لی چینگ جائو شاعر چینی

«لی چینگ جائو (Li Qingzhao)»(1151-1084 میلادی) شاعره­‌ی غزل سرای مشهور دوران سلسله‌­ی سونگ است. وی در شعری با عنوان«آهسته، نغمه آهسته» می‌گوید:

«زمین از گل­‌های زرد پوشانده شده، پژمرده و فرو افتاده از باران/ اینک چه کسی آن­ها را بر می‌دارد؟/ تنها نشسته در کنار پنجره، چگونه می_­توانم سرعت قدمم در تاریکی را که کم­تر نمی‌شود تند­تر کنم؟/در برگ­‌های مسطح و پهن، نم نم باران هم­چون شفق رنگین کمان می­ شود».

تحت چنین شرایطی، کسی جز این که مثل نویسنده افسوس بکشد، کاری نمی­ تواند بکند:

«آه من با غم و اندوهِ ورای ایمان چه می­ توانم بکنم!»

احساس و عواطف را می­ توان در ابیاتی از این شاعره که دلش برای همسر دور از وطنش تنگ شده و برایش شعری سروده است، مشاهده کرد:

«خوف دارم که غصه­‌ی جدایی مرا غمگین نشان دهد/ چیزها برای گفتن دارم، ولی به محض آغاز سکوت می­کنم/ کمی رنجور شده­‌ام، نه به خاطر این­که مريض شرابم/ حتی نه اندوهناک به خاطر سرسختی پاییزم».

اندوه‌­ها عمیق و پایدارند و وقت فرار از احساس شاعرانه نیست.

نیز نگاه کنید به

معرفی برخی از شخصیت های مهم ادبیات کلاسیک چین؛ شاعران چینی

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی