معماری بنای قصرها و کاخ ها در چین: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی « == ''معماری بنای قصرها و کاخها'' == ''ساختمان قصرها و کاخ ها یا به عبارت دیگر ساختمانهای دربار، بناهای عطیم و پرابهت وشکوهمندی هستند که امپراتوران بهمنظور استحکام سلطهی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآورده ساختن نیازهای زندگی ما...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:6.jpg|بندانگشتی|معماری کاخ ها و قصر ها، قابل بازیابی از https://www.ghasreshirin.com/world-tourism/chinese-palaces/]] | |||
ساختمان قصرها و کاخها یا به عبارت دیگر ساختمانهای دربار، بناهای عظیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران بهمنظور استحکام سلطهی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآوردهساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کردهاند. این گونه ساختمانهای درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجستهترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکانها و با در نظر گرفتن مسائل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شدهاند. | |||
از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران [[چین]]، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمانهای قصرها و کاخها افزوده میشد. | |||
خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقفهای بسیار بلند با بامهای شیروانی پوشیده از آجرها، و سفالها و کاشیهای زرد رنگ، و همچنین نقاشیهای وسیع و زیبا، حکاکیهای آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشنها، و ستونهای بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیهی آن، دروازههای متعدد و استحکامات دفاعی قوی است. | |||
کاخ «تایخِه» در [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعهی پکن]]، و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونهی بارزی از معماری قصرهای چینی بهشمار میروند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیینها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمههای دربار تقسیم میشوند. در پشت این قصرها منطقهای نیز به باغها و تفرجگاههای امپراتور و ملکهها اختصاص مییابد. | |||
اغلب این گونه کاخهای باستانی، به دلیل تغییر سلسلهها و وقوع جنگها و شورشها، و آتشسوزیها نابود شده و از بین رفتهاند. در حال حاضر تنها [[شهر ممنوعه پکن|شهر ممنوعه در پکن]]، و قصرهای باستانی «شِن یانگ» و خرابههای قصرهای [[سلسله ی خن|سلسلههای «خَن»]] و [[سلسله تانگ|«تانگ»]] در شهر «شیآن» از این معماریهای پرشکوه باقیماندهاند. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[هنر در چین]]؛ [[هنر معماری در چین]] | |||
== منبع اصلی == | |||
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:هنرهای تجسمی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۵۱
ساختمان قصرها و کاخها یا به عبارت دیگر ساختمانهای دربار، بناهای عظیم و پرابهت و شکوهمندی هستند که امپراتوران بهمنظور استحکام سلطهی خود، کسب افتخار و اعتبار و قدرت سلطنتی، و برآوردهساختن نیازهای زندگی مادی و معنوی خود بنا کردهاند. این گونه ساختمانهای درباری، معمولا باشکوه، پرابهت، مجلل و توسط برجستهترین معماران هر عصر و با استفاده از بهترین مواد ساختمانی در بهترین مکانها و با در نظر گرفتن مسائل امنیتی، دفاعی، آب و هوایی و دسترسی به مناطق مختلف کشوری ساخته شدهاند.
از دوران حاکمیت نخستین امپراتوران چین، قصرها محل اقامت و زندگی امپراتور و خاندان و وابستگان درباری بوده و محل رتق و فتق امور دولتی بوده که با گسترش مناطق تحت حاکمیت هر امپراتور، بر وسعت و تعدد ساختمانهای قصرها و کاخها افزوده میشد.
خصوصیات مشخص این گونه بناها، داشتن سقفهای بسیار بلند با بامهای شیروانی پوشیده از آجرها، و سفالها و کاشیهای زرد رنگ، و همچنین نقاشیهای وسیع و زیبا، حکاکیهای آجری، سنگی و چوبی ظریف و زیبا، زیرسازی مستحکم، پارتیشنها، و ستونهای بلند از سنگ مرمر و بناهای متنوع و رنگارنگ در حاشیهی آن، دروازههای متعدد و استحکامات دفاعی قوی است.
کاخ «تایخِه» در شهر ممنوعهی پکن، و سایر قصرهای موجود در این شهر مانند قصر تابستانی، نمونهی بارزی از معماری قصرهای چینی بهشمار میروند. این قصرها معمولا به دو بخش: بخش محل برگزاری آیینها و مراسم تشریفاتی سیاسی و اداری و بخش اندرونی، برای سکونت امپراتور و همسران و ندیمههای دربار تقسیم میشوند. در پشت این قصرها منطقهای نیز به باغها و تفرجگاههای امپراتور و ملکهها اختصاص مییابد.
اغلب این گونه کاخهای باستانی، به دلیل تغییر سلسلهها و وقوع جنگها و شورشها، و آتشسوزیها نابود شده و از بین رفتهاند. در حال حاضر تنها شهر ممنوعه در پکن، و قصرهای باستانی «شِن یانگ» و خرابههای قصرهای سلسلههای «خَن» و «تانگ» در شهر «شیآن» از این معماریهای پرشکوه باقیماندهاند.
نیز نگاه کنید به
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی