نفوذ موسیقی غرب در چین: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی « == ''نفوذ موسیقی غرب در چین'' == شکست چین از نیروهای انگلیسی در نخستین جنگ تریاک در سال1840میلادی، و نفوذ سیاسی و فرهنگی کشورهای غربی و فعال شدن مبلغان و مسیونرهای مسیحی در این کشور، زمینه برای معرفی موسیقی غرب به چین نیز فراهم شد. رشد گروههای موسی...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
شکست [[چین]] از نیروهای انگلیسی در نخستین جنگ تریاک در سال1840میلادی، و نفوذ سیاسی و فرهنگی کشورهای غربی و فعال شدن مبلغان و مسیونرهای مسیحی در این کشور، زمینه برای معرفی موسیقی غرب به [[چین]] نیز فراهم شد. رشد گروههای موسیقی تلفیقی غربی-چینی و تنوع سبکها و آلات موسیقی از یک طرف و تشکیل گروههای موسیقی تحت عنوان گروه سرود در مدارسی که توسط [[تشکیل دولتی مسیحی در چین با حمایت مسیونرهای خارجی|مسیونرهای مسیحی]] و یا به تقلید از آنها توسط چینیهای طالب سیستم آموزش غربی تأسیس میشد، از سوی دیگر، تحول گستردهای در موسیقی سنتی [[چین]] ایجاد کرد. شکل گیری انجمنهای موسیقی مدرن و آغاز به تدریس این سبک از موسیقی در آموزشگاهها و مراکز آموزش عالی زمینه را برای تلفیق موسیقی شرق و غرب و تأثیر گذاری آن بر فرهنگ و هنر موسیقی چینی را فراهم ساخت. موسیقی دانان چینی آشنا به موسیقی غرب همچون جائویوانرِن ([[موسیقی سنتی چین# ftn6|Zhao Yuanren]]) خوانگزی(Huang Zi)، شیائو یومِی (Xiao Youmei)، وانگ گوانگچی (Wang Guangqi) و لیو تیانخوا (Liu Tianhua) نیز در این زمینه نقش مؤثری داشتند. | |||
در واقع، زیربنای موسیقی معاصر [[چین]] را از همان اواخر قرن19 و اوایل قرن بیستم، همان سرودهای مدارس چینی تشکیل می دهد که تحت تأثیر موسیقی غربی، به ویژه موسیقی کلاسیک کلیسایی غرب که توسط مسیونرهای مسیحی معرفی، تبلیغ و آموزش داده میشد تشکیل می دهد. در این آموزشگاهها انواع سبکهای موسیقی و [[انواع آلات موسیقی سنتی چین|آلات و ابزارهای موسیقی]] غربی معرفی و آموزش داده میشد و فارغ التحصیلی موسیقیدانان چینی از این مؤسسات موجب فراگیری موسیقی مدرن در سطوح مختلف جامعهی [[چین]] شد. سقوط نظام امپراتوری در سال1911 و آغاز جنبش ادبی چهارم ماه مه در سال1919میلادی که در واقع نقطهی عطفی در ادبیات معاصر این کشور و پشت کردن به برخی از سنتهای ادبی گذشته و اصلاحات به عمل آمده در سبک ادبی، بر موسیقی سنتی [[چین]] را نیز تحت تأثیر قرار داده و راه را برای مدرن شدن این هنر بیش از پیش باز نمود. همین تلاشهای مستمر زمینه را برای مدرن شدن هنر موسیقی و ورود انواع موسیقیهای غربی به [[چین]] فراهم کرد. روند اصلاحات آغاز شده در هنر موسیقی سنتی [[چین]] در اوایل قرن بیستم در دهههای بعد و حتی پس از روی کارآمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نظام کمونیستی]] در سال1949 همچنان ادامه یافت. اجرای سیاست اصلاحات اقتصادی در سه دهه پیش و توسعهی روابط چین با جهان غرب و مبادلهی گروههای موسیقی میان این کشور با سایر کشورها نیز بر این روند سرعت بخشید و امروزه انواع موسیقیهای غربی از کلاسیک و جاز گرفته تا رپ و پاپ در این کشور رایج شده است. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر در چین]]؛ [[موسیقی سنتی چین]]؛ [[انواع آلات موسیقی سنتی چین]]؛ [[تاریخ موسیقی چینی]]؛ [[نهادها و گروه های موسیقی سنتی و مدرن در چین]] | |||
[[ | == منبع اصلی == | ||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:موسیقی]] | |||
[[ | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۹
شکست چین از نیروهای انگلیسی در نخستین جنگ تریاک در سال1840میلادی، و نفوذ سیاسی و فرهنگی کشورهای غربی و فعال شدن مبلغان و مسیونرهای مسیحی در این کشور، زمینه برای معرفی موسیقی غرب به چین نیز فراهم شد. رشد گروههای موسیقی تلفیقی غربی-چینی و تنوع سبکها و آلات موسیقی از یک طرف و تشکیل گروههای موسیقی تحت عنوان گروه سرود در مدارسی که توسط مسیونرهای مسیحی و یا به تقلید از آنها توسط چینیهای طالب سیستم آموزش غربی تأسیس میشد، از سوی دیگر، تحول گستردهای در موسیقی سنتی چین ایجاد کرد. شکل گیری انجمنهای موسیقی مدرن و آغاز به تدریس این سبک از موسیقی در آموزشگاهها و مراکز آموزش عالی زمینه را برای تلفیق موسیقی شرق و غرب و تأثیر گذاری آن بر فرهنگ و هنر موسیقی چینی را فراهم ساخت. موسیقی دانان چینی آشنا به موسیقی غرب همچون جائویوانرِن (Zhao Yuanren) خوانگزی(Huang Zi)، شیائو یومِی (Xiao Youmei)، وانگ گوانگچی (Wang Guangqi) و لیو تیانخوا (Liu Tianhua) نیز در این زمینه نقش مؤثری داشتند.
در واقع، زیربنای موسیقی معاصر چین را از همان اواخر قرن19 و اوایل قرن بیستم، همان سرودهای مدارس چینی تشکیل می دهد که تحت تأثیر موسیقی غربی، به ویژه موسیقی کلاسیک کلیسایی غرب که توسط مسیونرهای مسیحی معرفی، تبلیغ و آموزش داده میشد تشکیل می دهد. در این آموزشگاهها انواع سبکهای موسیقی و آلات و ابزارهای موسیقی غربی معرفی و آموزش داده میشد و فارغ التحصیلی موسیقیدانان چینی از این مؤسسات موجب فراگیری موسیقی مدرن در سطوح مختلف جامعهی چین شد. سقوط نظام امپراتوری در سال1911 و آغاز جنبش ادبی چهارم ماه مه در سال1919میلادی که در واقع نقطهی عطفی در ادبیات معاصر این کشور و پشت کردن به برخی از سنتهای ادبی گذشته و اصلاحات به عمل آمده در سبک ادبی، بر موسیقی سنتی چین را نیز تحت تأثیر قرار داده و راه را برای مدرن شدن این هنر بیش از پیش باز نمود. همین تلاشهای مستمر زمینه را برای مدرن شدن هنر موسیقی و ورود انواع موسیقیهای غربی به چین فراهم کرد. روند اصلاحات آغاز شده در هنر موسیقی سنتی چین در اوایل قرن بیستم در دهههای بعد و حتی پس از روی کارآمدن نظام کمونیستی در سال1949 همچنان ادامه یافت. اجرای سیاست اصلاحات اقتصادی در سه دهه پیش و توسعهی روابط چین با جهان غرب و مبادلهی گروههای موسیقی میان این کشور با سایر کشورها نیز بر این روند سرعت بخشید و امروزه انواع موسیقیهای غربی از کلاسیک و جاز گرفته تا رپ و پاپ در این کشور رایج شده است.
نیز نگاه کنید به
هنر در چین؛ موسیقی سنتی چین؛ انواع آلات موسیقی سنتی چین؛ تاریخ موسیقی چینی؛ نهادها و گروه های موسیقی سنتی و مدرن در چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی