اپرای عامه پسند در چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در گذشته، انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمانها و مکانهای مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونهی از آنها زاجو (Zaju) شمالی مربوط به [[سلسله یوان|دوران سلسلهی یوان]] و اُپرای جنوبی در [[سلسله مینگ|سلسلهی مینگ]] است. از حدود سالهای دههی 1560 میلادی، شاخهای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان (Kunshan) توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200 سال و در اواسط [[سلسله چینگ|دوران سلسلهی چینگ]] به اُپرای مسلط کونچو (Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دورانهای مختلف شکل گرفتند که هر کدام به منطقهی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آنها حتی در [[پکن]] روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی (Anhui)، در آغاز سالهای دههی 1790 میلادی، برنامههای خود را روی سِنهای [[پکن]] اجرا کردند. این گروههای چهار گانه حدود ده سال بعد با همکاری هنرمندان اُپرای خن (Han) از استان خوبِی (Hubei) و با تلفیق ملودیها و سبکهای نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی(Xaanxi نام استانی در [[چین]])، همچنین با استفاده از ملودیهای تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف [[پکن]] و به جریان اصلی اُپرای سنتی [[چین]] تبدیل شده است. | |||
در | |||
تعدادی از | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[هنر چینی|هنر چینی؛]] [[ | [[هنر چینی|هنر چینی؛]] [[هنر تئاتر مدرن چین]]؛ [[هنر اپرای سنتی چینی]] | ||
= پاورقی = | = پاورقی = | ||
<small>[[اپرای عامه پسند در چین# | <small>[[اپرای عامه پسند در چین# ednref1|[i]]] - Xaanxi نام استانی در چین</small> | ||
== منبع اصلی == | |||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
= | == نویسنده مقاله == | ||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:هنرهای نمایشی]] | [[رده:هنرهای نمایشی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۷
در گذشته، انواع مختلفی از اُپرا وجود داشت که در زمانها و مکانهای مختلفی متداول و مورد پسند مردم بود. دو نمونهی از آنها زاجو (Zaju) شمالی مربوط به دوران سلسلهی یوان و اُپرای جنوبی در سلسلهی مینگ است. از حدود سالهای دههی 1560 میلادی، شاخهای از اُپرای آوازی جنوبی در ردیف کونشان (Kunshan) توسط هنرمندان فولکلور عامیانه به کار گرفته شد که پس از 200 سال و در اواسط دوران سلسلهی چینگ به اُپرای مسلط کونچو (Kunqu) تبدیل شد. تعدادی اُپرای عامیانه نیز همراه با اُپرای متداول در دورانهای مختلف شکل گرفتند که هر کدام به منطقهی خاصی تعلق داشتند. از اوایل قرن هجدهم تا اواسط قرن نوزدهم، این نوع اُپراها بیشتر شکوفا شدند. تعدادی از آنها حتی در پکن روی صحنه رفتند. چهار گروه اُپرای محلی استان اَن خویی (Anhui)، در آغاز سالهای دههی 1790 میلادی، برنامههای خود را روی سِنهای پکن اجرا کردند. این گروههای چهار گانه حدود ده سال بعد با همکاری هنرمندان اُپرای خن (Han) از استان خوبِی (Hubei) و با تلفیق ملودیها و سبکهای نمایشی اُپرای کونچو و اُپرای شَنسی(Xaanxi نام استانی در چین)، همچنین با استفاده از ملودیهای تعدادی از اُپراهای محلی دیگر، یک سبک هنری کامل و سیستم نمایشی خاصی را ایجاد و توسعه دادند که اینک به اُپرای معروف پکن و به جریان اصلی اُپرای سنتی چین تبدیل شده است.
نیز نگاه کنید به
هنر چینی؛ هنر تئاتر مدرن چین؛ هنر اپرای سنتی چینی
پاورقی
[i] - Xaanxi نام استانی در چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی