مکتب ریشّو ژاپن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:معبد توشودایجی.jpg|بندانگشتی|معبد توشودایجی]] | [[پرونده:معبد توشودایجی.jpg|بندانگشتی|معبد توشودایجی. برگرفته از سایت ویکی پدیا، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%AA%D9%88%D8%B4%D9%88%D8%AF%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%DB%8C]] | ||
مکتب"ریشّو" (律宗/Risshū) | مکتب"ریشّو" (律宗/Risshū)، هم به نارا تعلق دارد، بنیان گذارش "گانجین" (鑑真/Ganjin) (688-763) از خاندان بزرگ "ریتسو" در [[چین]] است که با مشقتهای بسیار توانست این مکتب را به [[ژاپن]] بیاورد. جمعیت پیروان این مکتب چیزی حدود چهل هزار نفر است و معبد "توشودایجی" (唐招提寺/Tōshōdaiji) تنها میراثدار آن به حساب میآید. سوره "نیلوفر آبی" به همراه دو متن دیگر که خاص تعالیم این مکتب است به عنوان متون پایه پذیرفته شدهاند، و "بودیساتوای روشنایی (وایروچانا)" در آن نیایش میشود. | ||
مکتب ریشّو عمدتا مکتبی اخلاقی است. به موجب تعالیم آن راهب باید مسائل اخلاقی را مدام به خود تذکر دهد و از قوانین مکتب پیروی کند. پیروان این مکتب با تذکار و تبعیت از قانون به روح و خردی واحد میرسند. | مکتب ریشّو عمدتا مکتبی اخلاقی است. به موجب تعالیم آن راهب باید مسائل اخلاقی را مدام به خود تذکر دهد و از قوانین مکتب پیروی کند. پیروان این مکتب با تذکار و تبعیت از قانون به روح و خردی واحد میرسند. | ||
همین طور این مکتب در طی تاریخ چند باری تا مرز انحطاط پیش رفتهاست، اما با جهد نخبگان آن توانسته احیا شود. به علاوه این مکتب از دوران میجی شکلی سیاسی به خود گرفت و علیه سیاستهای دولت قیام کرد. امروزه هم این مکتب نسبت به دولت و سیاستهای آن خط و مشی مخالف دارد. | همین طور این مکتب در طی تاریخ چند باری تا مرز انحطاط پیش رفتهاست، اما با جهد نخبگان آن توانسته احیا شود. به علاوه این مکتب از دوران میجی شکلی سیاسی به خود گرفت و علیه سیاستهای دولت قیام کرد. امروزه هم این مکتب نسبت به دولت و سیاستهای آن خط و مشی مخالف دارد. | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ادیان در ژاپن]]؛ [[شینتو در ژاپن]] | |||
== منبع اصلی == | |||
پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص149-182. | |||
== نویسندگان مقاله == | |||
فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری | |||
[[رده:جریان های شاخص سایر ادیان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۶
مکتب"ریشّو" (律宗/Risshū)، هم به نارا تعلق دارد، بنیان گذارش "گانجین" (鑑真/Ganjin) (688-763) از خاندان بزرگ "ریتسو" در چین است که با مشقتهای بسیار توانست این مکتب را به ژاپن بیاورد. جمعیت پیروان این مکتب چیزی حدود چهل هزار نفر است و معبد "توشودایجی" (唐招提寺/Tōshōdaiji) تنها میراثدار آن به حساب میآید. سوره "نیلوفر آبی" به همراه دو متن دیگر که خاص تعالیم این مکتب است به عنوان متون پایه پذیرفته شدهاند، و "بودیساتوای روشنایی (وایروچانا)" در آن نیایش میشود.
مکتب ریشّو عمدتا مکتبی اخلاقی است. به موجب تعالیم آن راهب باید مسائل اخلاقی را مدام به خود تذکر دهد و از قوانین مکتب پیروی کند. پیروان این مکتب با تذکار و تبعیت از قانون به روح و خردی واحد میرسند.
همین طور این مکتب در طی تاریخ چند باری تا مرز انحطاط پیش رفتهاست، اما با جهد نخبگان آن توانسته احیا شود. به علاوه این مکتب از دوران میجی شکلی سیاسی به خود گرفت و علیه سیاستهای دولت قیام کرد. امروزه هم این مکتب نسبت به دولت و سیاستهای آن خط و مشی مخالف دارد.
نیز نگاه کنید به
منبع اصلی
پالیزدار، فرهاد، ذاکری، قدرت اله(1402). جامعه و فرهنگ ژاپن. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص149-182.
نویسندگان مقاله
فرهاد پالیزدار و قدرت اله ذاکری