سایت های باستانی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
=== '''سایت باستانی شانادو''' ===
دو سایت باستانی به نام های [[سایت باستانی شانادو]] و [[سایت باستانی این شو]] در [[چین|کشور چین]] بررسی شد که در ذیل بدان پرداخته می شود:[[پرونده:شانادو.jpg|بندانگشتی|[[سایت باستانی شانادو]]. قابل بازیابی از https://www.scmp.com/news/china/article/1116907/warning-over-commercialising-heritage-sites]]
[[پرونده:شانادو.jpg|بندانگشتی|سایت باستانی شانادو]]
شانادو(Site of Xinadu. Inner Mongulia) پایتخت باستانی چنگیز خان مغول در سال1256میلادی در زمینی به مساحت25هزار هکتار در مغولستان داخلی کنونی [[چین]] احداث شد. طراحی و معماری این پایتخت نماد تلفیق زندگی کوچ نشینی مغولی و فرهنگ و تمدن چینی است. از همین پایتخت بود که قوبیلای خان سلسله‌­ی یوان و حاکمیت بر تمام سرزمین پهناور [[چین]] را بنیان گذاشت. مناظره و بحث­‌های مذهبی که در این شهر و در آن عصر جریان داشت، منجر به انتشار بودیسم تبتی در شمال شرق آسیا شد که هنوز هم در بسیاری از این مناطق در آداب و رسوم و سنت­‌های مذهبی و فرهنگی مردم جریان دارد. آثار باقی­مانده در خرابه­‌های این سایت باستانی شامل معابد، مقابر و اردوگاه­‌های قبایل کوچ نشین مغولی و کانال­‌های آبی است. این سایت باستانی در سی­‌و‌­ششمین اجلاس کمیته‌­ی میراث فرهنگی جهان در کشور روسیه در ماه ژوئیه‌­ی سال2012میلادی، در فهرست میراث جهانی ثبت شد.


=== '''سایت باستانی این­شو''' ===
=== [[سایت باستانی شانادو]] ===
[[پرونده:اینشو.jpg|بندانگشتی|سایت باستانی اینشو]]
[[سایت باستانی شانادو]](Site of Xinadu. Inner Mongulia) پایتخت باستانی چنگیز خان مغول در سال1256میلادی در زمینی به مساحت25هزار هکتار در مغولستان داخلی کنونی [[چین]] احداث شد.
این سایت(Yin Xu. Henan Province) پایتخت باستانی سلسله‌­ی شانگ(1046-1300پیش از میلاد) و نمادی از دوران طلایی فرهنگ، صنایع دستی و دانش چینی در عصر برنز و باستان می­باشد. از تعدادی از کاخ‌­ها و مقابر باستانی این سایت نمونه­‌هایی از سبک معماری آن عصر به دست آمده است. اشیای مختلف مربوط به مراسم تدفین عصر شانگ از این سایت کشف شده که دارای ارزش فراوان پژوهشی پیرامون جامعه‌­ی دوران سلسله‌­ی شانگ به‌­شمار می­روند. نوشته­‌های روی لاک لاک­پشت‌­ها و استخوان­‌های کشف شده از این منطقه دارای اطلاعات ارزشمند و بی­نظیری از توسعه و رشد اجتماعی مردم سرزمین در آن دوران را در اختیار محققان قرار می­دهد.


در کتاب­‌های تاریخی دوران سلسله­‌های [[چین]] و خَن مرتب به پیشرفت­‌های علمی و اجتماعی دوران شانگ اشاره شده است. این شهر باستانی محل اقامت12پادشاه از سلسله‌­ی شانگ بوده که برای نخستین بار در سال1899میلادی و در اواخر دوران چینگ توسط یک باستانشناس چینی، لاک نوشته­‌های دارای علایم نوشتاری آن کشف و مشخص شد که این علایم نگارشی مربوط به زبان مردم عصر شانگ است. در بین سال­‌های 1928 تا1937میلادی، کاوش­‌های بیشتری در این منطقه صورت گرفت و بقایای شهر و بناها و دیگر آثار موجود کاملا کشف گردید.
[[هنر معماری در چین|طراحی و معماری]] این پایتخت نماد تلفیق زندگی کوچ نشینی مغولی و [[فرهنگ چینی|فرهنگ]] و [[تاریخ و تمدن چین|تمدن چینی]] است. از همین پایتخت بود که قوبیلای خان سلسله‌­ی یوان و حاکمیت بر تمام [[چین|سرزمین پهناور چین]] را بنیان گذاشت. مناظره و بحث­‌های مذهبی که در این شهر و در آن عصر جریان داشت، منجر به انتشار [[آیین بودا|بودیسم]] تبتی در شمال شرق آسیا شد که هنوز هم در بسیاری از این مناطق در [[آداب و رسوم عامیانه ی مردم چین|آداب و رسوم]] و سنت­‌های مذهبی و فرهنگی مردم جریان دارد. آثار باقی­مانده در خرابه­‌های این سایت باستانی شامل معابد، مقابر و اردوگاه­‌های قبایل کوچ نشین مغولی و کانال­‌های آبی است.


این سایت باستانی که در استان خِه­نَن(Henan) واقع شده، در سال2006میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref>
این سایت باستانی در سی­‌و‌­ششمین اجلاس کمیته‌­ی میراث فرهنگی جهان در کشور [[روسیه]] در ماه ژوئیه‌­ی سال2012میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] ثبت شد.


نیز نگاه کنید به [[چین]]،[[چین در یک نگاه]]،[[پکن]]  
=== [[سایت باستانی این شو]] ===
[[پرونده:اینشو.jpg|بندانگشتی|[[سایت باستانی این شو]]]]
[[سایت باستانی این شو]](Yin Xu. Henan Province) پایتخت باستانی [[سلسله شانگ|سلسله‌­ی شانگ]](1046-1300پیش از میلاد) و نمادی از دوران طلایی فرهنگ، [[صنایع دستی و هنرهای مردمی و فولكلور|صنایع دستی]] و دانش چینی در عصر برنز و باستان می­باشد. از تعدادی از کاخ‌­ها و مقابر باستانی این سایت نمونه­‌هایی از [[هنر معماری در چین|سبک معماری آ]]<nowiki/>ن عصر به دست آمده است.
 
اشیای مختلف مربوط به مراسم تدفین [[سلسله شانگ|عصر شانگ]] از این سایت کشف شده که دارای ارزش فراوان پژوهشی پیرامون جامعه‌­ی دوران [[سلسله شانگ|سلسله‌­ی شانگ]] به‌­شمار می ­روند. نوشته­‌های روی لاک لاک­پشت‌­ها و استخوان­‌های کشف شده از این منطقه دارای اطلاعات ارزشمند و بی­ نظیری از توسعه و رشد اجتماعی مردم سرزمین در آن دوران را در اختیار محققان قرار می­دهد.
 
در کتاب­‌های تاریخی دوران سلسله­‌های [[چین]] و [[سلسله ی خن|خَن]] مرتب به پیشرفت­‌های علمی و اجتماعی [[سلسله شانگ|دوران شانگ]] اشاره شده است.
 
این شهر باستانی محل اقامت12پادشاه از [[سلسله شانگ|سلسله‌­ی شانگ]] بوده که برای نخستین بار در سال1899میلادی و در اواخر [[سلسله چینگ|دوران چینگ]] توسط یک باستانشناس چینی، لاک نوشته­‌های دارای علایم نوشتاری آن کشف و مشخص شد که این علایم نگارشی مربوط به زبان مردم [[سلسله شانگ|عصر شانگ]] است. در بین سال­‌های 1928 تا1937میلادی، کاوش­‌های بیشتری در این منطقه صورت گرفت و بقایای شهر و بناها و دیگر آثار موجود کاملا کشف گردید.
 
این سایت باستانی که در استان خِه ­نَن(Henan) واقع شده، در سال2006میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث جهانی]] به ثبت رسید.<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص. 618.</ref>
 
== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[سایت باستانی شانادو]]؛ [[سایت باستانی این شو]]


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۱۸

دو سایت باستانی به نام های سایت باستانی شانادو و سایت باستانی این شو در کشور چین بررسی شد که در ذیل بدان پرداخته می شود:

سایت باستانی شانادو

سایت باستانی شانادو(Site of Xinadu. Inner Mongulia) پایتخت باستانی چنگیز خان مغول در سال1256میلادی در زمینی به مساحت25هزار هکتار در مغولستان داخلی کنونی چین احداث شد.

طراحی و معماری این پایتخت نماد تلفیق زندگی کوچ نشینی مغولی و فرهنگ و تمدن چینی است. از همین پایتخت بود که قوبیلای خان سلسله‌­ی یوان و حاکمیت بر تمام سرزمین پهناور چین را بنیان گذاشت. مناظره و بحث­‌های مذهبی که در این شهر و در آن عصر جریان داشت، منجر به انتشار بودیسم تبتی در شمال شرق آسیا شد که هنوز هم در بسیاری از این مناطق در آداب و رسوم و سنت­‌های مذهبی و فرهنگی مردم جریان دارد. آثار باقی­مانده در خرابه­‌های این سایت باستانی شامل معابد، مقابر و اردوگاه­‌های قبایل کوچ نشین مغولی و کانال­‌های آبی است.

این سایت باستانی در سی­‌و‌­ششمین اجلاس کمیته‌­ی میراث فرهنگی جهان در کشور روسیه در ماه ژوئیه‌­ی سال2012میلادی، در فهرست میراث جهانی ثبت شد.

سایت باستانی این شو

سایت باستانی این شو(Yin Xu. Henan Province) پایتخت باستانی سلسله‌­ی شانگ(1046-1300پیش از میلاد) و نمادی از دوران طلایی فرهنگ، صنایع دستی و دانش چینی در عصر برنز و باستان می­باشد. از تعدادی از کاخ‌­ها و مقابر باستانی این سایت نمونه­‌هایی از سبک معماری آن عصر به دست آمده است.

اشیای مختلف مربوط به مراسم تدفین عصر شانگ از این سایت کشف شده که دارای ارزش فراوان پژوهشی پیرامون جامعه‌­ی دوران سلسله‌­ی شانگ به‌­شمار می ­روند. نوشته­‌های روی لاک لاک­پشت‌­ها و استخوان­‌های کشف شده از این منطقه دارای اطلاعات ارزشمند و بی­ نظیری از توسعه و رشد اجتماعی مردم سرزمین در آن دوران را در اختیار محققان قرار می­دهد.

در کتاب­‌های تاریخی دوران سلسله­‌های چین و خَن مرتب به پیشرفت­‌های علمی و اجتماعی دوران شانگ اشاره شده است.

این شهر باستانی محل اقامت12پادشاه از سلسله‌­ی شانگ بوده که برای نخستین بار در سال1899میلادی و در اواخر دوران چینگ توسط یک باستانشناس چینی، لاک نوشته­‌های دارای علایم نوشتاری آن کشف و مشخص شد که این علایم نگارشی مربوط به زبان مردم عصر شانگ است. در بین سال­‌های 1928 تا1937میلادی، کاوش­‌های بیشتری در این منطقه صورت گرفت و بقایای شهر و بناها و دیگر آثار موجود کاملا کشف گردید.

این سایت باستانی که در استان خِه ­نَن(Henan) واقع شده، در سال2006میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]

نیز نگاه کنید به

آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ سایت باستانی شانادو؛ سایت باستانی این شو

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص. 618.