لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:لباس کودکان سریلانکا.jpg|بندانگشتی|لباس دختران سریلانکایی(Pavadai Sattai) ، قابل بازیابی از https://pattuworld.com/product/pattu-pavadai-5-6-years-2/]] | |||
اکثر مردان از طبقات پایین دامنی از جنس کتان (سارونگ(Sarong)) با رنگهای روشن و خطدار، بولیز (بانیاما(Baniyama)) یا پیراهنی ساده و دمپایی صندل میپوشند و گاهی ممکن است به طور کلی حتی کفش نپوشند. بیشتر گارگران نیم شلوار و لباس کوتاه بر تن میکنند. مردان طبقات متوسط دامن سفید، پیراهن سفید، بلند، با یقهای باریک، با دکمههایی که تا گردن بسته و پایین آن روی لنگ رها شده است. لباس رسمی برای مراسم شیروانی نام دارد؛ کتی سیاه و بلند تا روی یا زیر زانو، پیراهن یا جاکتی با دکمههای تا گردن بسته و به همراه شلوار است. مردان [[تامیل]] نیز یک پیراهن به همراه یک پارچه بلندی (پاتا وتی(Patta Vetty)) که به دور کمر گره میخورد، میپوشند. نسل جوان امروز پوشیدن لباس های غربی را ترجیح میدهند. | |||
زنان طبقات فقیرتر ساری یا لنگی بلندی مانند دامن را به همراه یک تکه پارچه چسبان مانند کرست برای بالا تنه میپوشند. زنان طبقات متوسط و بالا معمولا ساری رنگین و گلدار میپوشند. پوشیدن لباسهای سنتی و غربی در [[سریلانکا]] امری معمول و مرسوم است. لباس زنان ساری و رِدا نام دارند. ردا را غالبا با یک جاکت سنتی که هتّه(Hatte) نام دارد، و سراما را با یک پیراهن مانندی ساده و بدون آستین میپوشند<ref>(Samarasinghe, 2009 )</ref>. لباس سنتی زنان [[سریلانکا]] ساری نام دارد. زنانی که در آستانه سن ازدواج و یا متاهل هستند به طور معمول "ساری" میپوشند. دختران سینهالی نیمه ساری میپوشند که از یک لباس و ژاکت با [[چین]] های تزئینی در اطراف شانه تشکیل شده است. دختران [[تامیل]] بولیز و دامنی خوش طرح به نام "پاوادی ساتایی(Pavadai Sattai)" می پوشند. دختران بزرگسال [[تامیل]] معمولا نیمه ساری میپوشند که تقریبا شبیه ساری است و شال بلندی نیز دارد که بر روی شانۀ چپ قرار میگیرد و از پشت و جلوی بدن در کمر دامن جمع میشود<ref name=":1">M. H. Syed and Board of Editors. (2007). World Infopaedia: Sri Lanka. New Delhi: Pragun Publicaton.</ref>. | |||
زنان طبقات فقیرتر ساری یا لنگی بلندی مانند دامن را به همراه یک تکه پارچه چسبان مانند کرست برای بالا تنه | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار). | |||
== نویسنده مقاله == | |||
مهدیقلی رکنی | |||
[[رده:سبک پوشش و پوشاک]] | [[رده:سبک پوشش و پوشاک]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۴۱
اکثر مردان از طبقات پایین دامنی از جنس کتان (سارونگ(Sarong)) با رنگهای روشن و خطدار، بولیز (بانیاما(Baniyama)) یا پیراهنی ساده و دمپایی صندل میپوشند و گاهی ممکن است به طور کلی حتی کفش نپوشند. بیشتر گارگران نیم شلوار و لباس کوتاه بر تن میکنند. مردان طبقات متوسط دامن سفید، پیراهن سفید، بلند، با یقهای باریک، با دکمههایی که تا گردن بسته و پایین آن روی لنگ رها شده است. لباس رسمی برای مراسم شیروانی نام دارد؛ کتی سیاه و بلند تا روی یا زیر زانو، پیراهن یا جاکتی با دکمههای تا گردن بسته و به همراه شلوار است. مردان تامیل نیز یک پیراهن به همراه یک پارچه بلندی (پاتا وتی(Patta Vetty)) که به دور کمر گره میخورد، میپوشند. نسل جوان امروز پوشیدن لباس های غربی را ترجیح میدهند.
زنان طبقات فقیرتر ساری یا لنگی بلندی مانند دامن را به همراه یک تکه پارچه چسبان مانند کرست برای بالا تنه میپوشند. زنان طبقات متوسط و بالا معمولا ساری رنگین و گلدار میپوشند. پوشیدن لباسهای سنتی و غربی در سریلانکا امری معمول و مرسوم است. لباس زنان ساری و رِدا نام دارند. ردا را غالبا با یک جاکت سنتی که هتّه(Hatte) نام دارد، و سراما را با یک پیراهن مانندی ساده و بدون آستین میپوشند[۱]. لباس سنتی زنان سریلانکا ساری نام دارد. زنانی که در آستانه سن ازدواج و یا متاهل هستند به طور معمول "ساری" میپوشند. دختران سینهالی نیمه ساری میپوشند که از یک لباس و ژاکت با چین های تزئینی در اطراف شانه تشکیل شده است. دختران تامیل بولیز و دامنی خوش طرح به نام "پاوادی ساتایی(Pavadai Sattai)" می پوشند. دختران بزرگسال تامیل معمولا نیمه ساری میپوشند که تقریبا شبیه ساری است و شال بلندی نیز دارد که بر روی شانۀ چپ قرار میگیرد و از پشت و جلوی بدن در کمر دامن جمع میشود[۲].
نیز نگاه کنید به
لباس های سنتی در ساحل عاج؛ لباس های سنتی در سوریه؛ لباس های سنتی در زیمبابوه؛ لباس های سنتی در اردن؛ لباس های سنتی در فرانسه؛ لباس های سنتی در قطر؛ لباسهای سنتی ژاپن؛ پوشاک سنتی کانادا؛ لباسهای سنتی کوبا؛ لباسهای سنتی تونس؛ لباس سنتی در افغانستان؛ لباس و زیور آلات قوم بای؛ لباسهای سنتی سنگال؛ لباس ملی و سنتی مردم تایلند؛ لباس سنتی مردم اتیوپی؛ لباس های سنتی سیرالئون؛ لباس های سنتی در مالی؛ لباس های سنتی قزاقستان؛ لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش؛ لباس های سنتی تاجیکستان؛ لباسهای سنتی اسپانیا
کتابشناسی
منبع اصلی
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
مهدیقلی رکنی