لی بی شاعر چینی

لی بی شاعر چینی، برگرفته از تاریخ ما، قابل بازیابی از https://tarikhema.org/ancient/china/27689/%D9%84%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%B9%D8%B1-%D8%A8%D8%B1%D8%AC%D8%B3%D8%AA%D9%87%E2%80%8C%DB%8C-%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C-%D9%88-%D9%85%D8%AE%D8%AA%D8%B5%D8%B1%DB%8C-%D8%A7/

لی­­ بَی (Li Bai) ، در سال 701 میلادی در منطقه­‌ی مین­ یانگ در استان«سی­ چوان» در خانواده ای ثروتمند و تاجر به دنیا آمد (برخی از اسناد تاریخی نشان می‌دهند که لی­بای از اهالی آسیای مرکزی و خراسان بزرگ بوده است.) وی ازکودکی صاحب هوشی سرشار و فوق العاده بود. هنوز به 10سالگی نرسیده بود کنفوسیوس آثار مشهور و کلاسیک مکتب«جو» یعنی مکتب کنفوسیوس و کتاب­‌های تاریخی را ورق زده و مطالعه کرده بود. لی­­ بَی جوان، به بسیاری از فعالیت­‌های دیگر نیز علاقه‌­مند بود. برای نمونه، شمشیربازی را فرا گرفت و به مذهب دائوئیسم که در آن زمان رواج داشت، اعتقاد پیدا کرده و شیفته­‌ی آن شد.

لی­­ بَی، با این­که مدت زیادی را در حال مراقبه در دل کوه و یا انبوه جنگل­‌ها و در کنج عزلت سپری کرده و در جستجوی رب النوع­‌ها به سر می‌برد، ولی درعین حال، دارای همت سیاسی بلندی بود که حاکی از عشق به خدمت برای میهن و یافتن شه و افتخار بود. به همین سبب، در جهان بینی«لی­­ بَی» نوعی تضاد وجود داشت. وی در20 سالگی، در نگارش شعر و مقاله مهارت زیادی پیدا کرد و از 25 سالگی به منظور سیاحت، زادگاه خود را ترک گفت، و در حین سفر اشعار زیادی در ستایش مناظر طبیعی سرود. در همین دوران بود که شهرتی در حد شاعری مطرح برهم زد و با بسیاری از شاعران و مأموران دولتی، طرح دوستی ریخت. چه آنکه تمایل داشت با اتکا به استعداد و شایستگی و شهرتش، مورد پسند دربار قرار گیرد. سرانجام در سال 742 میلادی بنابه دستور امان سیون زون» در شهر«چانگ آن» پایتخت سلسله تانگ، به آفرینش اشعار و دبیری دربار مشغول شد.

«لی­­ بَی» که از انتصاب به مقام دولتی بسیار شاد شده بود، سعی داشت به موفقیت­‌های بالاتری نائل آید. ولی اغلب درباریان فاسد و رجال با فضیلت و لایق در آن جایگاهی نداشته و مورد سرکوب و تعقیب و آزار قرار گرفته و مطرود شده بودند. بدیهی بود که این مسائل با روحیه­‌ی درستکاری و عادلانه­‌ی او که هرگز در برابر فساد به زانو در نمی‌­آمد، سازگار نبود. به همین دلیل، وی با افتراگویی‌­ها و شایعات دائمی مواجه شده و هنوز دو سال از اقامتش در شهر«چانگ آن» نگذشته بود که مجبور شد از مقامش استعفا کند.

به دنبال این ناکامی، لی­بای افسرده خاطر شده و به مدت 11 سال به مسافرت در نواحی وسطی و سفلای روخانه­‌های یانگ­ تِسِه و هنگو ادامه دادچندی بعد، در حکومت سلسله تانگ، شورشی به نام«پآن شی» رخ داد. در چنین شرایطی بود که لی­­ بَی، برای کمک به فرونشاندن شورش وبرقراری مجدد وحدت سرزمینی، در دفتر کار یکی از شاهزادگان امپراتور مشغول به کار شد. اما بعدها به علت مبارزه و کشمکش درونی خاندانی، شاهزاده کشته شد و لی­­ بَی تبعید گردید، اما در پرتوی عفو عمومی‌آزاد وعاقبت در 61 سالگی به علت بیماری در گذشت.

لی­­ بَی، در زمان حیاتش اشعار بسیاری سرود که اکنون بیش از 900 قطعه از آن­ها برجای مانده است. اشعار او که مضامینی غنی و پرمحتوا داشت، سرگذشت شخصی او و هم­چنین وا قعیات اجتماعی و سیمای عصر شکوفایی چین را نشان می­دهد. 59 قطعه از مجموعه چین آثار او ن مونه­‌ای از ترسیم آئین‌­های باستانی چین محسوب می‌شود. با نگاهی به این سلسله تانگ پی برد که از یک سو، بر امپراتوری سلسله تانگ شکوفایی حکم‌فرما بوده و از سوی دیگر، طبقه­‌ی حاکم تحت لوای این شکوفایی به ورطه­‌ی ولخرجی و فساد و عاقبت انحطاط رسیده بود که نگرانی و اضطراب ژرف شاعر از این وضعیت نیز به‌­خوبی در اشعار او مشهود است.

لی­­ بَی، نیمی از زندگی خود را چون درویشان خانه به­‌دوش در سیاحت گذراند، لذا بسیاری اشعارش پر از احساسات رمانتیک و وصف مناظر طبیعی چین، وصف کوه‌ها و آب رودخانه­‌های معروف این سرزمین است. او همواره علاقه‌­مند به قله‌­های سر به­‌فلک کشیده ودره‌­های ژرف و عمیق، آبشارها و رودخانه‌­های پرتلاطم و خروشان بود، و از جمله خصوصیات اخلاقیش می‌توان به صراحت کلام، مبالغه درگفتار، خیال‌­پردازی شگفت انگیز و احساسات گرم لجام گسیخته‌­اش نسبت به مناظر طبیعی که دراشعارش هوید­است و حد اعلای هنری او را نمایش می‌دهد، اشاره کرد. او، هم­چنین اشعار زیادی در وصف عشق و دوستی سروده است. وی در اشعاری که تقدیم دوستانش می­ کرد، همیشه صداقت ودوستی خود را تجسم می­ نمود و برای همین اشعارش از ویژگی هنری فوق العاده ای برخوردار بود. آثار لی­­ بَی، بر ادبیات شعر چین تأثیر بسیار دیرپا و ژرفی برجای گذاشته و دراین راستا بسیاری از شاعران مشهور نسل‌­های بعد، از آثار وی تغذیه کرده‌اند. امروزه سرگذشت لی­­ بَی سوژه رمان­‌ها و اپراهای بسیاری شده ودرمیان مردم به طور گسترده رواج دارد.

«لی­­ بَی» در شعری برای دوست ارجمندش وانگ لون (Wang Lun) که او هم مثل خودش دل نازک بود و«لی­ بَی» را با آواز و نه با گریه، بدرقه کرده بود، شعری نوشت. لی­­ بَی در این شعر می­ گوید:

«وقتی او می‌رود تا با قایق آنجا را ترک کند/ ناگهان لی بَی آوازی را از ساحل می­شنود/ اگر چه آب در بِرکه‌­ی شفتالو هزار چی(i) عمق دارد/ عمق آن خیلی کم تر از احساس وانگ لو است که مرا بدرقه می‌کند»

لی­­ بَیدر شعر دیگری می­ گوید:

«جامه­‌ی پوستین هزار سکه­‌ی طلا ارزش دارد/ و اسب خالدار هم/ شاید بتوان هر دو را برای خرید جام شرابی که ما را از پریشانی پیری رها سازد، فروخت...»

در این شعر وی قطعا قصد بیان گشاده دستی و سخاوت خود را نداشته است.

گفته می­ شود که لی­­ بَی در مناطق شرقی ایران باستان متولد شده و در واقع، ایرانی‌­الاصل است که پس از مهاجرت به چین و آموختن زبان چینی به سرودن شعر به این زبان پرداخت. پایان نامه‌­ی دوره‌­ی لیسانس مرحوم آقای پورانی یکی از معدود دانشجویان ایرانی که در دهه­‌ی یک هزار و شصت در دانشگاه پکن در چین به تحصیل در رشته­‌ی زبان و ادبیات چینی پرداخت، در خصوص شرح حال و زندگی لی بَی بوده که موضوع ایرانی بودن وی در این پایان نامه به اثبات رسیده است.

نیز نگاه کنید به

معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین؛ شاعران چینی

پاورقی

[i] - برخی از اسناد تاریخی نشان می دهند که لی­بای از اهالی آسیای مرکزی و خراسان بزرگ بوده است.

[ii] - Chi  ( واحد اندازه گیری در چین قدیم که مساوی با یک سوم متر است. مترجم).

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی