لباس های سنتی در سوریه

از دانشنامه ملل
لباس سوری، برگرفته از شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

التقاط فرهنگی سوریه در طیف وسیعی از سبک ‌‌‌‌‌‌‌‌های لباس، کاملاً مشهود ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است: در حالی که برخی از زنان آخرین مد‌‌‌‌‌‌‌‌های اروپایی را انتخاب می کنند، برخی دیگر کاملاً محجبه هستند و یا لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های محلی به تن دارند. مردان مسن‌تر شلوار‌‌‌‌‌‌‌‌های گشاد تیره رنگ به تن دارند؛ اما جوانان به سبک‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های غربی تمایل دارند. لباس سنتی مردان در سوریه در گویش عامیانه «شروال» نامیده ‌‌‌‌‌‌می‌شو. روی پیراهن بالاپوشی به تن دارند و سر را نیز بانوعی چفیه که در سوریه به آن«کوفیه» یا «شماخ» ‌‌‌‌‌‌می‌گویند، می­پوشانند؛ یعنی ترکیبی از لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های عربی، کردی و ترکی و ای بسا ایرانی یا مسیحی.

لباس سنتی مردان اغلب همراه با شرف یا تکه سلاح بود. بعد‌‌‌‌‌‌‌‌ها به تدریج کلاه فز یا فاس که پیش­تر جزئیاتآن بیان شد،، برای افراد مسن و تحصیلکرده، جایگزین کوفیه شد و شلوار و پیراهن هم جایشان را به «جلابیه» که ردای بلند و دوخته شد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است، داد.

پیراهن بلند و تیره برای زنان و روشن برای دختران مرسوم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که اغلب با گوشواره‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طلا یا نقره آر‌‌‌‌‌‌‌‌‌استه ‌‌‌‌‌‌می‌شود یا برخی از آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها گلدوزی شد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاند و یک روسری که به آن «بُخنُق» یا «خِمار» ‌‌‌‌‌‌می‌گویند نیز روی سر ‌‌‌‌‌‌‌می‌اندازند و یا به دور سر می‌پیچند. روبنده یا برقع نیز گاهی ‌‌‌‌‌‌‌‌‌استفاده ‌‌‌‌‌‌می‌شود. این شکل کلی البسه سوری ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که به نسبت موقعیت و طبقه اجتمعای و ثروت شخص می­تواند با بسیاری از تزئینات و زیور آلات همراه باشد.

لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های سنتی سوریه رنگ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های تندی دارند، مانند قرمز روشن، آبی، سیاه و سبز. ‌‌‌‌‌‌‌‌‌استفاده از این لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در حال حاضر نسبت به گذشته کم شده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. از برجسته ‌‌‌‌‌‌‌ترین لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های زنانه، «مِرْدَن»، «الجاروکه» و «قفطان» ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است. مِردن از ابریشم طبیعی بافته و دوخته شده ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است و نوعاً زنان طبقه ‌‌‌‌‌‌‌بهره‌مند به تن دارند. غیر از این‌‌‌‌‌‌‌‌ها ده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها نوع و مدل دیگر از لباس‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌هاس زنانه و مردانه در مناطق مختلف؛ خصوصاً در حمص، حما و دیرالزور مرسوم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است.[۱]

زیورآلات، برگرفته از شنی، کریم (۱۴۰۰). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)

زنان در دمشق علاقه زیادی به جواهرات؛ خصوصاً البسته مزین دارند. از جمله این زیورآلات، کلاهی نقر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است که منگوله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های نقر‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های از آن بر روی پیشانی تاب ‌‌‌‌‌‌‌می‌خورد و یا گردنبند‌‌‌‌‌‌‌‌های سنکین، متشکل از چندین زنجیر طلایی که از آن پنجه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طلا آویزان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است.

همچنین دستبند‌‌‌‌‌‌‌‌های طلا یا نقره و سکه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طلا از الرشادیه، الحمیدیه، العزیزیه و انگلیسی؛ خلخال نیز از جمله و نیز گوشواره همراه رِشمه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های طلایی یا نقره ای که به سینه ‌‌‌‌‌‌می‌آویزند یا به دور کمر می پیچند و گاهی به معنی واقعی کلمه مصداق افراط ‌‌‌‌‌‌‌‌‌است[۲].

نیز نگاه کنید به

لباس های سنتی در زیمبابوه؛ لباس های سنتی در اردن؛ لباس های سنتی در فرانسه؛ لباس های سنتی در قطر؛ لباس های سنتی در ساحل عاج؛ لباس‌های سنتی ژاپن؛ پوشاک سنتی کانادا؛ لباس‌های سنتی کوبا؛ لباس‌های سنتی تونس؛ لباس سنتی در افغانستان؛ لباس و زیور آلات قوم بای؛ لباس‌های سنتی سنگال؛ لباس ملی و سنتی مردم تایلند؛ لباس سنتی مردم اتیوپی؛ لباس های سنتی سیرالئون؛ لباس های سنتی در مالی؛ لباس های سنتی قزاقستان؛ لباس ملی و سنتی مردم بنگلادش؛ لباس ملی و سنتی مردم سریلانکا؛ لباس های سنتی تاجیکستان ؛ لباس‌های سنتی اسپانیا

کتابشناسی

  1. هنری جرجیس، سلوی (2001) طرز الأزياء فى العصور القديمة فرعونى يونانى رومانى بيزنطى قبطی، قاهره: مکتبظ الانجلو مصریة
  2. شنی، کریم( 1400). فرهنگ و تاریخ سوریه. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار)