نخستین ایستگاه رادیویی دولتی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''تأسیس نخستین ایستگاه رادیویی دولتی'' == نخستین ایستگاه رادیویی دولتی که در تاریخ 9ماه مارس سال1935توسط دولت ملی(کومین­تانگ) راه اندازی شد، ایستگاه پخش رادیویی شانگهای نام داشت که با خرید ایستگاه رادیویی که توسط خبرگزاری رویتر و شرکت میلینگتو...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:


== ''تأسیس نخستین ایستگاه رادیویی دولتی'' ==
نخستین ایستگاه رادیویی دولتی که در تاریخ 9 ماه مارس سال 1935 توسط [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|دولت ملی(کومین ­تانگ)]] راه اندازی شد، ایستگاه پخش رادیویی [[شانگهای]] نام داشت که با خرید ایستگاه رادیویی که توسط خبرگزاری رویتر و شرکت میلینگتون دایر شده بود، فعالیت خود را آغاز کرد. پس از آن شهردار [[شانگهای]] 5 ایستگاه رادیویی دیگر را ایجاد نمود.  
نخستین ایستگاه رادیویی دولتی که در تاریخ 9ماه مارس سال1935توسط دولت ملی(کومین­تانگ) راه اندازی شد، ایستگاه پخش رادیویی [[شانگهای]] نام داشت که با خرید ایستگاه رادیویی که توسط خبرگزاری رویتر و شرکت میلینگتون دایر شده بود، فعالیت خود را آغاز کرد. پس از آن شهردار شانگهای 5 ایستگاه رادیویی دیگر را ایجاد نمود.  


با پیشرفت اقتصادی شانگهای و توسعه­ی تجارت داخلی و بین المللی در این شهر، شانگهای به مرکز توسعه­ی رسانه­ی رادیویی تبدیل شد. پیش از سال1931میلادی، تنها حدود 12 ایستگاه رادیویی در این شهر فعال بود، در حالی­که در پایان سال1932، تعداد ایستگاه­ها بالغ بر49 استگاه شد که اغلب توسط چینی­های محلی و به منظور تبلیغ کالاهای تجاری مورد استفاده قرار می­گرفت. در پایان سال1936 تعداد رادیوهای در دست مردم به بیش از 70هزار دستگاه رسید. (www.shme.com)
با پیشرفت اقتصادی [[شانگهای]] و توسعه­ ی تجارت داخلی و بین المللی در این شهر، [[شانگهای]] به مرکز توسعه­ ی رسانه­ ی [[رادیو در چین|رادیویی]] تبدیل شد. پیش از سال 1931 میلادی، تنها حدود 12 ایستگاه رادیویی در این شهر فعال بود، در حالی­که در پایان سال1932، تعداد ایستگاه ­ها بالغ بر49 ایستگاه شد که اغلب توسط چینی ­های محلی و به منظور تبلیغ کالاهای تجاری مورد استفاده قرار می ­گرفت. در پایان سال1936 تعداد رادیوهای در دست مردم به بیش از 70هزار دستگاه رسید.<ref>برگرفته از http://www.shme.com/</ref>


با آغاز جنگ داخلی و تجاوز [[ژاپن]] به [[چین]]، [[شانگهای]] رونق اقتصادی گذشته­ ی خود را از دست داد و در نتیجه ایستگاه ­های رادیویی نیز یکی پس از دیگری فعالیت خود را متوقف کردند. این وضعیت با شکست [[ژاپن]] در سال 1945 و پایان جنگ تغییر کرد و در پایان سال 1946 تعداد ایستگاه ­های رادیویی به بیش از 100 مورد رسید. در ماه مه همان سال دولت ملی مستقر در نَن­ جینگ برای سروسامان دادن به ایستگاه ­های رادیویی غیر دولتی، و پایان دادن به هرج و مرج موجود در این زمینه، دومین قانون را در این خصوص تصویب و ابلاغ کرد. با اجرای این قانون و محدودیت ­هایی که اعمال شد، تنها 22 ایستگاه مجوز ادامه ­ی فعالیت یافته و این تعداد در ماه مه سال1947 به 19 ایستگاه و در آستانه­ ی پیروزی [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] بر [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|دولت ملی کومین تانگ]]، تعداد ایستگاه­ های پخش رادیویی باز هم کاهش پیدا کرد.<ref>برگرفته از https://www.radiomuseum.org/</ref>


با آغاز جنگ داخلی و تجاوز ژاپن به چین، شانگهای رونق اقتصادی گذشته­ی خود را از دست داد و در نتیجه ایستگاه­های رادیویی نیز یکی پس از دیگری فعالیت خود ار متوقف کردند. این وضعیت با شکست ژاپن در سال 1945و پایان جنگ تغییر کرد و در پایان سال1946تعداد ایستگاه­های رادیویی به بیش از 100مورد رسید. در ماه مه همان سال دولت ملی مستقر در نَن­جینگ برای سروسامان دادن به ایستگاه­های رادیویی غیر دولتی، و پایان دادن به هرج و مرج موجود در این زمینه، دومین قانون را در این خصوص تصویب و ابلاغ کرد. با اجرای این قانون و محدودیت­هایی که اعمال شد، تنها 22ایستگاه مجوز ادامه­ی فعالیت یافته و این تعداد در ماه مه سال1947 به 19 ایستگاه و در آستانه­ی پیروزی حزب کمونیست بر دولت ملی کومین تانگ، تعداد استگاه­های پخش رادیویی باز هم کاهش پیدا کرد. (www.radiomuseum.org)
با آزاد شدن شهر [[شانگهای]] توسط [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|نیروهای کمونیستی]]، ایستگاه رادیویی خلق [[شانگهای]] آغاز به کار نموده و سایر ایستگاه ­های خصوصی تحت نظارت و کنترل قرار گرفتند. در اکتبر سال1952، شانزده ایستگاه بخش خصوصی در هم ادغام و تحت نظارت ایستگاه رادیویی خلق [[شانگهای]] قرار گرفت و در سپتامبر سال1953، این دو سازمان در هم ادغام گردیده و ایستگاه خلق [[شانگهای]] تنها ایستگاه فعال رادیویی در این شهر شد.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1308-1310</ref>


== نیز نگاه کنید به ==
[[رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین]]؛ [[رادیو در چین]]؛ [[تاریخچه ی رادیو در چین]]


با آزاد شدن شهر شانگهای توسط نیروهای کمونیستی، ایستگاه رادیویی خلق شانگهای آغاز به کار نموده و سایر ایستگاه­های خصوصی تحت نظارت و کنترل قرار گرفتند. در اکتبر سال1952، شانزده ایستگاه بخش خصوصی در هم ادغام و تحت نظارت ایستگاه رادیویی خلق شانگهای قرار گرفت و در سپتامبر سال1953، این دو سازمان در هم ادغام گردیده و ایستگاه خلق شانگهای تنها ایستگاه فعال رادیویی در این شهر شد.
= کتابشناسی =
<references />
[[رده:رادیو و تلویزیون]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۳

نخستین ایستگاه رادیویی دولتی که در تاریخ 9 ماه مارس سال 1935 توسط دولت ملی(کومین ­تانگ) راه اندازی شد، ایستگاه پخش رادیویی شانگهای نام داشت که با خرید ایستگاه رادیویی که توسط خبرگزاری رویتر و شرکت میلینگتون دایر شده بود، فعالیت خود را آغاز کرد. پس از آن شهردار شانگهای 5 ایستگاه رادیویی دیگر را ایجاد نمود.

با پیشرفت اقتصادی شانگهای و توسعه­ ی تجارت داخلی و بین المللی در این شهر، شانگهای به مرکز توسعه­ ی رسانه­ ی رادیویی تبدیل شد. پیش از سال 1931 میلادی، تنها حدود 12 ایستگاه رادیویی در این شهر فعال بود، در حالی­که در پایان سال1932، تعداد ایستگاه ­ها بالغ بر49 ایستگاه شد که اغلب توسط چینی ­های محلی و به منظور تبلیغ کالاهای تجاری مورد استفاده قرار می ­گرفت. در پایان سال1936 تعداد رادیوهای در دست مردم به بیش از 70هزار دستگاه رسید.[۱]

با آغاز جنگ داخلی و تجاوز ژاپن به چین، شانگهای رونق اقتصادی گذشته­ ی خود را از دست داد و در نتیجه ایستگاه ­های رادیویی نیز یکی پس از دیگری فعالیت خود را متوقف کردند. این وضعیت با شکست ژاپن در سال 1945 و پایان جنگ تغییر کرد و در پایان سال 1946 تعداد ایستگاه ­های رادیویی به بیش از 100 مورد رسید. در ماه مه همان سال دولت ملی مستقر در نَن­ جینگ برای سروسامان دادن به ایستگاه ­های رادیویی غیر دولتی، و پایان دادن به هرج و مرج موجود در این زمینه، دومین قانون را در این خصوص تصویب و ابلاغ کرد. با اجرای این قانون و محدودیت ­هایی که اعمال شد، تنها 22 ایستگاه مجوز ادامه ­ی فعالیت یافته و این تعداد در ماه مه سال1947 به 19 ایستگاه و در آستانه­ ی پیروزی حزب کمونیست بر دولت ملی کومین تانگ، تعداد ایستگاه­ های پخش رادیویی باز هم کاهش پیدا کرد.[۲]

با آزاد شدن شهر شانگهای توسط نیروهای کمونیستی، ایستگاه رادیویی خلق شانگهای آغاز به کار نموده و سایر ایستگاه ­های خصوصی تحت نظارت و کنترل قرار گرفتند. در اکتبر سال1952، شانزده ایستگاه بخش خصوصی در هم ادغام و تحت نظارت ایستگاه رادیویی خلق شانگهای قرار گرفت و در سپتامبر سال1953، این دو سازمان در هم ادغام گردیده و ایستگاه خلق شانگهای تنها ایستگاه فعال رادیویی در این شهر شد.[۳]

نیز نگاه کنید به

رسانه و وسايل ارتباط جمعی چین؛ رادیو در چین؛ تاریخچه ی رادیو در چین

کتابشناسی

  1. برگرفته از http://www.shme.com/
  2. برگرفته از https://www.radiomuseum.org/
  3. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1308-1310