت.


خط ۸: خط ۷:
اگرچه در جنوب کشور [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] مستقر شده بود، ولی شمال و [[پکن]] هم­چنان در اختیار [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] بود. لذا، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] با آغاز مذاکره با [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان شی­کای] (Yuan Shikai) نماینده­‌ی نایب­‌السلطنه­‌ی [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین [[چین]] تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.
اگرچه در جنوب کشور [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] مستقر شده بود، ولی شمال و [[پکن]] هم­چنان در اختیار [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] بود. لذا، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] با آغاز مذاکره با [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان شی­کای] (Yuan Shikai) نماینده­‌ی نایب­‌السلطنه­‌ی [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین [[چین]] تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.


سرانجام، در 12 فوریه1912، با تلاش یوان شی­کای، امپراتور پویی ( Puyi)، آخرین امپراتور [[سلسله چینگ|سلسله­‌ی چینگ]] از سلطنت کناره گیری کرد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت [[چین]] کنار رفت و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان] در 10 ماه مارس1912، در [[پکن]] به ریاست جمهوری موقت [[چین]] برگزیده شد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] معاون رییس جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان] برای آن­که در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های ش[[مالی]] باقی بماند و در حوزه‌­ی نفوذ [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین ­تانگ]] در استان­‌های جنوبی قرارنگیرد، مقاومت کرد و با بهانه­‌ی کنترل مخالفین، پایتخت را در [[پکن]] ابقاء کرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>.
سرانجام، در 12 فوریه1912، با تلاش یوان شی­کای، امپراتور پویی ( Puyi)، آخرین امپراتور [[سلسله چینگ|سلسله­‌ی چینگ]] از سلطنت کناره گیری کرد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات­ سِن]] نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت [[چین]] کنار رفت و یوان در 10 ماه مارس1912، در [[پکن]] به ریاست جمهوری موقت [[چین]] برگزیده شد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] معاون رییس جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی یوان برای آن­که در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های ش[[مالی]] باقی بماند و در حوزه‌­ی نفوذ [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین ­تانگ]] در استان­‌های جنوبی قرارنگیرد، مقاومت کرد و با بهانه­‌ی کنترل مخالفین، پایتخت را در [[پکن]] ابقاء کرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.172-174.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]؛ [[قیام جنان گوان در چین]]
* [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]
 
* [[قیام جنان گوان در چین]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۸

با ورود سون یات­ سِن به چین، وی با ارسال نامه­‌ای به استان­‌های مختلف از رهبران آن­ها خواست نمایندگان خود را برای تصمیم­‌گیری در مورد آینده­‌ی کشور چین انتخاب و به نان جینگ اعزام نمایند. نمایندگان استان­‌ها و گروه­‌های مختلف اجتماعی در تاریخ 29دسامبر1911، در نانجینگ گرد هم آمده و سون یات­ سِن را به عنوان «رییس جمهوری موقت» برگزیدند. براساس قانون اساسی موقتی که تدوین شد، دولت موقت جمهوری جدید چین شکل گرفت.

علی­رغم تلاش­‌های نا موفق سون یات­ سِن در ایجاد قیام­‌های مختلف، به وی لقب افتخاری بنیانگذار جمهوری چین داده شد، چون او بود که با به راه انداختن حرکت‌­های انقلابی و دورهم جمع کردن مخالفان دولت چینگ ، روح انقلاب را در میان گروه­‌های مختلف اجتماعی زنده نگه‌داشته بود.

شکل گیری دولت موقت چین

اگرچه در جنوب کشور جمهوری چین مستقر شده بود، ولی شمال و پکن هم­چنان در اختیار دربار چینگ بود. لذا، سون یات­ سِن با آغاز مذاکره با یوان شی­کای (Yuan Shikai) نماینده­‌ی نایب­‌السلطنه­‌ی دربار چینگ برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین چین تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.

سرانجام، در 12 فوریه1912، با تلاش یوان شی­کای، امپراتور پویی ( Puyi)، آخرین امپراتور سلسله­‌ی چینگ از سلطنت کناره گیری کرد و سون یات­ سِن نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت چین کنار رفت و یوان در 10 ماه مارس1912، در پکن به ریاست جمهوری موقت چین برگزیده شد و سون معاون رییس جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی یوان برای آن­که در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های شمالی باقی بماند و در حوزه‌­ی نفوذ حزب کومین ­تانگ در استان­‌های جنوبی قرارنگیرد، مقاومت کرد و با بهانه­‌ی کنترل مخالفین، پایتخت را در پکن ابقاء کرد[۱].

نیز نگاه کنید به

سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ قیام جنان گوان در چین

کتابشناسی

  1. ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.172-174.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تاسیس_جمهوری_چین_با_چند_دولت&oldid=61683»