تنوع گویش در زبان چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''تنوع گویش در زبان چینی''' زبان چینی، یکی ازخانواده­های زبانی است که در خود شاخه­ها ­و گویش­های زبانی متعددی دارد. این زبان­ها به نام«فانگ­ین[1]» (زبان­های منطقه­ای) شناخته می­شوند که همان لهجه­ها یا گویش­های متنوع زبان چینی هستند و تمام جمعی...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''تنوع گویش در زبان چینی'''  
=== '''تنوع گویش در زبان چینی''' ===
زبان چینی، یکی از خانواده‌های زبانی است که در خود شاخه‌ها و گویش‌های زبانی متعددی دارد. این زبان‌ها به نام «فانگ‌ین (Fang Yen)» (زبان‌های منطقه‌ای) شناخته می‌شوند که همان لهجه‌ها یا گویش‌های متنوع زبان چینی هستند و تمام جمعیت 2.1 ملیاردی چین، حداقل به یک یا دو گویش از این لهجه‌ها صحبت می‌کنند.


زبان چینی، یکی ازخانواده­های زبانی است که در خود شاخه­ها ­و گویش­های زبانی متعددی دارد. این زبان­ها به نام«فانگ­ین[1]» (زبان­های منطقه­ای) شناخته می­شوند که همان لهجه­ها یا گویش­های متنوع زبان چینی هستند و تمام جمعیت 2/1 ملیاردی چین، حد اقل به یک یا دو گویش از این لهجه­ها صحبت می­کنند.
از ویژگی‌های قابل توجه همه‌ی گویش‌های موجود در زبان چینی، حالت آهنگین (نواخت (Tonal)) داشتن آن‌ها است. این بدان معنی است که هر هجا می‌تواند بسته به زیر و بم به کار رفته در قرائت و تلفظ آن، معنای متفاوتی به خود بگیرد. مثلا گویش ماندارین (mandarin) دارای 4 نواخت، کانتونیCantonies) 6)تا 9 نواخت (بسته به اینکه از چه کسی سوال شود) و تایوانی (Taiwanies) دارای 7 نواخت دارد.


از ویژگی­های قابل توجه همه­ی گویش­های موجود در زبان چینی، حالت آهنگین­(نواخت [2]) داشتن آن­ها است. این بدان معنی است که هر هجا می­تواند بسته به زیر و بم به کار رفته در قرائت و تلفظ آن، معنای متفاوتی به خود بگیرد. مثلا گویش ماندارین[3] دارای 4 نواخت، کانتونی[4] 6 تا 9 نواخت( بسته به اینکه از چه کسی سوال شود) و تایوانی[5] دارای7 نواخت دارد.
گویش‌های عمده‌ی موجود در زبان چینی، (Chinese Encyclopedia: 242- 245) اغلب برای افرادی که به آن گویش صحبت نمی‌کنند، غیر قابل فهم هستند. اما بیشتر مردمی که در چین یا تایوان زندگی کرده و گویش ماندارین گویش اصلی محلی آن‌ها نیست، تا حدودی می‌توانند به آن گویش صحبت کرده یا حتی آن را بفهمند.


گویش­های عمده­ی موجود در زبان چینی،(Chinese Encyclopedia: 242- 245) اغلب برای افرادی که به آن گویش صحبت نمی­کنند، غیر قابل فهم هستند. اما بیشتر مردمی که در چین یا تایوان زندگی کرده و گویش ماندارین گویش اصلی محلی آن­ها نیست، تا حدودی می­توانند به آن گویش صحبت کرده یا لااقل آن را بفهمند.
هر یک از گویش‌های عمده‌ی زبان چینی، شاخه‌های مختلفی را تشکیل می‌دهند. برای نمونه، گویش ماندارین به لهجه‌های شمالی، جنوبی و جنوب غربی تقسیم می‌شود که باز کم و بیش برای دیگران قابل درک نیست.<ref><sub>سابقی محمدعلی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1045</sub></ref>


هر یک از گویش­های عمده­ی زبان چینی شاخه­های مختلفی را تشکیل می­دهند. برای نمونه، گویش ماندارین به لهجه­های شمالی، جنوبی و جنوب غربی تقسیم می­شود که باز کم و بیش برای دیگران قابل درک نیست.
==== کتابشناسی ====
----[1] - Fang Yen.
 
[2] - Tonal.
 
[3] - mandarin.
 
[4] - Cantonies.
 
[5] - Taiwanies.

نسخهٔ ‏۲۰ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۰۱

تنوع گویش در زبان چینی

زبان چینی، یکی از خانواده‌های زبانی است که در خود شاخه‌ها و گویش‌های زبانی متعددی دارد. این زبان‌ها به نام «فانگ‌ین (Fang Yen)» (زبان‌های منطقه‌ای) شناخته می‌شوند که همان لهجه‌ها یا گویش‌های متنوع زبان چینی هستند و تمام جمعیت 2.1 ملیاردی چین، حداقل به یک یا دو گویش از این لهجه‌ها صحبت می‌کنند.

از ویژگی‌های قابل توجه همه‌ی گویش‌های موجود در زبان چینی، حالت آهنگین (نواخت (Tonal)) داشتن آن‌ها است. این بدان معنی است که هر هجا می‌تواند بسته به زیر و بم به کار رفته در قرائت و تلفظ آن، معنای متفاوتی به خود بگیرد. مثلا گویش ماندارین (mandarin) دارای 4 نواخت، کانتونیCantonies) 6)تا 9 نواخت (بسته به اینکه از چه کسی سوال شود) و تایوانی (Taiwanies) دارای 7 نواخت دارد.

گویش‌های عمده‌ی موجود در زبان چینی، (Chinese Encyclopedia: 242- 245) اغلب برای افرادی که به آن گویش صحبت نمی‌کنند، غیر قابل فهم هستند. اما بیشتر مردمی که در چین یا تایوان زندگی کرده و گویش ماندارین گویش اصلی محلی آن‌ها نیست، تا حدودی می‌توانند به آن گویش صحبت کرده یا حتی آن را بفهمند.

هر یک از گویش‌های عمده‌ی زبان چینی، شاخه‌های مختلفی را تشکیل می‌دهند. برای نمونه، گویش ماندارین به لهجه‌های شمالی، جنوبی و جنوب غربی تقسیم می‌شود که باز کم و بیش برای دیگران قابل درک نیست.[۱]

کتابشناسی

  1. سابقی محمدعلی(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی جلد اول ص1045