مراکز ایران پژوهی در چین

بر اساس اطلاعات گرد آوری شده، در حال حاضر اغلب مراکز پژوهشی ایرانشناسی در چین، در فرهنگستان­‌های علوم اجتماعی و مراکز دانشگاهی، مؤسسات مطبوعاتی و ادارات دولتی پراکنده هستند. از میان آن­ها با سابقه ترین مرکز، مؤسسه‌ی مطالعات آسیای غربی و شمال آفریقا در فرهنگستان علوم اجتماعی چین است (نام اولیه­‌ی آن مؤسسه‌ی مطالعات آسیا و آفریقا بوده که در سال 1961 تأسیس شده است). در سال 1964 مؤسسه‌ی مطالعات مذهبی در بخش علوم فلسفه و جامعه­‌ی فرهنگستان علوم اجتماعی چین ایجاد شد. مؤسسه‌ی مطالعات آسیای جنوب غربی دانشگاه یون نان و مؤسسه‌ی مطالعات خاورمیانه در دانشگاه شمال غربی نیز به ترتیب تأسیس شدند و جزو قدیمی ترین مراکز مطالعات ایران به شمار می­ روند.

هم‌­اینک، مراکز علمی پژوهشی چینی که پیرامون ایران تحقیق می­ کنند عبارتند از:

1- مؤسسه‌ی خاورمیانه در دانشگاه زبان­‌های خارجی شانگهای ( قبلا نام آن انستیتوی فرهنگ خاورمیانه بود)؛

2- دانشکده‌ی روابط بین الملل دانشگاه پکن؛

3- انستیتوی آسیای غربی و آفریقای فرهنگستان روابط بین الملل معاصر چین؛

4- انستیتو مسایل بین الملل چین؛

5- دانشکده‌ی روابط بین الملل یون­ نان( نام اصلی آن انستیتوی آسیای جنوب غربی است)؛

6- انستیتوی آسیای غربی دانشگاه جنوب غربی؛

7- فرهنگستان مطالعات بین المللی شانگهای؛

8- انستیتو پیشرفت اجتماعی اروپا و آسیای مرکزی وابسته به شورای دولتی چین؛

9- انستیتوی اروپای شرقی و آسیای میانه و غربی فرهنگستان علوم اجتماعی شانگهای؛

10- انستیتو اروپا و آسیا

11- دانشکده­‌ی امور عمومی دانشگاه شیامن؛

12- انستیتو تاریخ جهان دانشگاه ملی مغولستان داخلی؛

13- مرکز پژوهش مسایل جهان خبرگزاری شین هوا؛

14- انستیتوی قوم هوی، دانشگاه نینگ شیا؛

15- دانشکده­‌ی امور عمومی دانشگاه تربیت معلم خِه نان؛

16- فرهنگستان مسایل بین المللی چین؛

17- انستیتوی روابط بین المل دانشکده­‌ی دیپلماسی؛

18- انستیتوی تاریخ جهان، فرهنگستان علوم اجتماعی چین؛

19- دانشگاه دفاع ملی چین؛

20- مرکز پژوهش جهان معاصر چین و غیره ( چون 4 مرکز دیگر پژوهش ایران وابسته به دانشگاه­‌ها بوده در اینجا جداگانه به حساب نیامده‌اند). این مراکز به صورت مشترک ساختار اصلی سازمان­‌های پژوهشی ایران در چین معاصر را تشکیل می دهند و هم­زمان عمده مراکز پژوهشی خاورمیانه در چین نیز هستند.

لازم به گفتن است که انجمن خاورمیانه­‌ی چین که در سال 1978 تأسیس شده، به عنوان سازمان پژوهشی خاورمیانه نقش مهمی در پشتیبانی و پیش برد غیر قابل انکار پژوهش در مورد ایران در چین ایفا کرده و می­کند. از سال2005 به بعد، مراکز پژوهشی ایرانشناسی در چین به سمت تخصصی تر شدن حرکت کرده‌اند. در دانشگاه­‌های شمال غربی(شهر شی اَن)، دانشگاه یون­ان، دانشگاه زبان­‌های خارجی شانگهای و دانشگاه جنوب غربی( شهر چونگ­ چینگ) یکی پس از دیگری مراکز پژوهشی ایران تأسیس شده و آن­ها با هم­کاری انستیتوی فرهنگ ایران در دانشکده­‌ی زبان‌های خارجی دانشگاه پکن، همگی به مراکز خاص پژوهش‌های مسایل و موضوعات مرتبط با ایران در روند پژوهش خاورمیانه در سراسر چین تبدیل شده‌اند. این تغییرات ممکن است بیانگر گرایش تخصصی شدن سازمان­‌های علمی و پژوهشی خاورمیانه در چین باشد.

نیز نگاه کنید به

ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين؛ پژوهش های ایرانشناسی در چین        

منبع اصلی

_{سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.}

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی