موسسه های مطالعات سیاسی فرانسه: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «'''موسسه های مطالعات سياسي :''' رشته علوم سياسي در موسسه مطالعات سياسي پاريس و در موسسات مطالعات سياسي ديگر كه وابسته به دانشگاههاي " مارسي"، بوردو " "گرونوبل"، "ليون"، "استراسبورگ" و "تولوز" هستند ارائه مي شود. اين موسسات افرادي را با قابليت هاي گو...» ایجاد کرد |
|||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رشته علوم سیاسی در موسسه مطالعات سیاسی پاریس و در موسسات مطالعات سیاسی دیگر که وابسته به دانشگاههای " مارسی"، بوردو " "گرونوبل"، "لیون"، "استراسبورگ" و "تولوز" هستند ارائه میشود. این موسسات افرادی را با قابلیتهای گوناگون برای پستهای اداری، بخشهای خصوصی، بانکها و نهادهای سیاسی تربیت میکنند. طول مدت تحصیل در این رشته، سه سال است. پس از پایان سال اول، تعداد زیادی از دانشجویان با برگزاری امتحانی، مردود و اخراج میشوند. دانشجویانی که دارای لیسانس، یا اینکه مدرک خارجی در سطح لیسانس داشته باشند، میتوانند مستقیماً در این رشته ثبتنام کنند.<ref>نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] ( در دست انتشار )،</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[آموزش عالی فرانسه]] ؛ [[انواع موسسات آموزش عالی در فرانسه|انواع موسسات آموزش عالی فرانسه]] | |||
== منبع اصلی == | |||
<references /> | |||
==نویسنده مقاله== | |||
محمدحسین نعیمیگورابی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۲۰:۴۴
رشته علوم سیاسی در موسسه مطالعات سیاسی پاریس و در موسسات مطالعات سیاسی دیگر که وابسته به دانشگاههای " مارسی"، بوردو " "گرونوبل"، "لیون"، "استراسبورگ" و "تولوز" هستند ارائه میشود. این موسسات افرادی را با قابلیتهای گوناگون برای پستهای اداری، بخشهای خصوصی، بانکها و نهادهای سیاسی تربیت میکنند. طول مدت تحصیل در این رشته، سه سال است. پس از پایان سال اول، تعداد زیادی از دانشجویان با برگزاری امتحانی، مردود و اخراج میشوند. دانشجویانی که دارای لیسانس، یا اینکه مدرک خارجی در سطح لیسانس داشته باشند، میتوانند مستقیماً در این رشته ثبتنام کنند.[۱]
نیز نگاه کنید به
آموزش عالی فرانسه ؛ انواع موسسات آموزش عالی فرانسه
منبع اصلی
- ↑ نعیمی گورابی، محمدحسین(1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی ( در دست انتشار )،
نویسنده مقاله
محمدحسین نعیمیگورابی