پژوهش های ایرانشناسی در چین

از دانشنامه ملل

پژوهش در مورد ایران موضوع مهمی در پژوهش پیرامون منطقه­ ی خاورمیانه در چین است. طبق آمار «فهرست راهنمای آثار و رساله ­های پژوهشی پیرامون ایران شناسی در چین» که توسط آقای دکتر یائوجیده[۱] ارایه شده است، از سال1911 تا 2007، تعداد آثار پژوهشی در مورد ایران در چین 1599 مورد است که شامل مقاله، پایان نامه، اثر مستقل و آثار ترجمه شده می ­باشد.

از این میان آثار مستقل 217 جلد، آثار ترجمه شده 102جلد، و رساله و پایان نامه1280 مورد بوده و تعداد رساله ­ها و آثار ترجمه شده در مورد ایران بیش از10 درصد کل رساله­ ها و آثار ترجمه شده و تحقیق شده در مورد خاورمیانه را تشکیل می ­دهند. هم­چنین در 38 سالِ پیش از تأسیس چین نوین در سال1949، نیز 57 اثر پژوهشی به ­صورت مقاله در مورد ایران صورت گرفته که 3/56 درصد از کل پژوهش­ های صورت گرفته در مورد خاورمیانه را تشکیل می­ دهد؛ از طرف دیگر، پژوهش ایران شناسی در چین معاصر تقریبا پس از تأسیس چین نوین به ­صورت جدی شکل گرفته و پیشرفت کرده و آثار پژوهشی صورت گرفته از سال 1949 تا 2007 حدودا 96/44 درصد از میزان کل پژوهش ­های خاورمیانه را شامل می ­شود. بعد از دهه­ ی هشتاد از قرن بیستم، پژوهش گران چینی در زمینه­ ی ایرانشناسی هم پروژه­ های مورد درخواست دولت و وزارت­خانه ­ها را انجام داده اند و هم پژوهش­ های علمی دانشگاهی مستقلی صورت گرفته که علاوه بر اصل انجام پژوهش ­های اساسی، هرچه بیشتر با واقعیت ­ها و نیازهای این کشور منطبق بوده است.[۲]

از نظر موضوع، پژوهش­ های ایرانشناسی در چین در دوران معاصر، بیشتر در زمینه­ های تاریخ، مذهب، مسئله ­ی هسته ­ای، منابع انرژی، پیشرفت­ های اقتصادی، مسایل فرهنگی، اوضاع کشوری، روابط بین المللی، زبان و ادبیات فارسی و غیره صورت گرفته است و در سال ­های اخیر نیز به سرمایه گذاری، تجارت، جهانگردی در ایران و معرفی قوانین و مقررات آن کشور می ­پردازد. البته در سال­ های گذشته و پس از حمله ­­ی آمریکا به عراق و افغانستان و شدت یافتن نیاز چین به انرژی خاورمیانه، و جنگ 33 روزه ­ی اسراییل علیه حزب الله در لبنان و هم­چنین به قدرت رسیدن احزاب شیعی در عراق، و تلاش شیعیان بحرین برای دستیابی به حقوق قانونی خود، مراکز علمی و پژوهشی وابسته به دولت چین و مؤسسات پژوهشی وابسته به دانشگاه­ های این کشور، به توصیه­ ی دولت، به شدت به انجام تحقیق و پژوهش در مورد اسلام، تشیع، ایران و خاورمیانه روی آورده ­اند. بر­اساس آمار سایت علمی وزارت آموزش چین، از سال2000 تا 2010 جمعا بالغ بر 4000 مورد پایان نامه در مقطع فوق لیسانس و دکتری در مورد ایران، اسلام، تشیع، و خاورمیانه توسط دانشجویان دانشگاه­ های مختلف چین تدوین شده که بیانگر توجه ویژه ­ی مراکز علمی و دانشگاهی چین به این موضوعات است.[۳] براساس آمار غیر رسمی، از ابتدای قرن بیستم تا اوایل دهه ­ی1990، در چین مجموعا، 692 عنوان کتاب به­ صورت ترجمه(320 عنوان) و تألیف( 372 عنوان) پیرامون ایران منتشر شده است که شامل موضوعاتی هم­چون ادبیات کهن، ادبیات معاصر، ادبیات عامیانه و فولکلور، هنر، تاریخ، ادیان ایرانی، اسلام، فلسفه، و سایر موضوعات متفرقه می­ گردد.[۴] البته، در اواخر دهه ­ی1990، به ویژه در دهه­ ی نخست قرن 21، تعداد عناوین و موضوعات کتب منتشر شده در مورد ایران در چین، به شدت افزایش یافته و مسایل سیاسی، اقتصادی، اعتقادی، بین المللی، توریستی و جهانگردی، مسایل نفت و انرژی نیز بر موضوعات پیشین افزوده شده است.[۵]

هم­چنین، طی سال ­های پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در ایران نیز طبق آمارِ کتابخانه­ ی ملی جمهوری اسلامی ایران، مجموعا 593 عنوان کتاب در خصوص چین تألیف و ترجمه شده است که از این تعداد 265 عنوان در موضوعات فرهنگی و اجتماعی، 138 عنوان در زمینه ­های اعتقادی و ادیان چین، 73 عنوان در موضوعات سیاست داخلی و بین المللی این کشور، 34 عنوان به موضوعات اقتصادی، و 28 عنوان به مسایل ورزشی اختصاص یافته است. موضوعات این کتاب­ ها شامل گفتارهای کنفوسیوس و اندیشه­ های آیین تائو، مدیتیشن، در بخش ادیان و مذاهب چین؛ اصلاحات سیاسی در چین، سیاست خارجی چین، روابط ایران و چین، روابط چین با سایر کشورها، سیاست و حکومت داخلی چین، جایگاه چین در نظام بین الملل، در بخش سیاست چین؛ تمدن چین، تاریخ، ادبیات و داستان، اسطوره­ ها و افسانه­ ها، خاطرات سفر به چین، فرهنگ و مردم چین، قوانین و مقررات چین، جهانی سازی در چین، مسلمانان چین، علوم و آموزش، طب سنتی در چین، گردشگری و میراث فرهنگی چین، زبان و آداب و رسوم چینی، مربوط به بخش فرهنگی و اجتماعی است؛ و موضوعات ورزشی شامل وو شو و سایر هنرهای رزمی چین می­گردد.[۶] البته این تعداد تمامی کتاب­ های منتشره در ایران پیرامون چین را شامل نمی ­شود، بلکه کتاب ­هایی هستند که در فهرست کتابخانه­ ی ملی ایران قرار دارند. به این تعداد بایستی پایان نامه ­های دانشگاه­ ها و مقالات علمی و پژوهشی منتشره در مجلات و روزنامه ­ها را نیز اضافه کرد[۷].

نیز نگاه کنید به

ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین؛ سمینارهای ایرانشناسی در چین؛ ایرانشناسان معاصر چین؛ کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين

کتابشناسی

  1. جیده، یائو (2008). مراجعه شود به ( مجموعه مقالات ایرانشناسی در چین) ادره نشریات خلق، ص 237-324، نینگ شیا.
  2. شینگ لی، یانگ (2010). شصت سال پژوهش پیرامون ایران در چین، مجله­ ی مطالعات آسیای غربی و آفریقا، فرهنگستان علوم اجتماعی چین، شماره 4.
  3. گزارش رایزنی فرهنگی(1388). سفارت جمهوری اسلامی ایران در پکن.
  4. ونچی، ایوان (1994). فهرست کتب و مقالات فارسی تألیف و ترجمه شده به زبان چینی از سال 1911 تا 1992، انتشارات فرهنگستان علوم اجتماعی چین، پکن.
  5. -مشاهدات حضوری در ملاقات و گفتگو با اساتید (1379-1383)، و فرهیختگان چینی.
  6. دشتکی، مرضیه (12شهریور.1390). کتاب­ های منتشره در ایران در باره ­ی چین بعد از انقلاب اسلامی در ایران، ارایه شده در سمینار«مبادلات فرهنگی و همکاری­‌های استراتژیک بین چین و ایران، پکن، فرهنگستان علوم اجتماعی چین.
  7. سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1403.