تلاش کشورهای خارجی در جذب گردشگران چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == '''تلاش کشورهای خارجی برای جذب گردشگران چینی و سرمایه گذاری در این صنعت''' == با توجه به بازار بالقوه گسترده­ی جهانگردان چيني كه هر روز به دليل افزايش در آمد بر تعداد آنان افزوده مي­شود، اغلب كشورهايي­كه داراي صنعت توسعه يافته­ی گردشگری هستن...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-11.jpg|بندانگشتی|دریاچه هزار جزیره. قابل بازیابی از https://farsi.alarabiya.net/international/2017/06/02/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF]]
با توجه به بازار گسترده‌ی جهانگردان چینی که هر روز به دلیل افزایش درآمد بر تعداد آنان افزوده می‌شود، اغلب کشورهایی که دارای [[صنعت گردشگری در چین|صنعت توسعه یافته‌ی گردشگری]] هستند، از سال‌ها پیش برای جذب هرچه بیشتر جهانگردان چینی، برنامه‌ریزی لازم را انجام داده‌اند. با وجود [[صنعت گردشگری در چین|توسعه‌ی صنعت گردشگری]] و صدور مجوز برای سرمایه گذاران خارجی جهت ورود در بخش‌های خاصی از این صنعت، هنوز هم سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، هدایت، نظارت و اجرای برنامه‌های توریستی، هم‌چون سایر بخش‌ها، کاملاً در اختیار دولت بوده و بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران خارجی، بدون نظارت و کنترل دولت حق ورود به این بخش را ندارند.
[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-7.jpg|بندانگشتی|Zhangye Danxia در گانسو. قابل بازیابی از https://www.forbes.com/pictures/ggee45hfdd/the-rainbow-mountains/]]
با پیشرفت اصلاحات و ورود بخش خصوصی به عرصه‌های مختلف اقتصادی، دولت از چند سال پیش، به تدریج به بخش خصوصی اجازه داد در برخی از زمینه‌ها از قبیل جذب توریست، هتلداری، سازماندهی تورها و گردشگران وارده به [[چین]]، حمل و نقل جاده‌ها و ارتباطات و تربیت نیروهای مورد نیاز این بخش، وارد عمل شود. پس از عضویت در سازمان تجارت جهانی و الزام به رعایت و پیروی از قوانین و مقررات مربوطه، دولت [[چین]] از سال 2001 برای نخستین بار به سرمایه گذاران و شرکت‌های خارجی نیز مجوز هم‌کاری و مشارکت فقط در زمینه‌های جذب [[صنعت گردشگری در چین|گردشگر خارجی]] برای سفر به [[چین]] را اعطا کرد.


== '''تلاش کشورهای خارجی برای جذب گردشگران چینی و سرمایه گذاری در این صنعت''' ==
براساس این مقررات، شرکت‌های خارجی می‌توانند تا سقف 49 درصد، در این زمینه‌ها سرمایه گذاری نمایند که رعایت این سقف تا سال 2005 الزامی بود. پس از آن قابل مذاکره بوده و خارجی‌ها می‌توانند سهم خود را تا سقف صددرصد افزایش دهند. البته این مجوز تنها برای فعالیت در جذب گردشگر خارجی است و سرمایه گذاران غیر چینی به هیچ‌وجه حق ورود به بخش صنعت گردشگری داخلی و اعزام گردشگران چینی به خارج از کشور را ندارند و این بخش منحصراً در اختیار آژانس‌های دولتی است<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد اول، ص. 589-592.</ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
[[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[مدیریت ملی گردشگری چین]]


با توجه به بازار بالقوه گسترده­ی جهانگردان چيني كه هر روز به دليل افزايش در آمد بر تعداد آنان افزوده مي­شود، اغلب كشورهايي­كه داراي صنعت توسعه يافته­ی گردشگری هستند، از سال­ها پیش برای جذب هرچه بیشتر جهانگردان چيني، برنامه­ریزی لازم را انجام داده­اند. با وجود توسعه­ی صنعت گردشگري و صدور مجوز براي سرمايه گذاران خارجي جهت ورود در بخش­هاي خاصی از اين صنعت، هنوز هم سياستگذاري، برنامه‌ريزي، هدايت، نظارت و اجراي برنامه­هاي توريستي، هم­چون ساير بخش­ها، كاملاً در اختيار دولت بوده و بخش خصوصي و سرمايه­گذاران خارجي، بدون نظارت و كنترل دولت حق ورود به اين بخش را ندارند. با پيشرفت اصلاحات و ورود بخش خصوصي به عرصه­هاي مختلف اقتصادي، دولت از چند سال پیش، به تدريج به بخش خصوصي اجازه داد در برخي از زمينه­ها از قبيل جذب توريست، هتلداري، سازماندهي تورها و گردشگران وارده به چين، حمل و نقل جاده­اي و ارتباطات و تربيت نيروهاي مورد نياز اين بخش، وارد عمل شود. پس از عضويت در سازمان تجارت جهاني و الزام به رعايت و پیروی از قوانين و مقررات مربوطه، دولت چین از سال2001 براي نخستین بار به سرمايه گذاران و شركت­هاي خارجي نيز مجوز هم­كاري و مشاركت فقط در زمينه­ی جذب گردشگر خارجي برای سفر به چین را اعطا کرد. براساس اين مقررات، شركت­هاي خارجي مي­توانند تا سقف49 درصد، دراين زمينه­ها سرمايه گذاري نمايند که رعايت اين سقف تا سال 2005 الزامي بود. پس از آن قابل مذاكره بوده و خارجي­ها مي­توانند سهم خود را تا سقف صددرصد افزايش دهند. البته اين مجوز تنها براي فعاليت در جذب گردشگر خارجي است و سرمايه گذاران غير چيني به هيجوجه حق ورود به بخش صنعت گردشگري داخلي و اعزام گردشگران چيني به خارج از كشور را ندارند و اين بخش منحصراً در اختيار آژانس­هاي دولتي است.
== کتابشناسی ==
 
{| class="wikitable"
|
|-
|
|-
|
 
'''جدول آمار و ارقام صنعت گردشگری در چین (2009)'''
{| class="wikitable"
|'''2009'''
|'''2008'''
|'''2007'''
|'''2006'''
|'''2005'''
|'''عنوان'''
|-
|'''-'''
|'''20110'''
|'''18943'''
|'''17957'''
|'''16245'''
|تعداد    آژانسهای توریستی
|-
|'''-'''
|'''1970'''
|'''1797'''
|'''1654'''
|'''1556'''
|آژانسهای    خارجی
|-
|'''-'''
|'''18140'''
|'''17146'''
|'''16303'''
|'''14689'''
|آژانسهای    داخلی
|-
|'''-'''
|'''14099'''
|'''13583'''
|'''12751'''
|'''11828'''
|هتل های ستاره    دار
|-
|'''59/12647'''
|'''74/13002'''
|'''33/13187'''
|'''21/12494'''
|'''23/12029'''
|گردشگران    وارده از خارج(10 هزار نفر)
|-
|'''75/2193'''
|'''53/2432'''
|'''97/2610'''
|'''03/2221'''
|'''51/2025'''
|گردشگران    خارجی
 
(10هزار نفر)
|-
|'''44/10005'''
|'''65/10131'''
|'''57/10113'''
|'''84/9831'''
|'''79/9592'''
|هنگ کنگ و    ماکائو (10هزار)
|-
|'''40/448'''
|'''56/438'''
|'''79/462'''
|'''35/441'''
|'''92/410'''
|چینی­های    تایوان (10هزار نفر)
|-
|'''52/5087'''
|'''92/5304'''
|'''98/5471'''
|'''34/4991'''
|'''90/4680'''
|گردشگر نفر شب
 
(10 هزار نفر)
|-
|'''62/4765'''
|'''44/4584'''
|'''40/4095'''
|'''36/3452'''
|'''63/3102'''
|سفر چینی ها    به خارج  (10 هزار نفر)
|-
|'''97/4220'''
|'''12/4013'''
|'''40/3492'''
|'''91/2879'''
|'''00/2514'''
|سفرهای شخصی
|-
|'''02/19'''
|'''12/17'''
|'''10/16'''
|'''94/13'''
|'''12/12'''
|سفر گردشگران    چینی در داخل (100میلیون)
|-
|'''75/396'''
|'''43/408'''
|'''19/419'''
|'''49/339'''
|'''96/292'''
|درآمد ارزی گردشگران    خارجی(100میلیون دلار)
|-
|'''69/10183'''
|'''30/8749'''
|'''62/7770'''
|'''74/6229'''
|'''86/5285'''
|درآمد ارزی    گردشگران داخلی(100میلیون دلار)
|}
|-
|'''منبع: China statistical  Year Book- 2010, China statistic Press.'''
|}

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۱:۲۸

دریاچه هزار جزیره. قابل بازیابی از https://farsi.alarabiya.net/international/2017/06/02/%D8%AA%D8%B5%D9%88%DB%8C%D8%B1%DB%8C-%D8%AF%D8%B1%DB%8C%D8%A7%DA%86%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D9%87%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AC%D8%B2%DB%8C%D8%B1%D9%87-%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%AF

با توجه به بازار گسترده‌ی جهانگردان چینی که هر روز به دلیل افزایش درآمد بر تعداد آنان افزوده می‌شود، اغلب کشورهایی که دارای صنعت توسعه یافته‌ی گردشگری هستند، از سال‌ها پیش برای جذب هرچه بیشتر جهانگردان چینی، برنامه‌ریزی لازم را انجام داده‌اند. با وجود توسعه‌ی صنعت گردشگری و صدور مجوز برای سرمایه گذاران خارجی جهت ورود در بخش‌های خاصی از این صنعت، هنوز هم سیاستگذاری، برنامه‌ریزی، هدایت، نظارت و اجرای برنامه‌های توریستی، هم‌چون سایر بخش‌ها، کاملاً در اختیار دولت بوده و بخش خصوصی و سرمایه‌گذاران خارجی، بدون نظارت و کنترل دولت حق ورود به این بخش را ندارند.

Zhangye Danxia در گانسو. قابل بازیابی از https://www.forbes.com/pictures/ggee45hfdd/the-rainbow-mountains/

با پیشرفت اصلاحات و ورود بخش خصوصی به عرصه‌های مختلف اقتصادی، دولت از چند سال پیش، به تدریج به بخش خصوصی اجازه داد در برخی از زمینه‌ها از قبیل جذب توریست، هتلداری، سازماندهی تورها و گردشگران وارده به چین، حمل و نقل جاده‌ها و ارتباطات و تربیت نیروهای مورد نیاز این بخش، وارد عمل شود. پس از عضویت در سازمان تجارت جهانی و الزام به رعایت و پیروی از قوانین و مقررات مربوطه، دولت چین از سال 2001 برای نخستین بار به سرمایه گذاران و شرکت‌های خارجی نیز مجوز هم‌کاری و مشارکت فقط در زمینه‌های جذب گردشگر خارجی برای سفر به چین را اعطا کرد.

براساس این مقررات، شرکت‌های خارجی می‌توانند تا سقف 49 درصد، در این زمینه‌ها سرمایه گذاری نمایند که رعایت این سقف تا سال 2005 الزامی بود. پس از آن قابل مذاکره بوده و خارجی‌ها می‌توانند سهم خود را تا سقف صددرصد افزایش دهند. البته این مجوز تنها برای فعالیت در جذب گردشگر خارجی است و سرمایه گذاران غیر چینی به هیچ‌وجه حق ورود به بخش صنعت گردشگری داخلی و اعزام گردشگران چینی به خارج از کشور را ندارند و این بخش منحصراً در اختیار آژانس‌های دولتی است[۱].

نیز نگاه کنید به

صنعت گردشگری در چین؛ مدیریت ملی گردشگری چین

کتابشناسی

  1. ↑ سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول، ص. 589-592.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=تلاش_کشورهای_خارجی_در_جذب_گردشگران_چینی&oldid=62196»