میخائیل آلکساندروویچ شولوخف: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:میخائیل آلکساندروویچ شولوخف.jpg|بندانگشتی|346x346پیکسل|میخائیل آلکساندروویچ شولوخف، برگرفته از ویکی پدیای فارسی، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%AE%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D9%88%D9%84%D9%88%D8%AE%D9%81]] | [[پرونده:میخائیل آلکساندروویچ شولوخف.jpg|بندانگشتی|346x346پیکسل|میخائیل آلکساندروویچ شولوخف، برگرفته از ویکی پدیای فارسی، قابل بازیابی از https://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%DB%8C%D8%AE%D8%A7%D8%A6%DB%8C%D9%84_%D8%B4%D9%88%D9%84%D9%88%D8%AE%D9%81]] | ||
میخائیل آلکساندروویچ شولوخف(به روسی <bdi>Михаи́л Алекса́ндрович Шо́лохов</bdi>)، در۲۱ فوریه ۱۹۰۵ در روستای کروجلنین در نزدیکی وشنسکایا در حومه جنوبی رود دن متولد شد و در۲۴ مه ۱۹۸۴ درگذشت. وی [[مشاهیر ادبی روسیه|نویسنده روس]] و برنده جایزه ادبی نوبل بود. | میخائیل آلکساندروویچ شولوخف(به روسی <bdi>Михаи́л Алекса́ндрович Шо́лохов</bdi>)، در۲۱ فوریه ۱۹۰۵ در روستای کروجلنین در نزدیکی وشنسکایا در حومه جنوبی رود دن متولد شد و در۲۴ مه ۱۹۸۴ درگذشت. وی [[مشاهیر ادبی روسیه|نویسنده روس]] و برنده جایزه ادبی نوبل بود. پدرش روستایی سادهای از نژاد روس و مادرش از اهالی [[اوکراین]] بود. | ||
در سال ۱۹۱۸ به سبب در گرفتن جنگ داخلی در ناحیه دن ناچار درسش را ناتمام گذارد و به ارتش سرخ پیوست تا در نبردهایی در برابر آخرین بازماندگان از هواخواهان ارتش سفید شرکت جوید. تاثیر این تجربه در آثار وی بطرز محسوسی آشکار است. | در سال ۱۹۱۸ به سبب در گرفتن جنگ داخلی در ناحیه دن ناچار درسش را ناتمام گذارد و به ارتش سرخ پیوست تا در نبردهایی در برابر آخرین بازماندگان از هواخواهان ارتش سفید شرکت جوید. تاثیر این تجربه در آثار وی بطرز محسوسی آشکار است. | ||
وی نویسندهای واقعباور بود و در داستانهایش به مردم و انقلاب اکتبر پرداخته است. رمان حماسی «دن آرام» از مهمترین آثار وی به شمار میرود که در چهار جلد از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۰ به نویسندگی آن مشغول بود. از دیگر آثار وی «آنها برای سرزمین پدریشان جنگیدند» و «زمین نوآباد» میباشد. شولوخف در سال ۱۹۴۱ برنده جایزه استالین و در سال ۱۹۶۰ برنده جایزه لنین در شوروی شد و در سال ۱۹۶۵ جایزه نوبل ادبیات به وی اهدا شد | وی نویسندهای واقعباور بود و در داستانهایش به مردم و انقلاب اکتبر پرداخته است. رمان حماسی «دن آرام» از مهمترین آثار وی به شمار میرود که در چهار جلد از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۰ به نویسندگی آن مشغول بود. از دیگر آثار وی «آنها برای سرزمین پدریشان جنگیدند» و «زمین نوآباد» میباشد. شولوخف در سال ۱۹۴۱ برنده جایزه استالین و در سال ۱۹۶۰ برنده جایزه لنین در شوروی شد و در سال ۱۹۶۵ جایزه نوبل ادبیات به وی اهدا شد. | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
[[زبان و ادبیات روسی]]؛ [[ادبیات روسی]]؛ [[مشاهیر ادبی روسیه]] | [[زبان و ادبیات روسی]]؛ [[ادبیات روسی]]؛ [[مشاهیر ادبی روسیه]] | ||
== منبع اصلی == | == منبع اصلی == | ||
کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد 2، ص. 490-497. | |||
== نویسنده مقاله == | == نویسنده مقاله == | ||
جهانگیر کرمی | جهانگیر کرمی | ||
[[رده:شخصیت ها و نویسندگان شاخص ادبی]] | [[رده:شخصیت ها و نویسندگان شاخص ادبی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۱۲:۵۰
میخائیل آلکساندروویچ شولوخف(به روسی Михаи́л Алекса́ндрович Шо́лохов)، در۲۱ فوریه ۱۹۰۵ در روستای کروجلنین در نزدیکی وشنسکایا در حومه جنوبی رود دن متولد شد و در۲۴ مه ۱۹۸۴ درگذشت. وی نویسنده روس و برنده جایزه ادبی نوبل بود. پدرش روستایی سادهای از نژاد روس و مادرش از اهالی اوکراین بود.
در سال ۱۹۱۸ به سبب در گرفتن جنگ داخلی در ناحیه دن ناچار درسش را ناتمام گذارد و به ارتش سرخ پیوست تا در نبردهایی در برابر آخرین بازماندگان از هواخواهان ارتش سفید شرکت جوید. تاثیر این تجربه در آثار وی بطرز محسوسی آشکار است.
وی نویسندهای واقعباور بود و در داستانهایش به مردم و انقلاب اکتبر پرداخته است. رمان حماسی «دن آرام» از مهمترین آثار وی به شمار میرود که در چهار جلد از سال ۱۹۲۸ تا ۱۹۴۰ به نویسندگی آن مشغول بود. از دیگر آثار وی «آنها برای سرزمین پدریشان جنگیدند» و «زمین نوآباد» میباشد. شولوخف در سال ۱۹۴۱ برنده جایزه استالین و در سال ۱۹۶۰ برنده جایزه لنین در شوروی شد و در سال ۱۹۶۵ جایزه نوبل ادبیات به وی اهدا شد.
نیز نگاه کنید به
زبان و ادبیات روسی؛ ادبیات روسی؛ مشاهیر ادبی روسیه
منبع اصلی
کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد 2، ص. 490-497.
نویسنده مقاله
جهانگیر کرمی