مدارس اهل الحدیث( ظاهریه) در بنگلادش: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
اهل حدیـــث و یـــــا ظاهریه و سلفیه در بیـــن اهل سنت، مثل | اهل حدیـــث و یـــــا ظاهریه و سلفیه در بیـــن اهل سنت، مثل اخباریها در میان اهل تشیع میباشند. آنان ظواهر قرآن و احادیث استناد میکنند و از هر گونه اجتهاد و نظری خودداری میکنند. به همین دلیل، جمود فکری عجیبی بر آنان حاکم است. گرچه مدارس اهل الحدیث هم قومی میباشد؛ ولی چون این مدارس با تفکر خاصی اداره میشوند، جداگانه بررسی میشود. تعداد آنها حدود 77 تا در سرتاسر [[بنگلادش]] میباشد. | ||
برنامه درسی این مدارس به دو بخش تقسیم می شود: الف: حفظ قرآن، ب: برنامه عمومی، که همان | برنامه درسی این مدارس به دو بخش تقسیم می شود: الف: حفظ قرآن، ب: برنامه عمومی، که همان کتابهای معروف موجود در دیگر مدارس قومی است، از قبیل صحاح سته از حدیث وکشاف در تفسیر قرآنی در مدارس اهل حدیث، جزوات و کتب وهابیه. این کتب را وهابیها توزیع وتبلیغ میکنند. افکار اهل حدیث به افکار وهابیها بسیار نزدیک است. از نظر سیاسی نیز [[عربستان سعودی]] پشتیبان بسیار خوبی برای آنان میباشد. در جمع بندی کلی، می توان تفاوتهای موجود میان مدارس عالی ( دولتی ) و مدارس قومی را به شرح ذیل چنین بیان کرد: | ||
1- مدارس عالی به دلیل وابستگی به دولت، از نظر مالی و دیگر امکانات در مضیقه نیستند، اما به عکس، مدارس قومی دچار مشکلات مالی فراوانی هستند. | |||
2- طلاب مدارس عالی از نظر سیاسی و مسائل روز، مترقیتر از طلاب مدارس قومی هستند. در همین راستا بد نیست بدانیم قدیمیترین تشکل دانشجویی، مربوط به طلاب مدرسه عالی است. در سال 1929، تشکیلاتی به نام «جمعیت طلبه عربیه» تشکیل شد و در حال حاضر نیز فعالیت سیاسی و ایدیولوژیکی دارد. | |||
3- فارغ التحصیلان مدرسه عالی، چون مدارک رسمی دارند، قادر خواهند بود به کارها و پستهای دولتی وارد شوند. اما فارغ التحصیلان مدارس قومی ، فقط میتوانند به کارهای مخصوص روحانیون بپردازند. به همین دلیل افسردگی و یأس ونومیدی عجیبی نیست به سرنوشت و آینده خود، در آنان هویدا میباشد، بخصوص با توجه به کمیت بالای نیرو و محدود بودن کارها و فعالیتهای مخصوص روحانیون. | |||
4- مدارس قومی در مقایسه با مدارس عالی، در میان توده مردم از جایگاه بهتری برخوردار میباشند. | |||
5- به دلیل مشکلات مالی، مدارس قومی اجبار بیشتری در تمایل به کشورهای خارجی دارند. | |||
6- در مدارس قومی، زبان فارسی در سال های اولیه تحصیل تدریس میشود. اما در مدارس عالی [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C زبان فارسی] یک ماده درسی اختیاری است. | |||
7- در مدارس عالی، علوم اسلامی و علوم روز، هر دو به یک میزان تدریس میشوند. اما در مدارس قومی، برای خالی نبودن عریضه و جبر زمان، بعضی از علوم روز آن هم به طور خیلی مختصر، تدریس میشود<ref name=":0">Esposito et al. (2005). Data Collected from Publications of the Bangladesh Madrasa Education Board, p.57.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ اکتبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۷
اهل حدیـــث و یـــــا ظاهریه و سلفیه در بیـــن اهل سنت، مثل اخباریها در میان اهل تشیع میباشند. آنان ظواهر قرآن و احادیث استناد میکنند و از هر گونه اجتهاد و نظری خودداری میکنند. به همین دلیل، جمود فکری عجیبی بر آنان حاکم است. گرچه مدارس اهل الحدیث هم قومی میباشد؛ ولی چون این مدارس با تفکر خاصی اداره میشوند، جداگانه بررسی میشود. تعداد آنها حدود 77 تا در سرتاسر بنگلادش میباشد.
برنامه درسی این مدارس به دو بخش تقسیم می شود: الف: حفظ قرآن، ب: برنامه عمومی، که همان کتابهای معروف موجود در دیگر مدارس قومی است، از قبیل صحاح سته از حدیث وکشاف در تفسیر قرآنی در مدارس اهل حدیث، جزوات و کتب وهابیه. این کتب را وهابیها توزیع وتبلیغ میکنند. افکار اهل حدیث به افکار وهابیها بسیار نزدیک است. از نظر سیاسی نیز عربستان سعودی پشتیبان بسیار خوبی برای آنان میباشد. در جمع بندی کلی، می توان تفاوتهای موجود میان مدارس عالی ( دولتی ) و مدارس قومی را به شرح ذیل چنین بیان کرد:
1- مدارس عالی به دلیل وابستگی به دولت، از نظر مالی و دیگر امکانات در مضیقه نیستند، اما به عکس، مدارس قومی دچار مشکلات مالی فراوانی هستند.
2- طلاب مدارس عالی از نظر سیاسی و مسائل روز، مترقیتر از طلاب مدارس قومی هستند. در همین راستا بد نیست بدانیم قدیمیترین تشکل دانشجویی، مربوط به طلاب مدرسه عالی است. در سال 1929، تشکیلاتی به نام «جمعیت طلبه عربیه» تشکیل شد و در حال حاضر نیز فعالیت سیاسی و ایدیولوژیکی دارد.
3- فارغ التحصیلان مدرسه عالی، چون مدارک رسمی دارند، قادر خواهند بود به کارها و پستهای دولتی وارد شوند. اما فارغ التحصیلان مدارس قومی ، فقط میتوانند به کارهای مخصوص روحانیون بپردازند. به همین دلیل افسردگی و یأس ونومیدی عجیبی نیست به سرنوشت و آینده خود، در آنان هویدا میباشد، بخصوص با توجه به کمیت بالای نیرو و محدود بودن کارها و فعالیتهای مخصوص روحانیون.
4- مدارس قومی در مقایسه با مدارس عالی، در میان توده مردم از جایگاه بهتری برخوردار میباشند.
5- به دلیل مشکلات مالی، مدارس قومی اجبار بیشتری در تمایل به کشورهای خارجی دارند.
6- در مدارس قومی، زبان فارسی در سال های اولیه تحصیل تدریس میشود. اما در مدارس عالی زبان فارسی یک ماده درسی اختیاری است.
7- در مدارس عالی، علوم اسلامی و علوم روز، هر دو به یک میزان تدریس میشوند. اما در مدارس قومی، برای خالی نبودن عریضه و جبر زمان، بعضی از علوم روز آن هم به طور خیلی مختصر، تدریس میشود[۱].
نیز نگاه کنید به
ساختار آموزش مذهبی در جامعه بنگلادش؛ مدارس دینی در بنگلادش؛ مدارس قومی در بنگلادش
کتابشناسی
- ↑ Esposito et al. (2005). Data Collected from Publications of the Bangladesh Madrasa Education Board, p.57.
منبع اصلی
توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ بنگلادش. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی