پرش به محتوا

معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Mahsa (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین.jpg|بندانگشتی|ساختمان قصرها و کاخ ها]]
[[پرونده:6.jpg|بندانگشتی|معماری کاخ ها و قصر ها، قابل بازیابی از https://www.ghasreshirin.com/world-tourism/chinese-palaces/]]
''ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمان­ های دربار، بناهای عطیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به­ منظور استحکام سلطه­ ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده ­اند. این گونه ساختمان ­های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته ­ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان ­ها و با در نظر گرفتن مسایل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده­ اند.''
ساختمان قصرها و کاخ‌ها یا به عبارت دیگر ساختمان‌های دربار، بناهای عظیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به‌منظور استحکام سلطه‌ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده‌ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده‌اند. این گونه ساختمان‌های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته‌ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان‌ها و با در نظر گرفتن مسائل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده‌اند.  


''از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران [[چین]]، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان ­های قصرها و کاخ ­ها افزوده می­ شد.''
از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران [[چین]]، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان‌های قصرها و کاخ‌ها افزوده می‌شد.


''خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف­ های بسیار بلند با بام ­های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال­ ها و کاشی­ های زرد رنگ، و هم­چنین نقاشی ­های وسیع و زیبا، حکاکی­ های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن ­ها، و ستون­ های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه ­ی آن، دروازه ­های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.''
خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف‌های بسیار بلند با بام‌های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال‌ها و کاشی‌های زرد رنگ، و هم‌چنین نقاشی‌های وسیع و زیبا، حکاکی‌های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن‌ها، و ستون‌های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه‌ی آن، دروازه‌های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.


''کاخ«تای­خِه» در شهر ممنوعه­ ی [[پکن]]،و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه­ ی بارزی از معماری قصرهای چینی به ­شمار می ­روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین­ ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه ­های دربار تقسیم می شوند. در پشت این قصرها منطقه ­ای نیز به باغ ­ها و تفرج­گاه ­های امپراتور و ملکه ­ها اختصاص می­ یابد.''
کاخ «تای‌خِه» در [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه‌ی پکن]]، و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه‌ی بارزی از معماری قصرهای چینی به‌شمار می‌روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین‌ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه‌های دربار تقسیم می‌شوند. در پشت این قصرها منطقه‌ای نیز به باغ‌ها و تفرج‌گاه‌های امپراتور و ملکه‌ها اختصاص می‌یابد.


''اغلب این گونه کاخ ­های باستانی، به دلیل تغییر سلسله ­ها و وقوع جنگ­ ها و شورش ­ها، و آتش سوزی­ ها نابود شده و از بین رفته­ اند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در [[پکن]]، و قصرهای باستانی«شِن یانگ» و خرابه­ های قصرهای سلسله­ های «خَن» و «تانگ» در شهر«شی­آن» از این معماری­ های پرشکوه باقی مانده ­اند.''<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
اغلب این گونه کاخ‌های باستانی، به دلیل تغییر سلسله‌ها و وقوع جنگ‌ها و شورش‌ها، و آتش‌سوزی‌ها نابود شده و از بین رفته‌اند. در حال حاضر تنها [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه در پکن]]، و قصرهای باستانی «شِن یانگ» و خرابه‌های قصرهای [[سلسله ی خن|سلسله‌های «خَن»]] و [[سلسله تانگ|«تانگ»]] در شهر «شی‌آن» از این معماری‌های پرشکوه باقی‌مانده‌اند.


نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر نقاشی در چین]]، [[هنر خوشنویسی چینی|هنر خوشنویسی چین]]، [[هنر معماری در چین]]
== نیز نگاه کنید به ==
[[هنر در چین]]؛ [[هنر معماری در چین]]
== منبع اصلی ==
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>


= کتابشناسی =
== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:هنرهای تجسمی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۱

معماری کاخ ها و قصر ها، قابل بازیابی از https://www.ghasreshirin.com/world-tourism/chinese-palaces/

ساختمان قصرها و کاخ‌ها یا به عبارت دیگر ساختمان‌های دربار، بناهای عظیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به‌منظور استحکام سلطه‌ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده‌ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده‌اند. این گونه ساختمان‌های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته‌ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان‌ها و با در نظر گرفتن مسائل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده‌اند.

از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران چین، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان‌های قصرها و کاخ‌ها افزوده می‌شد.

خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف‌های بسیار بلند با بام‌های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال‌ها و کاشی‌های زرد رنگ، و هم‌چنین نقاشی‌های وسیع و زیبا، حکاکی‌های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن‌ها، و ستون‌های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه‌ی آن، دروازه‌های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.

کاخ «تای‌خِه» در شهر ممنوعه‌ی پکن، و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه‌ی بارزی از معماری قصرهای چینی به‌شمار می‌روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین‌ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه‌های دربار تقسیم می‌شوند. در پشت این قصرها منطقه‌ای نیز به باغ‌ها و تفرج‌گاه‌های امپراتور و ملکه‌ها اختصاص می‌یابد.

اغلب این گونه کاخ‌های باستانی، به دلیل تغییر سلسله‌ها و وقوع جنگ‌ها و شورش‌ها، و آتش‌سوزی‌ها نابود شده و از بین رفته‌اند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در پکن، و قصرهای باستانی «شِن یانگ» و خرابه‌های قصرهای سلسله‌های «خَن» و «تانگ» در شهر «شی‌آن» از این معماری‌های پرشکوه باقی‌مانده‌اند.

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر معماری در چین

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی