معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین

از دانشنامه ملل
معماری کاخ ها و قصر ها

ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمان­ های دربار، بناهای عطیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران به­ منظور استحکام سلطه­ ی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کرده ­اند.

این گونه ساختمان ­های درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجسته ­ترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکان ­ها و با در نظر گرفتن مسایل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شده­ اند.

از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران چین، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمان ­های قصرها و کاخ ­ها افزوده می­ شد.

خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقف­ های بسیار بلند با بام ­های شیروانی پوشیده از آجرها، و سفال­ ها و کاشی­ های زرد رنگ، و هم­چنین نقاشی ­های وسیع و زیبا، حکاکی­ های آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشن ­ها، و ستون­ های بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیه ­ی آن، دروازه ­های متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.

کاخ«تای­خِه» در شهر ممنوعه­ ی پکن،و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونه­ ی بارزی از معماری قصرهای چینی به ­شمار می ­روند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیین­ ها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمه ­های دربار تقسیم می شوند. در پشت این قصرها منطقه ­ای نیز به باغ ­ها و تفرج­گاه ­های امپراتور و ملکه ­ها اختصاص می­ یابد.

اغلب این گونه کاخ ­های باستانی، به دلیل تغییر سلسله ­ها و وقوع جنگ­ ها و شورش ­ها، و آتش سوزی­ ها نابود شده و از بین رفته­ اند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در پکن، و قصرهای باستانی«شِن یانگ» و خرابه­ های قصرهای سلسله­ های «خَن»(←سلسله هان) و «تانگ» در شهر«شی­آن» از این معماری­ های پرشکوه باقی مانده ­اند[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر معماری در چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.